Dierenknuffellaars jagen op mensen
De emoties van de dierenknuffellaars liepen afgelopen weken hoog op. Dat daarbij prioriteiten uit het oog werden verloren doet voor een weldenkend mens Volkertiaans aan.
Veel deskundigen, inclusief de Partij voor de Dieren, zijn het erover eens dat bijvoeren van de dieren in de Oostvaardersplassen averechts werkt. Daar is misschien op af te dingen dat het gebied te klein is en niet goed ingericht als natuurgebied.
Dat er nu toch wordt bijgevoerd komt doordat de doodsbedreigingen aan het adres van de boswachters te ernstig waren. Minstens drie boswachters hebben dergelijke bedreigingen ontvangen, terwijl ook nog eens hun privé-adressen zijn gepubliceerd. Omdat hun veiligheid niet gegarandeerd kan worden heeft de commissaris van de koning van Flevoland besloten toch te gaan bijvoeren. “Ik heb gekozen voor de mensen en niet voor de dieren,” zegt hij.
Een merkwaardige paradox, een besluit op basis van emoties. Daar kan hij op zich niet mee zitten, want: “Politiek is omgaan met emoties en op een georganiseerde manier ruzie maken.” Natuurlijk zal hij proberen de bedreigers te laten opsporen en berechten, maar intussen zitten we er mooi mee.
Dat de emoties van de dierenknuffelaars hoog kunnen oplopen weten we al lang. Pim Fortuyn is door een van hen vermoord. Sinds die tijd is het alleen maar erger geworden. Dierenliefde doet mensen over grenzen gaan en mensen zijn kennelijk geen dieren. De gelijkheids- en broederschapsgedachte heeft zich uitgebreid naar dieren, discussies over dierenrechten zijn al geen bijzonderheid meer.
Mensen gaan relaties aan met dieren en geven daar regelmatig de voorkeur aan boven relaties met mensen. Is het een uitvloeisel van ver doorgevoerd individualisme? De individualistische mens wil zich niet verbinden met andere mensen, maar helemaal alleen wil hij ook niet zijn, dus dan maar een dier.
Een relatie die niet alleen de verbinding met andere mensen in de weg lijkt te staan maar ook de gebruikelijke omgangsvormen, waarden en normen. Met als uiteindelijke consequentie: gewelddadige acties. Mensen zijn geen dieren en mogen dus wel worden afgeschoten.
Dit artikel verscheen eerder op Harde Woorden
Bedreigingen zijn natuurlijk niet te verdedigen. Maar verder ben ik het niet met u eens.
Ex minister Bleker mocht bij Nieuwsuur verkondigen dat het gebied Oostvaardersplassen
geheel niet geschikt is voor de grote grazers. Als er indertijd een corridor zou zijn gemaakt naar Zeewolde dan zou er na twee/drie jaar geen grote grazer meer te bekennen zijn in de Oostvaardersplassen. Verder is men begonnen met een paar 100 dieren. Het zijn er nu 7000 op een stukje grond van 50 vierkante kilometer. Van dat terrein is het grootste deel water en moeras. Dus ongeschikt voor grazers. Ook was het plan dat de dieren beschutting zouden moeten hebben. Dat is ook mislukt want de bomen gaan dood of worden opgevreten. Wat ook de bedoeling is want de Oostvaardersplassen moesten een vogelreservaat worden. Helaas, de bijzondere vogelsoorten zijn ook al verdwenen. Het geheel is dus een mislukt experiment. De keuze moet nu zijn bijvoeren en geboortebeperking en ander natuurbeheer. Het is een omheind stuk land, een soort groot uitgevallen dierentuin. Dieren daar stomweg laten creperen is geen fatsoenlijke optie.
Dieren zijn net als kinderen. Helemaal afhankelijk van wat ze geboden wordt. Vaak kunnen ze zich door omstandigheden niet verzorgen . Het is niet nodig dieren te laten verhongeren of pijn te laten lijden.
We leven in een tijd dat doormiddel van één spuitje of kogel het beest zonder veel leed gedood kan worden.
Geef ze dat kleine voordeeltje van pijnloos sterven.
Het dier is niet gelijk, maar wel afhankelijk van de mens. Gedraag je er naar en neem je verantwoording.
En dan heb ik het over alle dieren in alle omstandigheden.
Oh ja….ik ben geen linksgekkie.