Zondag liep een betoging in Brussel tegen slavernij gigantisch uit de hand. De schuldigen? Niet de demonstranten, maar de relschoppers die hun kans zagen opnieuw bonje te maken. De Belgische overheid heeft nu alle reden in paniek te raken, en toont daar ook verschijnselen van.

De Belgische minister van Binnenlandse Zaken Jambon sloeg zondag vermoedelijk ongewild de spijker op de kop:

achter rellen Brussel zit mogelijk een netwerk van infiltranten.

Wat Jambon precies bedoelde is sindsdien in nevelen gehuld, aangezien het woord ‘infiltrant’ net iets anders betekent dan wat hier gaande is. Maar de gedachte die het impliceert is zonder meer correct: België is niet langer van vreemde smetten vrij, om maar eens een beladen term te gebruiken. En dat het tuig dat die rellen voor een groot deel voortdurend aansticht bepaald tot de vreemde smetten moet worden gerekend ontkende men bij de Volkskrant niet eens, getuige het plaatsen van het opiniestuk van columnist Don Arturito van Amerongen (lezen!!). Al was de krant laf genoeg om zijn analyse te koppelen aan een stukje van haar Brusselse correspondent dat alsnog begon te murmelen over sociaal-economische achterstanden, met de navolgende formulering:

Daarom willen de Franstaligen de zeggenschap over de politie en de aanpak van de sociale problematiek op dat niveau houden.

De Volkskrantlezer zou eens op het idee kunnen komen dat dat binnenkort ook hier… Maar dat is natuurlijk al lang gaande, alleen heeft de Nederlandse politie er voor gekozen zichzelf totaal belachelijk te maken en zich te ontdoen van èlk gezag. Wie herinnert zich niet de bespottelijke houding tijdens de voetbalrellen drie weken terug die door de korpsleiding werd bevolen? Het was feest, maar niet voor de doorsnee Amsterdamse diender.

Kwam het allemaal als een verrassing? Ook dat kun je niet met droge ogen beweren. Niet alleen was het al het derde weekend op rij dat de Belgische hoofdstad bekant werd afgebroken, maar dat de Belgische overheid wel precies kon melden waar de relschoppers vandaan komen en kwamen laat zien dat men het wel weet, maar te laf is er echt in te grijpen. En dan wacht men vervolgens op rapporten die over een jaar of twee adviseren er meer geld in te pompen vanwege de sociale achterstanden, en zo.

De berichtgeving laat ook zien waar voor de media de prioriteiten liggen, zowel terecht als onterecht:

Bij de rellen liep een politieagent een schedelbreuk op, vernam onze redactie uit goede bron en wordt bevestigd door het parket. De man ligt in het ziekenhuis, maar de ernst van zijn situatie is voorlopig niet gekend. De relschoppers beschadigden ook een wagen van de federale politie. VTM NIEUWS-journalist Karel Lattrez kreeg een tik tegen het achterhoofd toen hij live verslag wou uitbrengen.

Dat die politieagent een schedelbreuk opliep vind ik een veel belangrijker bericht dan dat een VTM-journalist een tik achter de oren kreeg, maar de Belgische krant het Laatste Nieuws plaatst het op één lijn. Ongetwijfeld vinden veel media dat ze onpartijdig verslag moeten kunnen doen, en dat hen daarom onschendbaarheid toekomt.

Maar is er neutraliteit mogelijk in conflicten als deze? Dat is een vraag die de media zichzelf nooit stellen, maar hoognodig eens in de ogen dienen te zien. Hun verslag op zich laat al zien dat men óók vindt dat de relschoppers te ver gaan en dat het bevoegd gezag op dient te treden. Ook de relschoppers beseffen dat, overduidelijk veel beter dan de journalisten in kwestie. Dat je de consequenties daarvan niet prettig vindt omdat ze het werk van journalist moeilijker maken is een vervelend feit. Maar welke journalist die zijn verstand en hoofd liefhad is de oorlog in Syrië vanaf de kant van IS gaan verslaan? Dat is precies hetzelfde als wat hier speelt, met vergelijkbare actoren.