We doen hier maar zelden aan closereads of Fisken, maar er zijn uitzonderingen voor alles.

De Volkskrant publiceerde hedenmorgen een co-produktie van JanJaap de Ruiter (arabist in Tilburgse dienst) en Rena Netjes (die Egypte maar nèt wist te ontsnappen voordat ze wegens collaboratie en opruiing voor de rechter zou moeten verschijnen). Aangezien dit span vaker samenwerkt, is het redelijk hun productie eens wat nauwkeuriger on der de loep te nemen. We gaan het Fisken.

Waar de Europese Unie bij wijzen van gedachtenoefening gespeeld heeft met het idee om boten in Noord-Afrikaanse havens te vernietigen, is er inmiddels een land aan de – vanuit Europa bekeken – overkant van de Middellandse Zee dat daar daadwerkelijk werk van maakt.

Het is duidelijk dat de auteurs een specifiek land in gedachten hebben, en U via een omweg gaan mededelen wie ze voor dit verondersteld infame gedrag gaan aanspreken. Of er door Europa daadwerkelijk met dit idee gespeeld is, anders dan als iets waarover men met afschuw begon te tsjirpen, zou me ernstig verbazen. Hoogstens is er sprake geweest van wat tegenwoordig heet ‘de Australische aanpak’, een valide wijze om ongevraagd langskomende migranten terug te brengen naar hun punt van herkomst. Hetzelfde soort mensen dat prompt een optreden van de Mobiele Eenheid zou eisen als een groepje zigeuners in hun voortuin zou willen kamperen, vindt het de normaalste zaak van de wereld dat landen en hun bevolkingen de deuren zouden moeten openen als zij dat nodig vinden. Maar laten we eens kijken hoe het verder gaat.

De Egyptische marine heeft inmiddels meer dan eens het vuur geopend op scheepjes die de lange reis naar het veilig geachte Europa ondernamen. Zo schoot die op 30 augustus op een boot vol met Eritreëers en Somaliërs. Twee vrouwen vonden de dood.

De eindredactie van De Volkskrant is ook niet meer wat zij geweest is. “Ze schoot die” is een volstrekt onduidelijke zinsconstructie die normaal gesproken doet besluiten iets anders te gaan lezen. Maar we zullen volhouden.

Maar interessanter zijn de mogelijkheden die het gebruik van twee doodgeschoten vrouwen de auteurs lijkt te bieden. Er is een pyramide van ernstige misdaden, die gaat zo: twee dode mannen – 2 slachtoffers, twee dode vrouwen – er is een moord gepleegd op 2 zwakke mensjes die zich niet verweren konden, twee dode kinderen – deze onmensen slachten onschuldige kinderen af in hun drang hun onmenselijke praktijken oneindig te kunnen voortzetten.
De steeds schrillere toon waarop dit wordt gezegd kunt u er ongetwijfeld zelf bij bedenken.

Middle East Eye rapporteerde op 21 augustus de dood van het achtjarig vluchtelingetje Safa Ibrahim Hassan. De kustwacht beweerde dat vanaf de boot waar Safa zich op bevond geschoten werd, iets wat later door de opvarenden stellig werd ontkend.

Kijk! Daar komt al een zielig kindje, de overtreffende trap van alle zieligheid. Jammer voor De Ruiter/Netjes dat er niet een baby was meegenomen, want eigenlijk kan deze tearjerker niet goed op tegen dat aangespoelde Syrische jongetje.
Dat de opvarenden stellig beweerden niet als eerste te hebben geschoten is vanzelfsprekend een veel overtuigender bewijs dan dat de marine zei dat er op hen geschoten werd. Soldaten zijn altijd minder geloofwaardig dan zielige vluchtelingen.

Amnesty International heeft meerdere schietincidenten met noodlottige afloop gedocumenteerd waaronder dat op 17 september 2013 waar een Palestijnse en Syrische vluchteling gedood werden toen de Egyptische kustwacht het vuur op hun bootje opende.

Zie? Een vluchteling is duidelijk een categorie die tussen een mannelijk en een vrouwelijk slachtoffer in valt. Het bewenen zeker waard, maar geen aanleiding er verder veel woorden aan vuil te maken, anders was dit stuk wel eerder verschenen. Merk op, dat hoewel dit naar men zegt is gedocumenteerd, volstrekt onduidelijk blijft bij hoeveel gelegenheden dit plaatsvond.

Dat deze verschrikkelijke gebeurtenissen de Europese voorpagina’s niet haalden zal alles te maken hebben met de inmiddels weer prima relaties tussen het land van de Farao’s en de meeste landen van de Europese Unie.

Deze verschrikkelijke gebeurtenissen zijn in het Midden Oosten schering en inslag. Tot er een burgeroorlog uitbrak waarheen ook Europese correspondenten vertrokken, en lange rijen hoopvolle migranten de poorten van Europa bereikten, kon het niemand iets schelen. Merk op, hoe de auteurs met hun verwijzing naar Het land van de Farao’s suggereren dat Egypte vroeger een stuk beschaafder was dan nu. Dat de farao’s criticasters van hun type ongetwijfeld voor de heilige krokodillen hadden gegooid, mag de pret dan weer niet drukken.

De weer met ouderwets hoge percentages gekozen president Sisi, 96,1 procent, is een bondgenoot die veel meer te prefereren valt boven zijn moslimbroeder voorganger Mohammed Morsi, die overigens met Europese percentages gekozen was, 51,7 procent net zoveel als de Franse president Hollande indertijd.

Deze verdachtmakingen zijn voldoende duidelijk, en eisen een duidelijk weerwoord. Laat ik er mee volstaan de lezer eens te suggereren, zich voor te stellen wat de reactie van De Ruiter/Netjes zou zijn als bij komende verkiezingen de PVV plotseling 77 zetels zou scoren. Dat is overigens 51,3%. Ik maak me sterk dat dan naar hun mening tenminste 77 Nederlandse politici zonder mankeren naar Duivelseiland mogen worden verbannen, en dat ze daarmee blij mogen zijn.

Mohammed Morsi is een onplezierige Moslimbroeder, van wie je mocht verwachten dat hij elke vorm van verkiezingen op goed islamitische wijze zou aanpassen. Dat Sisi dat nu ook doet, maakt hem niet bepaald beter. De vraag moet dus zijn, wie van beide heren – als we ons daarmee zouden moeten bemoeien – het best voor Egypte zou kunnen zijn? Ook gezien alle maatregelen om het land terug in evenwicht te brengen kunt u van mij aannemen dat Sisi op alle fronten zal winnen – en zo lijkt de gemiddelde Egyptenaar er overigens ook over te denken.

Morsi werd gewantrouwd, zette de deur open voor Hamas, ging op bezoek in Iran en werd zeer gewantrouwd door een andere trouwe Europese bondgenoot, Saoedi-Arabië. Gelukkig greep het leger onder de krachtige hand van de latere president Sisi in, en the rest is history.

Dit is precies hoe het was, maar de auteurs denken dat dit sarcastisch zal overkomen. Het geeft aan in welk een apart universum zij leven.

En ook president Sisi laat zich van zijn beste kant zien. Waar Europa inmiddels honderdduizenden Syriërs heeft opgenomen stelde Sisi in een toespraak op 13 september dat Egypte inmiddels meer dan 500 duizend Syriërs gastvrij onthaald heeft, hoewel dat er volgens de Verenigde Naties 140 duizend zijn. Niet in kampen, nee zo ongastvrij is Egypte niet, de Syriërs hebben overal in Egypte onderdak gevonden bij ‘de mensen’, zonder ‘mediashows’ aldus de president.

Ditzelfde argument werd onlangs ook al gehoord toen Saoedi-Arabië en de Golfstaten zich verdedigden tegen de kritiek dat zij geen vluchtelingen uit Syrië opnamen: ze beweerden er samen drie miljoen ‘in stilte’ te herbergen.

Want, zoals eerder opgemerkt, volgens De Ruiter/Netjes is Sisi het vleesgeworden kwaad. Alles wat hij doet moet zo negatief mogelijk worden afgeschilderd.

Inmiddels lijken er bij elkaar opgeteld meer Syriërs, vluchtelingen of niet, in de wereld te zijn dan er ooit waren. De waarheid is evenwel een heel andere. De Egyptische pers heeft – in golven – de pik op de Syriërs, beschouwt ze als aanhangers van de vroegere president Morsi: ze kregen namelijk vaak hulp van islamitische weldadigheidsorganisaties die onder Morsi bloeiden.

Wie meer wil weten over het verschil tussen barmhartigheid en naastenliefde leze dit stuk dat gisteren op VoL verscheen.

Vonden Syriërs in het begin nog vrij gemakkelijk werk, na de coup tegen Morsi doen werkgevers ineens heel moeilijk over werkvergunningen met als resultaat dat veel Syriërs hun baan verloren. Radeloos proberen ze uit de val te komen die het Noord-Afrikaanse land nu eenmaal is: het is lastig de grenzen over land te overschrijden, en waar kom je dan terecht? In Libië, ook niet direct een paradijs. En de weg over zee naar Europa is aanzienlijk langer dan die vanuit Libië of Tunesië.

Maar duidelijk is dat er niets erger is dan Egypte. Juist. Maar eigenlijk ging dit stuk toch niet daarover?

Om terug te komen op de eerder genoemde schietincidenten, de Egyptische overheid stelt zich op het standpunt dat haar marine en kustverdediging alert moeten zijn op terroristen die het Egyptische vasteland, met name de Sinaï, een broeinest van moslimextremisten, zouden willen betreden via de zee dan wel het willen verlaten. En inderdaad zijn er incidenten geweest waarbij terroristen van Bayt al- Maqdis, zeg maar het Egyptische filiaal van IS en Al Qaida betrokken zijn geweest.

Het is maar wat je incidenten noemen wilt. Er zijn met enige regelmaat tientallen, zo niet honderden Egyptische soldaten gesneuveld. Duidelijk is dat dat nooit opweegt tegen twee vrouwen (zie boven), maar het zijn toch geen misselijke aantallen.

Deze incidenten zijn geen onderdeel geworden van de Europese publieke mindset als het gaat om de problematiek van vluchtelingen in het Midden-Oosten. Ook de Europese regeringen hebben we er niet of nauwelijks over gehoord. Dat dat te verklaren valt uit de ‘verbeterde’ verhoudingen tussen Europa en Egypte moge duidelijk zijn.

De Europese regeringen trekken zich er niet al te veel van aan, vinden De Ruiter/Netjes. In ieder geval niet genoeg om hen te bevredigen. Wie beter weet, zoals De Ruiter/Netjes wel degelijk zouden moeten, beseft dat er zoveel klein onrecht is op de wereld. Daartoe hebben verschillende landen zelf een rechtssysteem opgericht, en als de bevolking het daar in meerderheid niet mee eens is, moet zij dat zelf veranderen. Je kunt niet van het Westen verwachten, dat het al het onrecht in de wereld komt aanpakken, als wat opgeblazen frustraten vinden dat er ergens iets aan gebeuren moet. Wat willen De Ruiter/Netjes nu eigenlijk? Dat het kolonialisme nooit was afgeschaft? Dan liepen ze daarover nu de oren van onze kop te jeremiëren.

Maar er is nog een reden, die de headlines ook al niet haalde. Een niet nader genoemd Nederlands bedrijf mag voor ruim 34 miljoen euro aan wapenmateriaal, het zou gaan om radarsystemen, aan de Egyptische marine leveren. Het materiaal wordt met vier korvetten geleverd die het Franse bedrijf DCNS voor Egypte bouwt. Dit alles om de zeeën rond Egypte beter te beschermen tegen de terroristen. Daar kan toch niets tegen zijn?

Aha, er is een Nederlandse connectie gevonden. Eindelijk komt daar een aapje uit de mouw waarom wij hiermee moeten worden lastiggevallen.

En we willen de handelsbelangen toch ook niet schaden? Maar inmiddels legitimeert Europa zo het beschieten van vluchtelingen, iets wat het Avondland vanzelfsprekend zelf nooit zou doen maar nu wel faciliteert, ook een Nederlands bedrijf.

Dus omdat een Nederlands bedrijf wapensystemen levert aan een Franse marinebouwer is Nederland medeschuldig aan de dood van twee vrouwen die door de Egyptische marine zijn doodgeschoten? Dag hoor, nog een prettige vakantie daar in het Midden Oosten. En mevrouw Netjes, houdt uw rancune onder uw pet, het zal u niet goed bekomen.