De staatspropaganda van de NOS voor de EU loopt werkelijk de spuigaten uit. Dagelijks klotsten al de loftuitingen over de Brusselse dictatuur toch uw woonkamer al binnen, maar er lijkt nu in het geheel niet meer aan te ontsnappen.

Tour de France, zondagochtend. De eerste etappe wordt vanaf het begin gevolgd. Nu ja, officieel de tweede etappe, want het woord ‘proloog’ dat eertijds voor het eerste kleine hapje werd gebruikt lijkt te zijn vervallen. Je ziet de renners aan de start, er wuift iemand met een vertrekbord, en ja hoor, daar gaan ze. Voor een tocht van 203,5 kilometer naar Luik die nog een uurtje of vijf duren zal. Normaal zie je dit (begrijpelijk en terecht) nooit, dus je vraagt je even af waarom dit nu plotsklaps wordt uitgezonden? Maar wacht, hooo!!! Nog voordat de stoet Düsseldorf verlaten heeft moet een kleine brug worden gepasseerd, en daar stopt de gehele karavaan. Er worden toespraken gehouden over de EU, over Europese integratie, alles gelardeerd met enige leugens over het belang er van voor de afwezigheid van oorlog in Europa. En dat Duitsland een echte Europese wielernatie geworden is, maar dat wisten we al een jaar of veertig. Om 12:30 uur mag het sportieve programma alsnog doorgang vinden. Uiteindelijk blijkt men de hele dag uit te zenden. En dat voor een saaie etappe als deze?

Het peloton rijdt al door Düsseldorf. Om 12.30 uur is de officiële start van etappe 2. Kijk LIVE op NPO 1 en: https://t.co/BLS62nqnCm

— NOS Sport (@NOSsport) July 2, 2017

Tweede scène van afgelopen weekend: de viering van de EU-staatsbegrafenis van Helmut Kohl. De weduwe Kohl wilde niet dat Angela Merkel spreken zou, maar daar werd weinig aandacht aan geschonken. Men deed het gewoon tòch. Kohl werd begraven in Speyer, maar het Europese parlement en de EC-hotemetoten verzamelden zich in Straatsburg (net aan de andere kant van de Rijn/grens).

In het Europees Parlement in Straatsburg is afscheid genomen van de voormalige Duitse bondskanselier Kohl.

(..)

Voorafgaand aan de ceremonie werd de kist met het lichaam van Kohl binnengedragen door Duitse militairen. Eromheen was een blauwe Europese vlag gewikkeld.

Men had het lichaam dus eerst nog even naar Straatsburg gesleept om er boven de eigen propaganda -‘een lange dag vol lof‘- te kunnen afsteken. Dat is geen eer bewijzen, dat is sollen met de waardigheid van de overledene. Daarna kreeg de familie Kohl het lijk terug en mocht zij haar eigen ritueel voltooien. Na twee weken! Zelfs het lijk van de oud-bondskanselier bleek staatsbezit geworden te zijn.

Blahblahblah:

Wat al die blahblah pas echt pijnlijk maakt, is dat de dood van Kohl de eerste gelegenheid was voor een Europese afscheidsceremonie, niet omdat Kohl de meest logische keus was:

Helmut Kohl, de oud-bondskanselier van Duitsland, krijgt vandaag een Europese afscheidsceremonie. Het is voor het eerst dat dat gebeurt. De kist wordt bedekt met de Europese vlag, niet met de vlag van Duitsland.

Want afgezien van het feit dat Kohl regeringsleider was van toen al de belangrijkste EU-lidstaat, ligt zijn belang in het toegeven aan het instellen van de euro in ruil voor een gladde Duitse hereniging. Met veel terechte tegenzin van veel deskundigen op monetair gebied, die nog dagelijks hun toenmalige gelijk bevestigd zien. Men vierde met de begrafenis van Kohl in Europees verband tevens dat Duitsland in 1990 monetair door de pomp was gegaan. Vrij beledigend voor Kohl, welbeschouwd. Want de euro kwam er ondanks Duits verzet en beter weten toch, niet dankzij.

Weten ze dat in Brussel niet? Natuurlijk weten ze dat in Brussel – al is het kennis die gaandeweg steeds dieper weggemoffeld zal worden, want het is ongewenste kennis. Room 101 opent reeds haar gapende muil.

Maar als gelegenheid om de EU-verbondenheid nog maar eens uitgebreid te etaleren was er op korte termijn niets beters voorhanden, dus moest de baar met Helmut Kohl naar Straatsburg voor de zo noodzakelijke propaganda voor de zieltogende EU. Want dat zij zieltoogt is onmiskenbaar. En ook dat weten ze in Brussel. Dergelijke onzinnige en schaamteloze propaganda zie je alleen van een dictatuur die in paniek is, en haar einde naderen ziet. Met grote scheuren in het ongefundeerde staatkundige bouwsel (UK, Oost-Europa) en geschraagd door wegzakkende (Zuid-Europa) stutten als de euro  en het obsessieve anti-nationalisme vanuit Brussel ziet de toekomst voor de Eurocraten er somber uit.

Tot het eindelijk voorbij is zal de moderne megastaatspropaganda ons steeds nadrukkelijker om de oren vliegen. Met steeds krommer argumenten.