Carrhae was geen heel bijzondere veldslag, maar wel een instructieve. Het betekende het einde van de Romeinse drang oostwaarts om deels het oude Alexanderrijk te herstellen en te overtreffen. De Parthische vijand zou de navolgende 250 jaar de enige gelijkwaardige Romeinse tegenstander blijken.

De Romeinse veroveraar-in-spé was Marcus Licinius Crassus, en hij had zijn commando verworven als lid van het informele verbond dat ook wel bekend staat als het Eerste Triumviraat – het bondgenootschap tussen Gaius Pompeius, Gaius Julius Caesar en Marcus Licinius Crassus. Door de nederlaag van Crassus en de er op volgende burgeroorlog tussen Caesar en Pompeius zijn we in de huidige dag geneigd te denken dat Crassus de minst belangrijke van de drie was. Maar ten tijde van het sluiten van hun bondgenootschap was dat eigenlijk Caesar. Crassus was de rijkste man van het Romeinse rijk, en kwam bovendien uit een heel oude patricische familie. Als militair leider had hij nooit veel bijzonders gepresteerd – zelfs zijn overwinning op de Slavenopstand van Spartacus was hem door Pompeius door de neus geboord. Maar dat maakte dat hij de verdeling van het rijk onder de drie wilde aangrijpen om zijn naam als veroveraar te vestigen. Overigens ging Caesar precies hetzelfde doen in Gallië, dus zó vreemd was het voornemen van Crassus nu ook weer niet.

Men had het rijk aldus verdeeld: Caesar kreeg het bewind over Gallia Cisalpina en Narbonensis en een groot aantal nieuwe legioenen, Crassus over Syrië (in 64 v. Chr. door Pompeius tot provincie gemaakt) en aangrenzende provincies met eveneens veel nieuwe troepen. Pompeius kreeg Hispania en de provincies in Noord-Afrika en bleef in Rome. De aanvankelijke successen van Caesar zullen Crassus hebben aangezet – klassieke Romeinse rivaliteit – die tenminste te evenaren door Mesopotamië te veroveren. Hij was van die successen goed op de hoogte doordat Caesar zichzelf in Rome promootte door het schrijven van wat later werd gebundeld als de Bello Gallico. Dit schreef hij deels in de winterkwartieren en verzond het daarna naar Rome om op het forum te worden voorgelezen.

Met Crassus liep het heel wat minder goed af. Zie daarvoor bijgaande video. Met het wegvallen van Crassus bleek echter ook het evenwicht binnen het Triumviraat weg te zijn. het wederzijdse wantrouwen tussen Caesar en Pompeius mondde uteindelijk uit in een grote burgeroorlog waaruit Caesar als alleenheerser tevoorschijn kwam.