President Makreel heeft een boodschap voor de EU en de rest voor Europa: of we er wèl aan willen denken dat de EU is bedacht om Frankrijk het leven eenvoudiger te maken. En dan speciaal de politieke leiding van Frankrijk.

Duitsland, Nederland en de rest van de EU zullen zich nog wel eens achter de oren krabben of men zo blij moest zijn met de overwinning van Emmanuel Macron tijdens France2017. Weliswaar is Duitsland er aan gewend geraakt door de Franse elite te worden gemolken om de live vrede te bewaren, maar je moet je afvragen hoe lang het duurt eer men zich in Berlijn afvraagt of Marine le Pen geen beter alternatief was geweest, aangezien men haar tenminste ongegeneerd haar plek had kunnen wijzen: het front van de rest. Emmanuel Macron maakt zich nu al groter dan Nicolas Sarkozy ooit deed, en dat is niet zonder risico’s voor de toekomstige eenheid die de EU zegt na te streven. Zeker in een tijd waarin men zich in Oost-Europa af vraagt waarom men eigenlijk zo graag lid wilde zijn – afgezien van de fondsen die zo ruim stromen en stroomden. Want de EU gaat er van uit dat de fondsen naar Oost-Europa ooit zullen stoppen – een gedachte die de Franse volkomen vreemd is als het gaat om het subsidiëren van diverse Franse hobbies door de EU (en daarmee door de andere lidstaten).

‘De landen in Europa die de regels niet respecteren moeten daar de politieke consequenties van ondervinden. Dat is niet alleen een kwestie tussen Oost-Europa en West-Europa.’

Een logisch begin. Dat in de context van het vervolg ineens heel anders klinkt:

‘Frankrijk is geen land dat je kunt hervormen, het is een land dat verandert. Een land van revoluties. Mijn verkiezing is het begin van een Franse renaissance, en ik hoop ook een Europese renaissance.’

Niet alleen arrogant, maar ook bijzonder wereldvreemd. Men placht De Gaulle ooit te verwijten dat hij Frankrijk als de navel van de wereld zag. Macron doet er nog een schepje bovenop. En daar komt dan ook nog enig modern onbenul bij:

Volgens Macron is de strijd tegen terrorisme gelieerd aan de strijd tegen klimaatverandering: ‘Ik hoop dat Trump van gedachte verandert, ik reik hem de hand.’

Een behoorlijk hoge toon voor de president van een land dat in geen tien jaar heeft voldaan aan de EU-normen voor de begroting, en leeft op de Duitse pof.Dat Macron in ruil daarvoor een Europese defensie wil opzetten is geen echte concessie: het lijkt onvoorstelbaar dat et eigenzinnige Franse leger ooit onder ander dan Frans bevel zal komen te staan. De eeuwige eigen politiek in Afrika is bovendien ook zoiets waarvan je maar moet afwachten welk een rampen het over de andere 27 afroepen zal. De missie in Mali is er een fraai voorbeeld van, want verder heeft niemand daar enig belang bij.

En dan hebben we het nog niet gehad over de Franse opvattingen over Europese economische samenwerking, waar Frits Bolkestein vandaag nog een en ander over te zeggen had. Je zou nog gaan denken dat alle linksliberalen uit de aard va hun denkwereld alleen maar uitvreters zijn. Dat Macron intussen al vier ministers uit zijn nieuwe kabinet verloren heeft is eveneens een veeg teken.