Medium betekent middel, en de media zijn middelen. Een middel wordt altijd gebruikt met een bepaald doel, en dit zien we ook bij de media.

Met een beeld kun je mensen aanspreken, afschuw veroorzaken, of een bepaald beeld inprenten. Dit zien we bijvoorbeeld bij de UNRWA (boven dit artikel).

Het maakt des te meer duidelijk hoe beeld inwerkt op ons bewustzijn, het inprenten van beelden dient tot de sturing van een individu, daarmee wordt het individu gereduceerd tot een mechanisme. Een bewegend gebruiksmiddel dat ontdaan wordt van autonomie door het zelfbeeld van autonomie in te prenten. In werkelijkheid worden wij geleid door driften en begeerten, en een stuurder zal er alles aan doen om via de middelen die voor handen zijn, individuen te sturen over wie hij of zij controle wil.

Iedereen die gebruik maakt van media heeft bepaalde belangen, en in het moderne tijdperk wordt het moeilijker om dergelijke belangen te verbergen. Ook zorgt tegenstrijdige verslaggeving van verschillende media voor tegenstrijdige beeldvorming.

Als er iets is wat omstreden is, is het wel de waarheid. Hoewel het moeilijk is om de waarheid verborgen te houden met enkel leugens, is het verborgen houden van de waarheid met halve leugens en halve waarheden tamelijk eenvoudig.

Het is comfortabel om te leven met een voorgekauwd wereldbeeld. De werkelijkheid is gecompliceerd en indien het beeld dat je voorgeschoteld krijgt consistent en helder is, is het prettig om daar mee te leven. Dat geldt niet alleen voor de NOS, maar ook voor Arabische zenders waar Islamitische jongeren naar luisteren. Zij brengen allemaal een bepaald beeld naar buiten met bepaalde belangen; ze laten bepaalde dingen weg of geven alternatieve verklaringen voor inconsistenties.

Zij dienen echter ook tot middel voor de ander. De media kan verworden tot middel van de middelen, als de NOS verslag doet over Al Jazeera, of Russia Today over CNN, zijn het media die berichten over media. De reden voor het gebrek aan vertrouwen in de media ligt deels aan herkenbaar doorzichtige belangen. Maar ook aan foutieve berichtgeving, bewust dan wel onbewust. Op een middel dien je te kunnen vertrouwen.

Kan de burger, het individu dat gebruikt wordt, echte ook zelf de media gebruiken? Dat gebeurt, maar nog veel meer gebeurt het dat de burger zijn of haar eigen medium schept. De democratisering van de media is een volgende stap in het proces naar waarheidsvinding. Waar traditionele media zich teveel gewijd hebben aan het dienen tot middel voor de geldschieters waar zij van afhankelijk zijn, zijn het platforms als YouTube en WordPress die de burger in staat stellen tot de schepping van vernieuwende media. Die nieuwe media waarin deze gediend worden zijn ook individueler, en niet meer afhankelijk van grote instituten of bedrijven. Dit haalt controle weg bij de traditionele vertegenwoordigers die met de MSM nog zelf bepaalden en regisseerden wat er wel en niet getoond kon worden.

Bij het groot maken van een internet-icoon via geldelijke steun gaat de controle verloren als de steun wordt ingetrokken. De roem is dan al vergaard. Een goed voorbeeld is Pewdiepie die zich tegen de traditionele media begon te keren toen deze zich tegen hem begon te richten, onder andere wegens politieke correctheid.

Het maakt duidelijk dat wij in een nieuw tijdperk zitten waarin de rollen worden omgedraaid. Waar de media eerst nu hun mening aan het volk brachten, is het nu het volk dat zijn mening aan de media brengt. Hierdoor worden leugens makkelijker verspreid. Maar door de zelfcorrectie van de mediaconsument wordt ook de waarheidsvinding beter gediend en kunnen wij door social media directer betrokken raken bij het nieuws en verworden wij zelf tot nieuws en een potentieel medium.