Brexit is zeker, maar hoe, wat en op welke voorwaarden? De EU en het UK staan hierover schijnbaar recht tegenover elkaar. Schijnbaar.

Brussel wil intussen 100 miljard van het UK als losprijs voor haar vrijheid, en vrijheid van handelen met EU-lidstaten. 100 miljard! Een bedrag dat is gebaseerd op veronderstelde belastinginkomsten van Brussel uit het UK door de projecten die men gezamenlijk overeengekomen zou zijn. Alsof de emigratieambtenaar op het gemeentehuis alvorens uw definitieve vertrek naar Ibiza goed te keuren, vraagt of u eerst even alle verschuldigde belastingen tot uw 67e wil voldoen. En dan graag ook nog even tekenen voor het afzien van alle rechten op terugkeer en AOW.

Zo zijn we niet getrouwd, placht mijn oma dan te roepen, maar dat zijn we nu juist wel volgens Juncker cs. Hoog tijd daarom om ook de Nederlandse huwelijksvoorwaarden nog eens tegen het licht te houden – zeker als men vanuit Brussel aanpassingen bepleiten gaat. En van dat laatste kunt u zeker zijn.

Brussel wil niet onderhandelen over toekomstige handelsovereenkomsten aleer men het eens is over de scheidingsbruidschat die Londen betalen moet. Londen weigerde dat vanmorgen point blank. Zeker nu Brussel meent dat haar geen 60 miljard toekomt, maar 100 miljard. Dat bedrag werd vanmiddag overigens al weer ontkend door Michael Barnier, de voornaamste onderhandelaar namens de EU.

Tegelijkertijd heeft de regering-May de EU nodig in haar streven op 8 juni de Britse LabourParty een harde slag toe te brengen, en een ruime meerderheid in het Lager huis te verwerven. May als leider van het land is daarvan een onmisbaar bestanddeel. Juncker wil haar zeker ter wille zijn: het versterkt het beeld dat het ongunstig is om de EU te verlaten. Beide partijen hebben nu dus belang om de schijn te wekken dat ze een stevig standpunt in zullen nemen, en voor hun eigen kant de beste deal zullen hebben bereikt. Op de achtergrond speelt ook nog de oproep van de Britse LibDems om de verkiezingen op 8 juni te gebruiken als een tweede Brexit-referendum. Het is een futiele poging, maar als Downing Street daar nu al op anticipeert door het de Britten op voorhand al tegen te maken nog wat met de EU te maken te willen hebben. Een laatste argument waarom Juncker liefst May ziet terugkeren als premier: een nieuwe premier of een zwakke Britse regering zou de onzekerheid tot onacceptabele hoogten laten stijgen. Daar ziet men zowel in Brussel als in Londen weinig in.

Na 8 juni zal alles anders zijn. Het is het nadeel van die verkiezingen – tot die tijd spelen ze de hele tijd een rol in wat beide leiders de wereld willen mededelen over afspraken en hoe het geheel verlopen zal. Uiteindelijk kan vooral Duitsland zich slecht veroorloven dat het UK grote importheffingen afkondigt voor Europese producten. Het UK importeert meer uit de EU dan andersom.