Een interessant stukje dat vanmiddag op de site van Elsevier verscheen, meldde dat Rusland in 2012 bereid leek de Syrische president Assad te offeren teneinde een voor Rusland gunstige vrede in Syrië te bereiken.

Elsevier bericht dat de USA, Groot-Brittannië en Frankrijk niet op het voorstel ingingen, omdat men er van overtuigd was dat het Syrische regime snel zou instorten. Rusland blijkbaar ook. In ruil voor een terugtreden van Assad zouden de westerse machten moeten stoppen met militaire steun aan diverse Syrische strijdgroepen. Het Russische voorstel werd genegeerd.

Gas
Het is een zoveelste voorbeeld van westerse arrogantie tegenover Rusland die nu als een boemerang terugkeert. Het onbenul van leidende Europese politici wordt pas goed duidelijk indien je beziet hoezeer men zich op een aantal punten van Rusland afhankelijk heeft gemaakt. Zoals bijvoorbeeld vloeibaar aardgas.

Vrijdag werd nog een overeenkomst bereikt over de levering van gas deze winter. Niet alleen aan Oekraïne, maar eveneens aan de EU. Dit ondanks dat een paar dagen later vrolijk wordt besloten de EU-sancties tegen Rusland met een half jaar te verlengen. Niet dat Oekraïne dat betalen kan – de EU heeft zich garant gesteld voor tenminste $500 miljoen dollar.

“The EU is set to be dependent on Russian gas for some time and that’s the reality,” the International Energy Association’s executive director Maria van der Hoeven had told the European Commission in Brussels in December.

’s Zomers kan Oekraïne zonder Russisch gas, maar ’s winters zit men er aan vast. Dat geldt in iets mindere mate eveneens voor de EU. Een kwart van de Europese gasbehoefte wordt gedekt door Russische leveranties., 20% van al het gas dat de EU gebruikt komt via Oekraïne binnen.