Het bericht dat Rusland bouwt aan een basis in Koerdisch gebied in noordwestelijk Syrië is een slag in het gezicht van de USA, en gevaarlijk voor de ambities van de Turkse president Erdogan.

Deze samenwerking van Rusland met de YPG lijkt ook een eerste brug naar verdere formalisering van de contacten tussen Koerden het het Assad-regime. Rusland gaat naar verluidt ook Koerdische strijders trainen op de nieuwe basis.

De Koerden waren tot nog toe de enige bondgenoot waarvan de USA nog zeggen kon dat ze er een goede band mee hadden, en daarmee de enig overgebleven rechtvaardiging voor Amerikaanse bemoeienis in Syrië. Als het contact tussen Rusland en deze Koerdische milities inderdaad zo hartelijk is als berichten (en foto’s, gezien maar hier niet reproduceerbaar) suggereren, dan lijkt het er op dat de Koerden eieren voor hun geld hebben gekozen, en aansturen op een soortement van federatief Syrië. Een formele uitbreiding van de contacten met het regime-Assad zou dat bezegelen.

Het belang hiervan is dat Turkije o het Syrische schaakbord opnieuw schaak wordt gezet door Rusland. Turkije leek vorige maand een heel eind op te schieten met het versterken van aanwinsten in noordelijk Syrië, wat bijna op een openlijke annexatie neerkomen zou. Wellicht dat dat de Koerden heeft doen besluiten met Rusland in zee te gaan? Er zijn te weinig formele kanten van deze zaak bekend, maar dat de USA steeds verder buitenspel raakt in de Syrische burgeroorlog kun je moeilijk ontkennen – ondanks de directe bombardementen die men tegenwoordig wel degelijk uitvoert, en waarover Assad zich al heeft beklaagd. Bombardementen op IS, dat wel.

Toch zijn de Russen in staat die Amerikaanse bombardementen tegen te gaan (met aanwezige S400-raketten), dus iets van een overeenkomst tussen Rusland en USA lijkt wel degelijk in het spel te zijn. En dan moet nog even worden afgewacht wat er gebeurt als Mosul volledig zal zijn heroverd door het Iraakse leger. Hoe ver gaan de Iraki’s westwaarts in hun gevechten tegen IS? Het is nog niet zover, maar erover nadenken nu is beter dan er mee geconfronteerd worden als het gebeurt.

De weerstand van IS lijkt steeds verder te verkruimelen, want niemand neemt het nog heel serieus. Een teken aan de wand om in Europa waakzamer te zij dan ooit, maar het gemak waarmee Frontex mensen vanuit Libië overvaart naar Italië stelt wat dat betreft niet gerust.