Het is een onplezierige gedachte, maar als de 3e wereldoorlog binnenkort uitbreekt, is het waarschijnlijker dat dat gebeurt in Syrië dan in Oost-Europa.

Het Syrische schaakbord staat opgesteld, en buiten het oog van de wereld wordt er al enige tijd intensiever gespeeld dan men ons lijkt te willen doen geloven. Volgens sommige analyses is de partij al halfweg, zonder dat al heel duidelijk is welke partij in het voordeel is.

De stand van zaken volgens het gros der westerse media is tamelijk eenvoudig. In het kort: na de opstand tegen de Syrische president Assad is deze door opstandelingengroepen steeds verder in het nauw gedreven. De verschijning van de groep Islamitische Staat (IS) is een onplezierige uiting van fanatieke islamitische warhoofden die hun religie zelf niet begrijpen, maar daardoor is de gelegenheid ontstaan om zowel Assad als deze militanten weg te vagen. Uit meelevendheid hebben de NAVO, de USA en Turkije zich ermee bemoeit, en nu de val van Assad aanstaande is, gaan ineens de Russen zich ermee bemoeien. De vluchtelingenstroom maakt het voor de westerse mogendheden van belang om het Syrische drama zo snel mogelijk te beëindigen, en een Russische interventie zou dit niet alleen verlengen, maar ook voor Europa voortgaande consequenties hebben.

De Russen hebben eveneens een verhaal dat uitblinkt door simpliciteit: hun bondgenoot Syrië wordt bedreigd door een moorddadige coalitie die rücksichtslos grote massa’s burgers in beweging heeft gebracht en het vreedzame Syrië in een religieuze hel lijkt te zullen veranderen. Rusland is voornemens haar bondgenoot bij te staan, sinds vorige week ook gewapenderhand, en roept de wereld op samen te werken teneinde de gevaarlijke zeloten van IS een halt toe te roepen.

Echter, de gebeurtenissen bieden redenen te veronderstellen dat er meer aan de hand is dan beide partijen bereid zijn toe te geven.

Om te beginnen is daar de Russische aanwezigheid in Syrië, die de Amerikanen sinds lang een doorn in het oog is. Dat de val van Assad voor de USA een stevige opsteker zou zijn ontkent niemand. Dat de aanwezigheid van Rusland in Syrië ook voor Turkije vervelend is, omdat het een check is op de territoriale ambities van het land, zal ook niemand ontkennen. Ten laatste ziet het er naar uit, dat Rusland als belangrijkste oogmerk heeft de status quo te handhaven, c.q. te herstellen.

Deze uitgangspunten hebben meerdere onafhankelijke analisten tot de conclusie geleid, dat de USA poogt de Russen in Syrië pootje te lichten als onderdeel van een groter strategisch plan om Rusland te omgeven met sterke staten die het in bedwang kunnen houden. Dit leunt in sterke mate op de gedachte dat voor de USA de Koude Oorlog nog niet is afgelopen, maar dat deze nog steeds voortduurt. Uitgebreider vindt u dit uitgewerkt HIER (voor een beter begrip sterk aanbevolen). Dat ook IS een creatie van de USA zou zijn doet mijns inziens overigens af aan de aard van die organisatie, en haar wortels in de islam.

Het grote probleem van de USA is dat het niet uit is op een directe confrontatie, maar dat Rusland de afgelopen twee jaar steeds sterker heeft laten doorschemeren die niet langer uit de weg te willen gaan. Men lijkt er niet op gespitst, maar wil het evenmin uitsluiten.

Feiten en gebeurtenissen, min of meer in chronologische volgorde:
IS heeft in het begin van haar bestaan een grote slag geslagen in Noord-Irak, door daar de materiële reserves van het Iraakse leger buit te maken, waaronder een groot aantal tanks. Hiermee is IS vervolgens Syrië binnengevallen.

De overeenkomst van de regering-Obama met Turkije is tot nog toe in geen enkel opzicht ten gunste van de Koerden geweest, maar overduidelijk wel gericht geweest op een afknijpen van de Syrische regering.

Rusland heeft vorige week zijn grootste onderzeeër, met twintig raketten met totaal ongeveer 200 nucleaire koppen aan boord laten afvaren naar Syrië. Het ding wordt binnen een paar dagen verwacht in de Russische marinebasis in Syrië.

Ook vorige week heeft de USA geprobeerd de Russische aanvoerroutes via de lucht af te snijden, in wat als een zeer ongebruikelijke stap kan worden betiteld. Rusland heeft hierop zeer agressief gereageerd.

Russische troepen zijn zeer nadrukkelijk (uitgebreide fotoseries) aanwezig, en wellicht al actief.

Overduidelijk aarzelt de USA nu in het zicht van de Russische vastbeslotenheid.

Rusland lijkt nog steeds niet uit op een confrontatie, maar is desalniettemin vastbesloten IS uit te schakelen.

De echte vraag wordt nu, of we af gaan op een nieuwe Cuba-crisis, of nemen de USA tegenover een kennelijk vastbesloten Rusland al in een iets eerder stadium gas terug? Vorige week maakte een Russische nieuwssite en passant ook bekend, dat Putin tijdens de Krimcrisis vorig jaar had overwogen het nucleaire arsenaal te activeren, zodat nog slechts een druk op de beruchte rode knop zou zijn benodigd voor een nucleaire reactie.

Maar in de Nederlandse media is het weekend, dat dan weer wel. Zoals de uitspraak die (onterecht) aan Heinrich Heine wordt toegeschreven stelt: als de wereld vergaat, ga ik naar Holland – daar gebeurt alles vijftig jaar later.

————————————————————————————————————-

Volg ook ons Dossier Syrië.