Het is nog geen 15 maart, maar toch staat mijn keuze al vast: ik heb nog niet gestemd, maar al wel gekozen. En niet voor 2017 alleen.

Een paar dagen geleden verwees ik op twitter naar dit interview met Susan Stolze-van Rijn. Ik schreef erbij: “Interview met onze Nummer 7, @SusanStolze @fvdemocratie Lijst 16“. Dat ‘onze’ viel een paar mensen op. Op vriendelijke toon kreeg ik van enkele mensen die zelf PVV stemden, te horen dat het jammer was dat ik de voorkeur gaf aan de nieuwe partij.

Eerder stuitte ik via hetzelfde Twitter op een minder vriendelijke photoshop-met-tekst. Er blijken flink wat mensen te zijn die ervan uitgaan dat bij de komende verkiezingen één vraag centraal staat: wordt de PVV de grootste of de VVD? Alsof een uitkomst met PVV 25 en VVD 24, een aantrekkelijker uitkomst zou zijn dan PVV 42, VVD 43. Velen denken bovendien dat als de PVV maar eenmaal een kwart van alle stemmen verovert (≈ 40 zetels), die partij een zwaar stempel zal gaan drukken op het overheidsbeleid of zelfs de premier zal leveren. Zo werkt het niet. Ik ben zo oud dat ik me nog levendig herinner dat de PvdA bij de verkiezingen van 1977 van 43 naar 53 zetels klom, waarna CDA en VVD een kabinet vormden (Van Agt-Wiegel; samen 77 zetels toen). En let wel: de afkeer bij de VVD van de PvdA toen, was minder groot dan die bij de VVD van de PVV nu.

Maar blijkens de afbeelding is een deel van de PVV-stemmers zelfs zo pessimistisch over de vraag of we het hoofd kunnen bieden aan de bedreigingen waar we als samenleving mee geconfronteerd worden, dat ze partijen die ogenschijnlijk het dichtst bij de PVV staan, wegzetten als een soort pionnen van Rutte.

Dat doet míj dan weer onmiddellijk denken aan mensen die van mening zijn dat ook Wilders en zijn PVV behoren tot een groep marionetten, omdat de PVV maar weinig lijkt te bereiken. Men gebruikt daarvoor het begrip ‘gecontroleerde oppositie’ [1]. Wie de poppenspelers zijn die aan die PVV-touwtjes zouden trekken: we weten het niet.

Ik heb wel begrip voor de achterliggende wanhoop, maar ik weet niet zo goed wat ik aanmoet met dit soort uitingen ervan. Uitingen die eigenlijk een beetje gaan in de richting van “het heeft toch geen enkele zin, de beschaving loopt ten einde“. Alleen van wie oud, kinderloos en – van huis uit, of door heel nare persoonlijke ervaringen – zeer pessimistisch is, snap ik dat.

Wat me op een heel andere manier raakte was de reactie “@fvdemocratie is toch een stap terug. Zijn niet zo expliciet over islam als Wilders“. Ik reageerde met: “Ik ben dan weer explicieter over mohammedanisme dan @fvdemocratie & #PVV“; dit stuk is eigenlijk een uitwerking van die reactie.

Keutels uit Amsterdam
Sommige van mijn teksten die betrekking hebben op de leer van Mohammed zijn meer, anderen minder omfloerst dan die van Geert Wilders. Toevallig heb ik recent een overzicht gemaakt, juist van die fellere opmerkingen. Aanleiding was het spektakel dat door de gemeenteraad van Amsterdam werd gemaakt over een debat in debatcentrum De Balie. In de hoofdstad werd druk gespeculeerd over ‘aangifte doen’. Ook werd verwezen naar een zogenaamde ‘Argan-brief’. Die brief is in feite de formulering van een eigen beleid door de gemeente Amsterdam – lees: PvdA-burgemeester Van der Laan – op het gebied van de vrijheid van meningsuiting. Kort door de bocht geformuleerd komt het erop neer dat Van der Laan aan intimidatie de voorkeur geeft boven wetshandhaving. Door middel van een open brief, daagde ik de gemeenteraad uit te kiezen: erkennen dat ze probeerden te intimideren of echt aangifte doen. Dat recente overzicht was de bijlage bij mijn brief.

De gemeenteraad heeft het twee weken geleden even gehad over mijn brief. Besloten werd dat noch de Raad noch Burgemeester en Wethouders antwoord zouden geven, maar dat de beantwoording zou worden overgelaten aan de individuele leden. Geen van die leden heeft gereageerd. Geen van die leden heeft aangifte gedaan tegen mij, of tegen een van de deelnemers aan dat debat in De Balie.

Alle keutels zijn ingetrokken.

Koranverbod?
Spreken of schrijven over een kopvoddentax: voor een columnist vind ik het acceptabel, maar als leider van een politiek partij, die meer wil zijn dan een protestgroep, doe je zoiets niet. Ook na die uitspraak van Wilders heb ik overigens nog wel op de PVV gestemd: iedereen maakt fouten, iedereen drukt zich wel eens onhandig uit. De PVV-standpunten met betrekking tot een koranverbod en sluiting van àlle moskeeën, passen echter niet in de categorie ‘onhandig’.

In de afgelopen dertien jaar, vooral sinds de moord op Theo van Gogh, heb ik duizenden uren gestudeerd op allerlei aspecten van de leer van Mohammed en het gedrag van zijn volgelingen in de geschiedenis en vandaag de dag; in Nederland en in de rest van de wereld. Ik schreef er honderden artikelen over en twee boeken. [2] In 2010 publiceerde ik Islamofobie? Een nuchter antwoord. Op pagina xii van het voorwoord schreef ik al iets over hoe ik toen aankeek tegen Wilders:

Een tweede belangrijk punt waarop ik met hem van mening verschil is zijn suggestie de Koran te verbieden. Ik roep juist op het boek te lezen. In een ongekuiste versie. Dat boek lezen is echter geen fijne opgave: op regel 7 van het allereerste hoofdstuk beginnen de bedreigingen al en drie regels verderop wordt ongeloof al aangeduid als “..een ziekte in hun hart.” [3], een ziekte die Allah zelf dan nog eens verergerd zou hebben! Een weinig hartelijk welkom. Ook om andere redenen is het moeilijk om door dat boek heen te komen. Daarom heb ik het voor u gelezen, nauwgezet bestudeerd en een strikt seculiere bespreking ervan opgenomen in dit boek.

Suggereerde ik daarmee dat de Koran géén afschuwelijk boek is, dat de leer van Mohammed ook positieve kanten zou hebben? Nee, zeker niet. Ik citeer uit misschien wel de meest lovende recensie; door Caroline Vonhoff, die helaas niet in die Amsterdamse gemeenteraad zit:

Maar Frans, die zet het dus allemaal nuchter op een rij in zijn boek, en misschien is het juist wel die nuchterheid die het zo akelig maakt om te lezen, niet omdat het akelig lezen is, maar omdat de materie zo akelig is. (…)

Ik kende uiteraard de passage [uit de Koran] over vrouwen die voor hun man een akker zijn, en las daar weinig anders in dan een –toch al schandelijk genoeg zou je zeggen– lijfeigenschap voor de vrouw. Dat er aan die opvatting meer gevolgen zijn verbonden dan alleen de onderschikking van de vrouw aan de man, dat had ik me niet gerealiseerd. Het is echter nog erger dan alleen die onderschikking, de vrouw is de akker, en de vruchten van wat daar in gezaaid wordt, die zijn voor degene die zaait natuurlijk.

En zelfs als je dan al veel weet, en vrouwen hebt zien stenigen en als gezichtsloze slaven over straat hebt zien gaan, dan nog treft zo een nuchter feit je als een stomp in de maag. Soms zijn dingen kennelijk te erg om zelfs maar door te denken, maar Frans heeft daarvan blijkbaar geen last, of zich over de last heen weten te zetten.

Een pleidooi voor een Koranverbod is echter om verschillende redenen domme symboolpolitiek. En niet op de eerste plaats omdat het contraproductief werkt. Alleen het spreken erover leidt er al toe dat nog meer mensen, met nog grotere oogkleppen op, het islamgebeuren gaan verdedigen. [4] Het grootste probleem is zelfs niet dat zo’n verbod onuitvoerbaar is. Moeten trouwens ook alle linkjes naar koranteksten verboden worden? Dan kan straks Wilders’ parlementaire onschendbaarheid ook worden opgeheven, net als die van Marine Le Pen!
Nee, het belangrijkste argument ertegen is dat allerlei leugens over de inhoud van dat akelige boek daardoor juist eerder onweersproken zouden blijven. Hoe dat kan uitpakken, zagen we vorig jaar geïllustreerd in een een-tweetje tussen burgemeester Aboutaleb en de webstek GeenStijl in verband met een boek dat Winston Churchill aanduidde als nieuwe versie van de Koran.

Juist omdat bijna niemand de inhoud van Mein Kampf kent, kan Aboutaleb wegkomen met de schandalige suggestie dat Hitler de Joden aanviel vanwege hun godsdienst. Een trap na naar de honderdduizenden vergaste seculiere Joden en tegelijkertijd een slinkse poging om de valse prietpraat over ‘moslims als nieuwe joden’ en ‘islamkritiek is racisme’ verder aan te jagen.

Vijandig gedachtegoed
Al geruime tijd roep ik op om een beroemde uitspraak van Von Clausewitz (van begin 19e eeuw), een 21e eeuwse invullig te geven door hem om te draaien: Wie weigert politiek en ideologisch de strijd aan te gaan met een vijandig gedachtegoed, verhoogt de kans op (burger)oorlog.

De strijd met het mohammedanisme is een ideologische strijd die wereldwijd gevoerd wordt. Het voeren van ideologische strijd is echter geen taak van de overheid, zeker niet van de overheid van een klein land als Nederland. De PVV en met name het lid van die partij, maakt bewust geen helder onderscheid tussen het voeren van die ideologische strijd enerzijds en het overheidsbeleid dat hij voorstelt anderzijds.

Je ziet dat pijnlijk weerspiegeld in het feit dat ook nu, nog maar 11 dagen voor de verkiezingen, prominent op de website van de PVV een concept verkiezingsprogramma te lezen valt. Nog pijnlijker: er staat een linkje boven ‘Download ons verkiezingsprogramma‘, zonder dat voorvoegsel concept dus, maar als je daarop klikt kom je bij datzelfde concept uit. Nu in pdf-vorm.
Wat moet de overheid wel doen? Het aller-, aller-, allerbelangrijkste is: stoppen met verkeerde maatregelen! Stoppen met het subsidiëren van allerlei foute projecten op het gebied van het bijsturen van de mohammedanen, door juist (semi)beroepsmoslims geld te geven. (Link naar de nieuwste gekkigheid op dit gebied.) Op bladzijde 314 van Islamofobie? schreef ik verder:

Maar ‘de boel uit elkaar houden’ slaat ook op de noodzaak om die maatschappelijke problemen die hooguit zijdelings verband hebben met de mohammedaanse ideologie, aan te pakken los van de strijd tegen die ideologie. Of het nu gaat om wangedragingen van jongens, de kwestie van de halve nationaliteit, immigratie van analfabeten, het vermoorden en verminken van vrouwen en meisjes enzovoorts, enzovoorts: op geen van deze terreinen is het nodig of wenselijk beleid te ontwikkelen dat specifiek gericht is op mohammedanen. Dat beleid op deze terreinen in de praktijk wel relatief veel mensen met mohammedaanse achtergrond aangaat is een andere zaak. Door de meer voorkomende criminaliteit onder Marokkaanse jongens zal aanpak van de criminaliteit ook meer Marokkaanse jongens treffen. Dat kan geen reden zijn om criminaliteit maar niet aan te pakken.

Het alternatief van Forum voor Democratie
En dit is precies de benadering waar mijn partij [5] tot mijn grote blijdschap werk van maakt. Een onderdeel van die aanpak is het plan voor een Wet Bescherming Nederlandse Waarden.

Er komt een verbod op het dragen van niqaabs, bivakmutsen en andere gezichtsbedekkende kleding in het openbaar, als het aan de FvD ligt. Er komt ook een ‘verbod op buitenlandse financiering van religieuze scholen en instellingen.’ Een kortere formulering dan in dit 40-punten plan:

4. (Maatregel) Terugdringen, respectievelijk afschaffen, van alle directe en indirecte subsidies voor ideologische organisaties: ‘godsdienstige’ of welke andere dan ook. Aan lagere overheden dient het expliciet verboden te worden dit soort subsidies te verstrekken.

In de aanzet voor de wet BNW staan vijf fundamentele waarden genoemd die onderschreven moeten worden. Ik heb schamperende reacties gelezen waarin dit plan op een hoop werd geveegd met het idee om in het kader van hun ‘inburgering’ mensen te vragen een plechtige verklaring te ondertekenen waarin staat dat ze Nederland best wel een tof land vinden. De grote waarde van het FvD-plan zit echter in het feit dat niet aan individuele mensen wordt gevraagd om vijf waarden te onderschrijven, maar aan organisaties. En bij schending van een van die vijf waarden volgt een waarschuwing en een boete; na een tweede waarschuwing volgt sluiting, beëindiging van de activiteiten en strafrechtelijke vervolging van de verantwoordelijke functionarissen. Dat is heel andere koek.

Iets minder expliciet staat in het plan ook het grote belang vermeld van het recht op afvalligheid.
Dat had wat mij betreft nog wel explicieter gemogen. In de omgang met de islam-problematiek is er immers geen enkele twijfel over wat de hoogste prioriteit moet hebben: voorbeeldig genadeloos optreden tegen al dan niet bedekte doodsbedreigingen tegen mensen die van mening veranderen over de leer van Mohammed of andere profeetachtigen.

En die ideologische strijd dan? Vanuit de overheid moet die strijd niet worden gevoerd, maar wel gefaciliteerd. Niet via subsidies, beslist niet via subsidies, maar door het garanderen van de veiligheid van mensen die (vergeefse [6]) pogingen willen doen om die leer onschadelijk te maken, of die er gewoon mee willen kappen. De vrijheid van meningsuiting is de moeder van alle vrijheden. Daar mag gewoon niet mee gesjoemeld worden. Binnen en vanuit politieke partijen zou ook een bijdrage geleverd kunnen worden aan die ideologische strijd. Voor wat betreft mijn partij ligt hier een mooie deeltaak voor het op te zetten wetenschappelijk bureau.

Misschien met uitzondering van initiatiefnemers, maar verder is geen mens het voor de volle 100% eens met alle standpunten van zijn/haar partij. Bovendien is de FvD een partij in opbouw. Die opbouw gaat overigens razendsnel voor een partij die zo jong is (maar zie over die bedrieglijke jeugdigheid ook noot 5). Er zijn nog veel meer, niet alleen puur programmatische, redenen waarom ik zeer content ben met mijn partij. Mijn belangrijkste expertise ligt echter op het terrein dat ik hierboven heb aangestipt, dus ik hou het maar even hier bij.

---

NOTEN

1. ‘Gecontroleerde oppositie’ is een even absurd begrip als ‘repressieve tolerantie‘, van Herbert Marcuse. In de jaren 70 en 80 werd dat nogal eens gebruikt in linkse kringen. Er is ook een Nederlandse wiki over dat begrip: overduidelijk geschreven door fans van Marcuse.
2. Islamofobie? is nog steeds hier te bestellen, mijn e-book IS, the Kurds and the Caliphate. Turkey: from sick occupant to paranoid neighbor hier.
3. Volgens een enkele vertaling zit de ziekte zelfs in het hoofd.
4. Zelfs veel mensen die in naam moslim zijn, kennen de inhoud van dat nare boek niet of nauwelijks. Hoeveel christenen realiseren zich eigenlijk dat in het Oude Testament niet alleen sprake is van engelen en duivels maar ook van halfgoden?
5. Ik behoor overigens niet tot de oprichters. Ik was al wel betrokken bij de organisatie met dezelfde naam, voordat de partij er was.
6. Over dat ‘vergeefse’: daar ben ik nogal zeker van. Ook daarover heb ik geschreven. ;hier de link naar een samenvattend stukje over dat onderwerp. Maar daar hoort een waarschuwing bij: van het lezen ervan zou je pessimistisch kunnen worden.