Soldaten gaan staken !!! Of toch niet? Nee, militairen hebben het recht niet om te staken.

Artikel 12i van de  Militaire Ambtenarenwet 1931 verbiedt ‘militaire ambtenaren in werkelijke dienst’ (het beroepspersoneel en reservepersoneel van de krijgsmacht) namelijk per definitie om deel te nemen aan stakingen. Aan andere vormen van collectieve actie mag uitsluitend door hen worden deelgenomen voor zover hierdoor de operationele inzet van de krijgsmacht niet wordt verstoord of belemmerd. Voor burgerpersoneel van defensie geldt dat zij zowel aan stakingen als aan andere vormen van collectieve acties mogen meedoen, voor zover hierdoor de operationele inzet van de krijgsmacht niet wordt verstoord of belemmerd.

Defensiepersoneel heeft al jarenlang geen loonsverhoging meer gehad. Vorig jaar kregen zij er een beetje bij, als zoetmakertje, maar daar is ook alles mee gezegd. De bonden wilden de loonsverhoging in het nieuwe CAO akkoord repareren, maar dat  is afgelopen vrijdag gestrand bij de onderhandelingen. Met andere woorden: een dikke middelvinger naar de militairen en de bonden.

Een grote beperking voor militaire vakbonden is, dat zij niet het pressiemiddel kunnen inzetten dat andere werknemersorganisaties wel kunnen gebruiken, namelijk staken. Als bij een commercieel bedrijf wordt gedreigd met het tijdelijk stoppen van de arbeid, bij wijze van protest, dan vreest de werkgever al gauw voor schade aan zijn bedrijf. De werkgever zal dan ook eerder bereid zijn om zijn werknemers tegemoet te komen. Voor politici is het dus een godsgeschenk dat de wet bepaalt dat militairen niet mogen staken. Maar hoe krijgen militairen dan toch aandacht voor hun zaak?

Vanwege het simpele feit dat militairen van nature weinig klagen en gewoon hun werk blijven doen, zelfs onder zeer zware omstandigheden en voor een klein beetje extra vergoeding, zul je hen zelden horen, en als je hen al hoort is het meestal via een goed ingestudeerde woordvoerder. Maar zo af en toe proberen militairen toch aandacht te krijgen voor hun zaak, door het voeren van protestacties. Echter, dit lijkt niemand te interesseren, politici niet, de media niet, en het gros van de samenleving interesseert het niet dat er een paar militairen staan te protesteren om meer aandacht loonsverhoging. Zij hechten simpelweg weinig waarde aan defensie. Maar wat is de reden dat de Nederlandse samenleving zo weinig op lijkt te hebben met zijn krijgsmacht?

Patriottisme
In maatschappijen waar weinig patriottisme heerst, is vaak ook weinig aandacht voor de krijgsmacht. Een samenleving die trots is op zijn land en cultuur, hecht namelijk grote waarde aan de bescherming hiervan. Die bescherming zien zij als hoofdtaak van hun krijgsmacht. Dit is dan ook meteen het grote verschil tussen de meeste West-Europese landen en de VS. De Amerikaanse samenleving is erg patriottistisch ingesteld (America first principe) en dit wordt de Amerikanen dan ook met de paplepel ingegoten. Waar je ook loopt in de VS, overal wordt men geconfronteerd met de stars & stripes: op stations, in de schoolklas, op vliegvelden, zelfs de vuilnisman draagt een vlag op zijn overall. Overal hangt de Amerikaanse vlag. Elke inwoner weet heel goed waar deze vlag voor staat en zal er alles aan doen om dit te beschermen. Daarom hecht de gemiddelde Amerikaan veel meer waarde aan zijn krijgsmacht en de bijhorende patriottistische krijgscultuur dan een gemiddelde Nederlander; hij  beseft namelijk heel goed dat het de krijgsmacht is die zijn vrije westerse samenleving beschermt.

Een gemiddelde Amerikaan heeft ook een totaal andere kijk op een militair dan wij in Nederland doen. Zo krijgen soldaten in Amerika veel meer respect en privileges, in bijna alle winkels krijgen militairen 10% korting, zijn er aparte ontspanningsruimtes ingericht in publieke ruimtes, of mogen ze inchecken bij aparte incheckbalies op luchthavens. Helaas  heeft het wel een grote aanslag (9/11) en twee oorlogen moeten duren, die aan ruim 7000 Amerikaanse soldaten het leven heeft gekost, eer zij dit respect verkregen.

Hoe anders is dit in Nederland, waar totaal geen patriottisme heerst. In Nederland is het namelijk vreemd om te zeggen dat je trots bent op je vaderland en zijn geschiedenis, je kan dan wel eens iemand kwetsen, dat wordt ons al meegegeven in onze opvoeding en het onderwijs. Als je in dit land als burger of ondernemer een Nederlandse vlag ophangt buiten de nationale feestdagen, wordt dat al vreemd gevonden, terwijl dit toch volstrekt normaal zou moeten zijn. Het is logisch dat een volk dat niet trots is op zijn land, er weinig waarde aan hecht om dit te beschermen. We hebben de poorten wagenwijd opengezet voor nieuwe culturen met totaal andere normen en waarden dan onze westerse. Een veroveringsreligie die haaks op de westerse vrijheden staat, stroomt in grote golven het land binnen. Wat moet de Nederlandse militair nou verdedigen, waarom moet het volk trots op hem zijn? Hij staat bovenop de poorten die jarenlang de westerse wereld hebben verdedigd toe te kijken hoe miljoenen mensen uit vreemde culturen binnenstromen, onder goedkeuring van politici en een minderheid van naïeve linkse burgers die welkomstliedjes zingen.

Waarom zouden burgers respect hebben voor een krijgsmacht die hun waarden niet beschermt? Wat zien zij voor nut in de aanwezigheid van militairen in Mali? Om terroristen te stoppen die anders naar Europa komen? Of om vluchtelingen tegen te houden? Ga toch weg, dat gelooft toch niemand. Ook begrijpen burgers niet waarom alle militaire aandacht in deze tijden zou moeten gaan naar Rusland, alsof dat nu onze gevaarlijkste vijand is, zoals de politieke elite ons probeert wijs te maken. Willen jullie meer loon, militairen? Verwacht geen steun vanuit de bevolking, tenzij jullie gaan doen waar je voor bent: het beschermen van de Nederlandse vrije samenleving.

Ook van politici hoef je op weinig steun te rekenen. Zij zullen zich niet zo gauw druk maken om een paar klagende militairen die meer loon willen. Verwacht sowieso weinig steun van linkse politici, die de krijgsmacht als een rechts bolwerk beschouwen en die komen wapperen met tomatenvlaggetjes, of van die paar niksnutten die roosjes komen uitdelen. En denk evenmin dat er ook maar één VVD’ertje wakker ligt van jouw verzoek om loonsverhoging. Rechtse politici zal het weinig interesseren of jij wel of niet meer gaat verdienen, zolang zij er zelf niet beter van worden. Want, en dat geldt voor zowel links als rechts, onze krijgsmacht is te klein om een opvallend verschil te kunnen maken bij het stemmen tijdens de aankomende verkiezingen.

Maar ondanks dat er weinig zetels mee zijn gemoeid zijn jullie stemmen toch relevant. De gevestigde politiek heeft, sinds het moment dat Nederland een monarchie is, laten zien weinig op te hebben met de Nederlandse krijgscultuur en patriottisme. Wellicht wordt het nu eens tijd om op een minder traditionele partij te stemmen, een partij die wil investeren in het patriottisme,  niet om een oorlog te beginnen maar om de vrede te handhaven, alleen dan zal men de waarde van een goede krijgsmacht gaan waarderen.

Wil defensiepersoneel een serieus statement maken, dan moeten er niet 5000 man gaan protesteren, maar 50.000. En laten we dan niet alleen protesteren voor loonsverhoging, maar ook voor een sterkere krijgsmacht en laten we pal staan voor de bescherming van de vrije Nederlandse samenleving, opdat onze kinderen ook in vrede mogen leven.

---

Dit artikel verscheen eerder op Valkyries.nl