Mark Rutte, met zijn vierjaarlijkse gepreek over zaken waarover de PVV het het hele jaar heeft, deed me op een bepaalde manier erg denken aan een van de eerste liedjes van Boudewijn de Groot.

De dominee van Amersfoort die heeft zijn eerste vrouw vermoord,
De tweede heeft hij ook gekeeld en de derde heeft zich dood verveeld.
Alleen met nummer vier ging het van tierelierelier.
Fabriapadapadapam.

De dominee en nummer vier hebben geweldig veel plezier
Hun leven is alleen maar pret, ze liggen dag en nacht in bed.
Behalve een dag per week, dan houdt de dominee zijn preek.
Fabriapadapadapam.

Op zondag zegt de dominee: zo gaan we naar de ratsmodee.
Ons leven is alleen maar zonde, als we het maar eens laten konden
En devoot kijkt hij naar het kruis, en dan denkt hij weer aan thuis.
Fabriapadapadapam.

En thuisgekomen fluistert zijn vrouw: vergeet het allemaal maar gauw
Je weet niet eens zeker of God bestaat, en je hebt het hier toch lang niet kwaad.
Kom nu maar gauw hier, dan gaan we van tierelierelier.
Fabriapadapadapam.

Maar op een mooie dag in mei toen stierf die zondige dominei.
En het hele dorp was in de rouw en wat je zo niet denken zou:
Hij kwam in het paradis, en vond er zijn vrouwen alle drie.

Helaas ontbrak nog nummer vier, die ging van tierelierelier
Met de voorzitter van het kerkbestier.

.

Waar ik nu alleen nog mee zit, is de vraag wie nu Rutte is, de dominee of zijn vrouw? In de eerste helft onmiskenbaar de dominee zelf, maar Rutte heeft ook de slechte eigenschappen van de vierde echtgenote. Zodat hij nog het meest de personificatie van het hier beschreven huwelijk is.