Aanslag in Istanbul – weinig verrassingen, geen nieuws
Het enige aan de aanslag in Istanbul in de nieuwjaarsnacht dat je nieuws zou kunnen noemen is dat het een feestende elite treft, in een nacht die door de Turkse overheid specifiek was aangemerkt als onislamitisch om te vieren.
Nieuwjaarsvieringen op 1 januari zijn een specifiek christelijk feest, die onverbrekelijk met onze jaartelling verbonden zijn. De wereldwijde viering er van is eerder een signaal van de westerse, christelijke dominantie van onze cultuur dan van iets anders. Het regime-Erdogan beseft dat, en heeft er in de dagen voor campagne tegen gevoerd. In die context is een aanslag tegen een feestje dat juist de jaarwisseling viert volstrekt logisch, en een illustratie van de schizofrenie die op dit vlak heerst in Turkije. Natuurlijk is het weekend een geijkt moment voor een feestje, dat dat samenviel met de ‘westerse’ jaarwisseling werd minder gewaardeerd.
De aanslagpleger was dan ook heel vermoedelijk iemand van IS. Dat kreeg afgelopen dag al in toenemende waarschijnlijkheid, maar het regime-Erdogan liet het enige tijd hangen en sprak vermoedens uit over de Koerdische PKK. Dat de NOS niet bevestigde dat het om IS ging heeft eenzelfde soort achtergrond die zo sterk illustreert hoe het momenteel werkt dat het weer gênant wordt: de NOS is door de Turkse overheid van het Turkse internet geblokt, en men lijkt subtiel, door niet al te nadrukkelijk te berichten over wat gaande is, zich te willen rehabiliteren in de ogen van het regime. Tja.
Dat de PKK zich al heeft gedistantieerd van deze aanslag, en dat IS haar heeft opgeëist wordt wel gemeld, maar niet heel nadrukkelijk.
De achtergrond en directe aanleiding kunnen heel divers zijn. Het islamitische karakter van Turkije zal IS niet voldoende zijn, er zijn de onderhandelingen tussen Rusland, Turkije en Iran over Syrië die ongunstig zijn voor IS die een aanleiding zouden kunnen zijn, en de verbroken samenwerking die door het Erdgan-regime overigens heftig wordt ontkend, maar waarvan is vastgesteld dat in ieder geval de zoon van Erdogan er een stuk welvarender is geworden door de olie die IS won door te voeren naar de wereldmarkt. En er is de eeuwige concurrentie onder mohammedanen over wie het meest recht in de leer is.
Zolang de dader niet gepakt is zal er weinig definitief zijn.
Hoe het ook zij, Turkije is niet uw meest gedroomde vakantiebestemming volgend jaar. Houd dat in gedachten als u boeken gaat komende weken.
Erdogan dacht dat hij met steun aan de jihadisten van isis en alqaeda de jihadis in zijn zak had komt bedrogen uit, de jihad is als een schorpioen en zal je alsnog steken.
Overigens is door Erdogan een felle anti kerst en nieuwjaarsviering gevoerd.
https://goo.gl/images/UhfqOC
Campagne weggevallen
ALLE bom-aanslagen en andere aanslagen [en bijv. ook branden] van de laatste jaren, zijn het werk van de islamo-fascist Erdogan zelf; ook deze. In Turkije gebeurt NIETS
buiten Erdogan om.
Elke “aanslag” dient op dat moment een misleiding of een doel: bijvoorbeeld: islamiseren Turkije, “EU” chanteren, Nato chanteren, islamiseren Europa, Rusland chanteren, deel Syrie veroveren, deel Irak veroveren, Kurden verdrijven/uitmoorden.
Nu hij claimt dat ISIS het opeist [wie bewijst wat ? / doorgestoken kaart ?], betekent dat, dat hij doorgaat met oorlog voeren in Syrie – o.a. om Idlib en Aleppo te veroveren.
’t Is elke keer ook weer opvallend:
– na 1 of 2 dagen, heeft hij altijd de dader[s] te pakken en weet hij precies wie die dader[s] is.
– na 1of 2 dagen, wordt de “aanslag” altijd opgeeist, door: of YPG , of ISIS.
Erdogan liegt en bedriegt vaker, dan dat hij ademt.
Hij kent maar 2 doelen: Islamiseren, en een heel groot Turk[meen]s Rijk. Daartoe moet hij DE dictator worden.
N.a.v. wat ik op nieuws-bronnen zie:
Erdogan heeft gewoon een [in dit geval: Kirgizischge] misdadiger uit een van zijn vele
overbevolkte gevangenissen gehaald, hem een mooie opdracht gegeven “in ruil voor
z’n vrijheid”, en hem achteraf alsnog opgepakt; dat was niet zo moeilijk, want hij wist wie het was.
Trouwens: analoog: Volkert van der Graaf.
Of beter: een Turkse special forces / elite commando, die nu veilig thuis zit;
als “dader”wordt dan een Kirgizische crimineel gepresenteerd.