Zweden is neutraal sinds de stamvader van het lokale koningshuis als een van de winnaars tevoorschijn kwam uit de laatste Napoleontische oorlog. Maar het Scandinavische land stelt het nu ter discussie.

De formele reden voor Zweden om haar neutraliteit te heroverwegen is de steeds grotere Russische activiteit in de Oostzee. De NATO heeft nog onlangs verklaard dat in geval van oorlog, een land dat geen deel uitmaakt van het pact, niet op steun hoeft te rekenen.

Natuurlijk is dat formeel zo. Maar de pogingen van de NATO om Oekraïne binnen haar invloedssfeer te lokken indachtig, doet het toch een beetje vreemd aan.

De werkelijke reden is dan ook een stuk prozaïscher. Zweden kan haar defensie niet langer voldoende financieren. Dat is geen unieke situatie, maar voor een land dat bovengemiddelde uitgaven doet haar defensie op peil te houden, toch iets van gezichtsverlies. Weinig moderne landen zijn nog in staat een adequaat pakket van defensie bijeen te brengen. Dat heeft alles te maken met de steeds hogere ontwikkelingskosten van defensiebenodigdheden – de voortschrijdende techniek vraagt ook een steeds breder geoutilleerde defensieindustrie.

Enige kanttekeningen bij deze discussie. Circa 25 jaar geleden kwam het ook ter sprake, maar er is sindsdien weinig meer van vernomen. De Zweedse neutraliteit is primair een gevolg van het verlangen nergens bij betrokken te raken. Tijdens WW II was het land eerst neutraal maar positief naar Duitsland toe, na 1944 neeg het meer naar het faciliteren van de Geallieerden. Opportunisme regeert dus meestal.