Geert Corstens, een Nijmegenaar die in de Hoge Raad is terecht gekomen, beschuldigt Geert Wilders van aantasting van de rechtsstaat.

Corstens meent dat Wilders als politicus niet hetzelfde recht van spreken heeft als iedere andere Nederlander en hoort te beseffen dat hij nu terecht staat in zijn functie van politicus. Sinds wanneer is de rechterlijke macht er om de politiek het zwijgen op te leggen?

Corstens is wat te jong om in Nijmegen nog de staatsrechtgeleerde Van der Grinten mee gemaakt te hebben. Die had hem kunnen leren dat het in dit geval de officier van justitie is die de rechtsstaat aan het ondermijnen is en daarnaast ook een voorgeprogrammeerde wrakingskamer, die weigert om een vooringenomen rechter te wraken die zich in het openbaar tegen Wilders en diens politieke opvattingen heeft uitgelaten.

Dit is trouwens niet de eerste keer dat zoiets gebeurd is in onze parlementaire geschiedenis. Het VVD kamerlid Joekes is eerder veroordeeld toen hij naar aanleiding van een Molukse terroristische aanslag bepleitte dat Molukse terroristen het land zouden worden uitgezet. Joekes heeft indertijd een boete van duizend gulden betaald en is gewoon herkozen. Wilders hoeft zich daarom misschien niet te veel aan te trekken van deze idiotie, maar het blijft natuurlijk een schande dat dit een democratisch land gebeuren kan.

Het caoutchoucartikel, waar de tenlastelegging op gebaseerd is, is in de wet gekomen ter bestrijding van de NSB’ers die voor en in de oorlog onze joodse landgenoten vervolgden en die tijdens de bezetting collaboreerden met de Duitsers. Voor het doel waarvoor het in de wet gekomen is heeft het artikel nooit gewerkt en nu wordt het gehanteerd tegen de enige politicus die durft te constateren dat we weer mensen in ons land hebben die qua antisemitisme met NSB’ers en nazi’s vergeleken kunnen worden.

Hoe Corstens het aandurft zich in deze termen over Wilders uit te laten weet ik niet, maar met terugwerkende kracht is nu wel gebleken dat hij in de Hoge Raad nooit thuis heeft gehoord.

---

Dit artikel verscheen eerder vandaag op het Blog van Toon Kasdorp