Wie kent Zwarte Piet niet?

In ieder geval de Verenigde Naties niet. Haar Comittee on the Elimination of Racial Discrimination (CERD) concludeert in een rapport dat ‘zwarte piet’ een slavernijsymbool is waar Nederland afstand van moet nemen. Ze neemt het op voor alle niet-blanke kinderen in Nederland door te stellen: “ze moeten er niet elk jaar aan worden herinnerd dat ze de kinderen van de slaven zijn”. Bizar als de uitspraak ook moge zijn, principieel ben ik het er hartgrondig met eens.

Zei het met een nuance. Want ik geloof niet dat Nederlandse kinderen geboren uit tropische ouders vanwege het sinterklaasfeest aan hun slavernijverleden herinnerd worden. De uitspraak suggereert bovendien dat zwarte piet een slaaf was, wat onzin is want de populariteit van zwarte piet dateert van na de afschaffing van de slavernij. Wel geloof ik dat donkere kinderen door uitspraken als deze, en door uitbuiters van het anti-blanke sentiment als Quincy Gario en Iwan Leeuwin, gedrukt worden in de rol van slavenkind.

Het meisje in mijn vorige post houdt een bord omhoog met: “wer sonst nichts hat zum Stolzsein hat immer noch Patriotismus”. Hetzelfde geldt m.i. voor de hele zwarte pietdiscussie. Wie niets heeft om trots op te zijn heeft altijd nog z’n huidskleur. Genoemde sneuneuzen praten dit de Nederlandse kinderen aan als hadden ze een excuus nodig voor individueel falen.

Vraag een willekeurige Nederlander: waren jouw (groot-)ouders NSB’ers, verzetshelden of wegkijkers? En met het antwoord heb je een verklaring voor de huidige sociale status van de ondervraagde. Als je daar tenminste naar op zoek bent. Met statistisch onderzoek zul je je claim overigens niet kunnen onderbouwen, net zomin als het slavernijverleden de bovengemiddelde sociale uitval van Afrikaanse ‘diasporakinderen’ verklaart.

Gario en z’n fellow travellers zijn op zoek naar een ‘theory of everything on black deprivation’ en grijpen terug naar omstandigheden zoals die 150 jaar geleden waren. Ze vinden daarbij wit-links aan hun zijde want ook zij vorsen naar een collectivistische oorzaak voor deze rare situatie; een situatie die sterk lijkt op die van de moslimgemeenschap in Nederland maar dan zonder zwarte piet. En omdat de oorzaak nooit bij de slachtoffers kan liggen wordt die gelegd bij de grootst gemene deler: de witte mens en z’n witmensencultuur.

Ik maak me sterk dat wanneer zwarte piet een Chinees of hindoe geweest zou zijn, de VN de zaak in behandeling hadden genomen. Het is het postmodernisme, dat zich als een ghonnoreue sjanker heeft ingevreten in de mondiale bestuursorganen, dat stelt dat alle culturen gelijk zijn en daarom in gelijke mate recht hebben op succes. En is een cultuur – in de postmoderne opvatting veelal samenvallend met ras – op punten en plaatsen minder succesvol, dan is ieder gebruik van de uiterlijke kenmerken ervan, net als iedere vorm van kritiek een directe belediging en de opmaat tot discriminatie.

Mijn zwarte (en Chinese) klasgenootjes in de jaren tachtig waren vooral bezig met hun persoonlijke ontwikkeling, net als ik. Dertig jaar later en twee miljoen gekleurde Nederlanders verder spreken we weer over rassen en culturen. Het komt neer op verzuiling langs etnisch en cultureel-religieuze scheidslijnen. Hét recept voor ‘balkanisering’ bij uitnemendheid.

De uitspraak van deze bonte VN-commissie, waarvan het gros de moderniteit heeft overgeslagen, maar grif gebruik maakt van de French benefits die de postmoderniteit hen biedt, versterkt de voortschrijdende culturele segregatie en draagt bij aan de vorming van een tribaal Europa. Maar gelukkig heeft onze MP, Mark ‘geen-cent-meer-naar-Griekenland’ Rutte, al gezegd dat Nederland hier niet aan gaat toegeven. Ik ben er dus gerust op.

——————————————————————————————

Ook geplaatst op Blog of Reason