Meer dan vijftig procent van de lezers van NRC en Volkskrant komt er voor uit op linkse partijen te stemmen.

Een soortgelijk onderzoek onder hoge ambtenaren zou waarschijnlijk geen lager resultaat opleveren. De Nederlandse elite, voor zover die bestaat uit regelgevers en publiciteitsorganen is links en anti-Wilders. De Wildersstemmer van zijn kant is anti-elite.

De nieuwe en groeiende aanhang van Wilders, die bezwaren heeft tegen de manier waarop dit land bestuurd wordt, zou over haar anti-overheidshouding toch nog eens goed na moeten denken. Het alternatief immers voor de overheid die we nu hebben is er waarschijnlijk niet een die beter georganiseerd zal zijn en die van alle utopieën afstand doet. De samenleving is niet maakbaar, niet door de Volkskrant maar ook niet door Wilders. Je kunt als politiek wel wat doen om de samenleving te veranderen maar als je daarbij idealen wilt gaan verwezenlijken pakt het altijd anders uit dan je bedoelt. Dat geldt niet alleen voor de socialisten. Het zal blijken dat het ook voor de Wildersaanhang geldt als die aan de macht zou komen. Concrete, praktische verbeteringen. Dat kan wel en het is ook belangrijk dat die er komen. Maar die heeft niemand nog op zijn programma staan.

Ik denk dat we het beste prioriteit zouden kunnen geven aan het probleem van de niet integreerbare vreemdelingen[1]. Dat is een probleem dat we alleen in samenwerking met de buurlanden kunnen aanpakken en dat dus als bijverdienste zou hebben dat het stimulerend zou werken op de Europese samenwerking. Ik zou een voorstander zijn van een belangrijke verandering in ons strafrechtsysteem, waar pro en anti Wildersstemmers het misschien over eens zouden kunnen worden.

Het immigratie probleem zou moeten worden aangepakt via de opsporing en bestraffing van wetsovertredingen. Daarvoor is het nodig dat het strafrecht wordt aangepast en meer wordt gericht op de bestrijding van groepscriminaliteit[2]. Ook het bewijsrecht als onderdeel van het strafrecht zou in dit verband waarschijnlijk moeten worden aangepast. De straf van verbanning zou weer moeten worden geïntroduceerd en we zouden er voor moeten zorgen dat er een paar duizend kilometer hier vandaan een oord komt waarheen verbannen kan worden.

Dat de landen van herkomst van de criminelen of van hun voorouders bereid zijn om ze weer toe te laten, kan worden betwijfeld, vooral als de betrokkenen intussen een dubbele nationaliteit hebben of niet langer de nationaliteit bezitten van het land van herkomst.

Samenwerking met de buurlanden is een vereiste omdat het anders dweilen met de kraan open zou worden. Het meest voor de hand liggende verbanningsoord zou zijn een door de Noord Europese landen voor gezamenlijke rekening te bouwen nederzetting aan de Sahara kust van Noord Afrika. Zo’n nederzetting zou meer dan één functie kunnen krijgen. Het zou niet alleen een strafkolonie moeten zijn maar ook een industrieel centrum dat de welvaart in Noord Afrika zou stimuleren. Het zou als voorbeeld kunnen dienen voor de economische reorganisatie van Afrika en Arabië en in dat opzicht veel efficiënter werken dan alle ontwikkelingshulp die tot nu toe is gegeven.

Jeugdige criminelen plegen meer verantwoordelijkheidsbesef te krijgen als ze ouder worden. De bewoners van de nederzetting zullen als het ze daar goed gaat niet de neiging hebben terug te keren naar Europa en ze zullen de nieuwe aanwas van jonge criminelen efficiënter kunnen heropvoeden dan dat hier in Europa kan gebeuren. Zowel diefstal met geweld, vernieling en verstoring van de openbare orde als gewelds-, vermogens-, verkeers-, drugs- en wapendelicten komen onder allochtonen relatief vaker voor dan onder autochtonen. Vergeleken met autochtone Nederlanders is de kans dat volwassen Marokkanen van de tweede generatie van wie beide ouders in het buitenland geboren zijn, verdacht worden van vernieling en verstoring van de openbare orde acht keer zo groot. Voor bedreiging is dat elf keer, voor een vermogensdelict vijftien keer en voor diefstal met geweld vierendertig keer. De kans dat volwassen Antillianen van de eerste generatie verdacht worden van een zedendelict is zeven keer zo groot als bij een autochtoon, voor een wapendelict is dat veertien keer en voor diefstal met geweld is dat tweeëntwintig keer.

Met jongeren is het erger. De kans dat 12 tot 17 jarige Marokkanen en Antillianen van de tweede generatie van wie beide ouders niet in Nederland geboren zijn, verdacht worden van diefstal met geweld is zesentwintig respectievelijk drieëntwintig keer zo groot als bij autochtonen, en de kans dat eerste generatie Marokkaanse en Antilliaanse jongeren verdacht worden van diefstal met geweld is respectievelijk eenendertig en tweeëndertig keer zo groot.

Die cijfers blijken niet de neiging te hebben te verbeteren als ook nieuwe generaties allochtonen zich in afzonderlijke wijken afzonderen en weigeren te integreren.

Voor zover dat leidt tot wetsovertredingen kunnen we die aangrijpen om ze het land uit te zetten met als gevolg dat het percentage wel geïntegreerde allochtonen zal toenemen. Dat heeft dan weer een positieve invloed op de rest.

Het grootscheeps aanpakken van hun criminaliteit zal de trek vanuit Arabië en Zwart Afrika naar Europa minder aantrekkelijk maken. Dat is een belangrijk onderdeel van de aanpak. Zolang de migratie naar Europa voort blijft duren is alle moeite tevergeefs. Bovendien moeten we zorgen dat de aanpak binnen de grenzen van recht en regelgeving blijft. Zou het gebeuren op een manier die ethisch of juridisch onverantwoord is, dan wordt het middel al snel erger dan de kwaal.

---

1. Mensen die hier in Nederland wonen maar niet tot de Nederlandse cultuur behoren.
2. Iemand neemt deel aan groepscriminaliteit wanneer aannemelijk kan worden gemaakt dat hij tot een groep behoort die bewijsbaar met regelmaat criminaliteit pleegt.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp