De westerse massamedia maken slachtoffers. Véél slachtoffers. Hierboven ziet u twee van die mediaslachtoffers, maar er zijn er meer. Duizenden. Tienduizenden. En de massamedia gebruiken ze met plezier om u te manipuleren.

Onderstaande cartoon is een twijfelgeval. Want niet alleen lijkt zij een keuze voor te staan, maar tegelijkertijd maakt zij (onbewust?) duidelijk dat er geen goede keuzes bestaan. Hoe de media u manipuleren, want ook het jongetje uit West-Aleppo, waaromheen op dit moment de volgende mediahype wordt gebouwd, is een slachtoffer.

Een slachtoffer waarmee de westerse media nieuwe slachtoffers gaan maken, Waarschijnlijk opnieuw grote aantallen. Totdat een evenwichtssituatie ontstaat die de westerse media bevredigt. Gewoonlijk duurt dat niet lang, want wat de westerse media bevredigt is maar zelden naar de zin van de lokale bevolking. Dat daardoor nog veel meer slachtoffers te betreuren vallen dan als men het ongemoeid haar loop had laten nemen zullen de westerse media krijsend van woede ontkennen als je het ze voor de voeten werpt. Wat ik hier desondanks gewoon doe.

Het linkerjongetje op de foto boven dit stukje is het jongetje uit Oost-Aleppo. U kent hem al, hij is ons nieuwe icoon van onschuld en de verdorvenheid van de Russische en Syrische regime-ondersteuners die Oost-Aleppo belegeren. Laat mij het rechterjongetje aan u voorstellen. Zijn naam is me niet bekend, maar dat doet er niet toe. Nooit, trouwens. Laten we hem Ali noemen. Ali woont in West-Aleppo, en heeft zijn verwondingen opgelopen dankzij de mensen in Oost-Aleppo. Diegenen die ons van de foto van het linkerjongetje voorzagen. Ali is iets ouder dan het linkerjongetje, maar zou hij meer schuld hebben aan die oorlog dan onze vrind in Oost-Aleppo? Desondanks waren de foto’s van hem en zijn verwondingen onbruikbaar, want hij woont aan de verkeerde kant van het front – vanuit Westers mediaperspectief.

Als beide jongetjes groot worden is het niet onwaarschijnlijk dat ze elkaar leren kennen. Of niet – dat ze elkaar naar het leven zullen staan. Uiteindelijk wonen ze beiden in Aleppo, nietwaar? Maar groeien ze op aan elkaar bestrijdende zijden.

Het linkerjongetje werd gisteravond bij BBC Newsnight besproken als het nieuwe token waarmee de Syrische burgeroorlog zou kunnen worden bekort. Vrij lachwekkend voor wie de gebeurtenissen van de Syrische burgeroorlog intensief volgt – nog vorige week lieten de strijders van de kant van het linkerjongetje nog weten niet op een bestandsvoorstel van de VN te willen ingaan, want ze waren in het offensief. Hun offensief is nu afgeslagen en ze krijgen nu dagelijks slaag van de Syrische en Russische luchtmachten. Plotseling krijgen we dus ook foto’s als van het linkerjongetje, want men heeft een bestand nodig. Maar zelf willen ze daarom niet vragen – dat zou zwak zijn. Weten ze dat bij Newsnight niet? Ongetwijfeld, maar het komt ze niet uit. Dat was overigens niet het dieptepunt, want dat kwam met de oproep aan de USA en Rusland (Rusland accepteerde) de vijandigheden tijdelijk te beëindigen om dat bestand mogelijk te maken. NOG STEEDS WEIGERT MEN IN LONDEN TE ERKENNEN DAT DE ISLAMITISCHE STRIJDERS ZICH NIETS VAN DE USA AANTREKKEN. Want de islam als onafhankelijk functionerende kracht zeg, nee, stel je voor.

Enfin, komend weekend krijgt u het linkerjongetje ongetwijfeld nog vaker te zien. Bij het NOS-journaal, bij de BBC, bij Nieuwsuur en wie weet bij wie nog meer (zoals de zaterdagkranten). Allemaal pleiten voor een bestand en voedselvoorziening, die vooral de strijders in Oost-Aleppo in staat zal stellen het onvermijdelijke langer uit te stellen. Waardoor nog duizenden doden meer zullen vallen. Want de val van Aleppo is voor het regime-Assad nu eenmaal noodzakelijk om IS frontaal te kunnen bestrijden – iets wat iedereen weet maar onze media niet goed uitkomt. Als het linkerjongetje inderdaad instrumenteel zou worden om een functionerend bestand af te dwingen, maakt men hem onwetend medeplichtig aan de vele doden die daardoor extra vallen zullen. Want men hapt adem, rust een uurtje uit, slaapt eindelijk eens een nachtje, en vecht twee dagen later gewoon verder.

Niets dan een snelle overwinning en afloop – van wie dan ook – kan het aantal doden beperken. Wie dat niet beseft en zich inzet voor een bestand dat geen hoop biedt, is medeplichtig aan de hoeveelheid extra doden die niet te vermijden is. Elke dag vallen er in Syrië circa 60 à 100 doden. Zo’n bestand kan de zaak niet veel meer dan een maand of twee rekken, maar toch hebben we het dan over 3600 tot 6000 doden extra. We zullen er geen foto’s van maken met een zielig klinkend onderschrift – want zij zijn dan onze verantwoordelijkheid geworden. Allemaal mediaslachtoffers van de westerse media en hun misdadig onbenul.