Wat Koenders bedoeld kan hebben door Aleppo te vergelijken met Srbrenica is niemand helemaal duidelijk.

Srbrenica is een eeuwige schande voor het Nederlandse leger en de Nederlandse politiek. Terecht is premier Kok afgetreden toen het rapport van het NIOD over deze zaak gepubliceerd werd. Als Staat der Nederlanden hebben wij in Srbrenica verwijtbaar gehandeld. We hadden op verzoek van de UN op ons genomen de burgerbevolking van de stad te beschermen tegen de Serviërs, ervan uitgaande dat de Serven wel verstandiger zouden zijn dan NATO troepen daadwerkelijk aan te vallen. Dat hebben ze ook niet hoven te doen. De commandant ter plaatse heeft zich aan Mladic overgegeven zonder een schot te lossen. De Nederlandse troepen in Srbrenica waren te gering in aantal en hadden niet de training en de uitrusting om het met enig succes tegen de Serven op te nemen. Daarom hadden ze er ook nooit aan moeten beginnen. Ze kregen het zelfs niet voor elkaar om de jonge moslims in de enclave te ontwapenen en binnen de stad te houden. Achter de rug van de Nederlanders om voerden die een guerrilla tegen de Serven. Toen die daar genoeg van kregen en de stad bezetten gebeurde dat zonder weerstand van de Nederlanders die er ook lijdelijk bij stonden toen de Serven vervolgens acht duizend man Bosniaks executeerden in de leeftijdsgroep van de guerrillastrijders.

In een procedure die in Nederland werd gevoerd verklaarde het Hof Nederland aansprakelijk voor dit drama, ondanks dat de troepen ter beschikking waren gesteld aan de VN en daar niet onder de Nederlandse vlag vochten. In die procedure bleek dat de Nederlanders niet meer dan driehonderd man hadden weten te redden en op verzoek van de Serviërs ook nog eens drie moslims hadden uitgeleverd ter executie die bij ons in dienst waren geweest tijdens de belegering.

Nederland heeft geen bijzondere verantwoordelijkheid op zich genomen in Syrië en ook andere leden van de internationale gemeenschap helpen de ene of de andere partij in Syrië volledig op eigen initiatief, zonder daar door de VN of een andere internationale instantie toe te zijn opgeroepen. Saoedie Arabië, de Golfstaten en Turkije helpen de soennieten, Rusland en Iran helpen Assad en de Syrische etnische minderheden. De westerse mogendheden hebben zich beperkt tot wapenleveranties aan de opstandelingen en waarom ze dat doen is een raadsel. Waarschijnlijk vanwege de goede relaties met Turkije en de olieleveranciers uit het Midden Oosten.

In de progressieve media werd vijf jaar geleden de keuze voor de opstand verdedigd door er op te wijzen dat de soennieten de meerderheid van de bevolking vormden in Syrië en dat het daarom democratisch was ze te steunen. Op dezelfde manier stond de meerderheid van Irak achter Saddam Hoessein en de meerderheid van Duitsland voor de Tweede Wereldoorlog achter Hitler. Dat maakte de strijd tegen de nazi’s en tegen Saddam nog niet ondemocratisch.

Syrië is een demografische kaleidoscoop. Er wonen 2,8 miljoen Alawieten, 2,6 miljoen christenen, 800 duizend Druzen, 2,3 miljoen Koerden, 1,5 miljoen Turkomannen, 400 duizend Palestijnen,270 000 Sjiieten en 150 duizend Tsjerkessen en een onbekend aantal Jezidi’s. De rest zijn reguliere Arabische soennieten, zoals je ze ook in de buurlanden aantreft.

In Arabische landen zijn minderheden in het algemeen niet veilig als er geen autocratisch regime is dat ze beschermt. Dat is kort geleden weer eens duidelijk geworden in Egypte, waar de Kopten prompt vervolgd werden door hun soennitische medeburgers, toen daar een islamistisch regime aan het bewind kwam via democratische verkiezingen.

Daarom is het regime Assad, dat de minderheden vertegenwoordigt in een Arabische context het minste van twee kwaden. De idee van een meerderheidsregime van soennieten is een nachtmerrie voor alle minderheden, die daarom zonder uitzondering het regime van Assad steunen. Rusland steunt Assad omdat in Syrië de grootste vlootbasis ligt die zij in dat deel van de wereld hebben en omdat de twee regimes al decennia lang goede relaties onderhouden.

Aleppo is nu omsingeld door de troepen van Assad maar nog steeds in handen van de opstandelingen die de bevolking verhinderen de stad te verlaten. Er zijn een paar corridors geopend die vluchten mogelijk maken en die corridors zouden, als Koenders en andere westerse politici dat zouden willen, door het Rode Kruis of een andere humanitaire instelling bewaakt kunnen worden.

Aleppo ligt dicht bij de Turkse grens. Het zou niet moeilijk moeten zijn om de inwoners in het buurland op te vangen en een [paar weken onderdak te geven tot de opstand in de stad is bedwongen.

De stad is met zijn bijna drie miljoen inwoners en 190 km2 oppervlakte de grootste stad van Syrië en het is uitgesloten dat het regime die stad in handen van de rebellen kan laten. Wat Koenders in zijn hoofd had met zijn oproep om er geen twee Srbrenica van te maken blijft een raadsel. De vergelijking gaat in ieder opzicht mank.

---

Dit artikel verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp