Het onderzoek naar de Tunesische lone wolf die de aanslag in Nice vorige week op zijn verwrongen geweten had, schopt nu al heel wat heilige hutjes om ver.

Dit alles neemt niet weg dat het eigenlijk onvoorstelbaar is dat onze media er lessen uit gaan trekken. Dat kunnen ze geestelijk vast niet aan. Er moet weer een weekendje actief verdringen met een massatherapeut worden geboekt. Enfin, de feiten:

Mohamed Lahouaiej Bouhlel was volgens de Franse openbare aanklager Francois Molins al langer dan een jaar bezig met het voorbereiden van de aanslag, zo blijkt uit gegevens die zijn opgeslagen op zijn telefoon. Uit januari 2015:

“Ik ben Charlie niet… Ik ben blij, ze hebben Allah’s soldaten binnengehaald om het werk af te maken.”

• Weg is de hoax dat Bouhlel geen religieus geïnspireerd terrorist was.
• Weg is het verhaal dat hij geestelijke problemen had (hoewel???) en mogelijk de verkeerde pillen slikte.
• Weg is het verhaal van een plotselinge opwelling van een lone wolf, die alleen handelde.

En weg zijn de levens van de 84 doden en wie weet hoeveel voor het leven verminkten. Want meer stringente maatregelen tegen de islam, dat zouden we niet moeten willen.

Gaan autoriteiten in Frankrijk, Europa en ons eigen land nu conclusies trekken? Met de hoopvollen daartoe sluit ik graag een paar weddenschappen af. De vijf die Bouhlel zouden hebben geholpen zijn een stel uit Albanië, een Tunesische man en twee Frans-Tunesische mannen. De Franse justitie arresteerde hen vorige week al. Gezellig clubje, dat je er aan herinnert dat ook Albanië grotendeels islamitisch is.

Het zou fijn zijn als de Nederlandse media in hun goed beveiligde zomerresorts hiervan nota zouden willen nemen.

Het zou ook fijn zijn als de Nederlandse overheid eens wat dieper nadenkt over wat de islam allemaal losmaakt in ‘gewone’ gelovigen, die lang onopvallend door het leven gaan, om dan plotseling te ontploffen.

En het zou helemaal fijn zijn als we eens af konden komen van die fantastieën van een elite die gefixeerd door haar eigen verblinde goedheid denkt dat de problemen vooral ontstaan met economisch achtergestelden die in hun wanhoop niets anders konden bedenken dan een zelfmoordaanslag. Wie als islamitisch allochtoon geld nodig heeft, behoeft zich alleen aan te melden voor een repatriëringsprogramma naar zijn of haar land van herkomst. Dan wordt zo’n persoon vlot geholpen, wordt het kaartje betaald en krijgt diegene die zo vreselijk terugverlangt naar het imaginaire geluk van zijn jeugd vaak ook nog een stevige bak zakgeld mee.

Van mij hoeft die terugkeer geen verplichte exercitie te worden, maar is het in ruil daarvoor dan echt teveel gevraagd om van iemand te eisen dat hij of zij zich aanpast aan wat hier gebruikelijk is? Door tenminste de autoriteiten in te lichten bij de eerste signalen van een aankomende bruidegom van 72 maagden in de eigen directe omgeving???