De Denk-parlementariërs Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk zijn de laatste tijd behoorlijk in het nieuws. Parlementaire islamisering in opbouw.

Zij zijn druk doende zich te profileren als de partij van de verbinding waarbij ze ook willen staan voor het tegengaan van de verruwing  in het parlement en samenleving. Liefde voor iedereen… Ze weten middels diverse standpunten en uitspraken, als ook door acties zoals het aantrekken van bijvoorbeeld voormalig miss Holland model Tatjana Maul als nieuwe persvoorlichtster de schijnwerpers op zich te richten. Ook met de verrijking recentelijk van Sylvana Simons ontbrak het ze niet aan aandacht. Nog maar koud ingelijfd barstte op allerlei fronten de kritiek los, waarop Sylvana breed aangifte  van racisme wilde doen. Dit ontlokte weer de nodige reacties.

Verbinding of discriminatie of juist polarisatie bij Denk? Door alle fragmenten van interviews en debatten heen klinkt eerder verscheurdheid. Het schenen schoppen, en tegen elkaar opzetten en uitspelen van diverse (mohammedaanse) minderheidsgroeperingen ten opzichte van de autochtone bevolking lijkt een belangrijker doel dan er constructief mee samen te werken.

De Denk-heren zijn veelal bezig met een immer voortdurend polarisatieproces waarbij telkens opnieuw het kweken van nieuwe splijtzwammen met mohammedanen in de slachtofferrol voorop staat. Ook met de media hebben de heren een haat-liefde verhouding met als dieptepunt onder andere het in de ban willen doen van omroep Powned.

De Denk-beweging heeft haar mond vol over tolerantie en verdraagzaamheid, maar in elk gesprek komt, zoals het de islam gewoon is, steeds opnieuw naar voren dat het eenrichtingsverkeer is van de autochtone cultuur richting de islam. Kuzu blijft de mohammedaanse doctrine verdedigen als een religie, hoewel de cijfers voor wat betreft de verdeling “politieke ideologie / religie” echt een heel ander beeld geven. Alles wat Kuzu predikt in de Tweede Kamer of daarbuiten heeft een verdere islamisering tot doel, en daarmee een binnensluipende sharia-wetgeving. Voor bijvoorbeeld de islam of de moskee weet hij altijd heel stellige standpunten in te nemen, alles voor de zaak van Allah, oftewel “civilization jihad”

Het parlement is zachtjes aan ook wel klaar met de heren en hun werkwijze van naming and shaming, het plak en knipwerk met betrekking tot stemmingen als ook de manier van optreden anderszins naar buiten toe.

De voorbeelden van deze parlementaire jihad zijn te over. Islamisering, islamisering… Islamisering door bijvoorbeeld het verzoek de agenda van de Tweede kamer om te gooien in verband met een mohammedaans feest “Ramadan”. Ramadan werd afgesloten op de dinsdag dat er normaliter gestemd wordt in de Tweede kamer. Of het dwingende karakter met betrekking tot een minuut stilte verzoek ter nagedachtenis van de slachtoffers van de aanslag in Ankara.

Even zo islamiserend was ook de misplaatste boosheid van de Denk-heren omdat MP Mark Rutte geen fijne Ramadan had uitgesproken naar de mohammedanen. Of heer Öztürk doet een uitspraak over Stasi-praktijken betreffende “lokmoslims”, altijd wordt de mohammedanengemeenschap weer als zielig weggezet, met als teneur dat zij nimmer correct worden bejegend. En nooit, maar dan ook nooit, zullen dergelijke mohammedaanse heerschappen als deze Denk-heren tegen “broeders” opstaan, zelfs niet tegen bewezen haatpredikers. Wel willen de heren de instelling van een speciale eenheid – racisme politie – hetgeen erg neigt naar de Sharia-politie als u het mij vraagt. Het aanwenden van de aanslag in Brussel om de islam onmiddellijk  weer in een slachtofferrol te drukken is ook een misselijkmakend trucje waarvan de Denk-heren zich graag bedienen. Het is géén terreur zoals heer Kuzu het veelvuldig benadert, het is jihad, en niets anders. En ja, natuurlijk is dat gelieerd aan de islam. Of waren het wederom de boeddhisten…?

Overigens dient aangaande de mohammedaanse blik op, en idee over terreur het volgende te worden opgemerkt; Het is voor elke mohammedaan, zo ook voor heer Kuzu, erg gemakkelijk stelling te nemen tegen terreur en dat af te keuren en te veroordelen. Echter, wat is terreur volgens de definities van de islam? Elke jihadistische actie wordt in de Koran, de Hadith en zeker ook in de Sira (biografie van Mohammed) bestempelt als heilige daad en dan ook geëist van elke mohammedaan. Elke mohammedaan is gehouden aan de geboden / verboden van Allah en tevens dient het perfecte rolmodel Mohammed tot in detail geïmiteerd te worden zoals beschreven in de Koran;

-Ayat K/68:4 en K/33:21 “Voorzeker, de Boodschapper van Allah is voor jullie een goed voorbeeld: voor wie op (de beloning van) Allah en het Hiernamaals hoopt, en voor wie Allah veelvuldig gedenkt”.

Jihad is heilig, het strijden voor de zaak van Allah waarvoor een beloning zeker gesteld is door Allah. Wanneer heer Kuzu dus zegt; “ik neem afstand van een terroristische aanslag”, dan heeft dat in mohammedaans opzicht geen enkele waarde, het betreft namelijk het plegen van taqiyya. De islamiseringsvoorbeelden bij de Denk heren-zijn werkelijk onuitputtelijk.

Ook partijgenoot Farid Arzakan is een absolute verdediger van de mohammedanen broederschap in Nederland. Arzakan heeft onmiskenbaar de grootste  moeite met stellingname, daar waar het gaat om zaken die conflicteren met de Koran of zijn mohammedaanse broeders – je mag je mohammedanenbroeders immers nooit afvallen. Dit wordt in de Koran alleen geëist door Allah (de beste misleider) richting de kafir. Arzakan spreekt in vaagheden, ontwijkt elke vraag, en vervalt steevast bij elk antwoord in algemeenheden.

Op die momenten dat de heren van Denk ertoe zouden moeten doen, zijn ze in geen velden of wegen te zien, zoals bij het debat over de Turkse invloed op de Nederlands-turkse belangenorganisaties. Evenzo in het geval van het debat over de Turkije vluchtelingendeal en Ebru Umar blijft het voor de Denk-leden lastig om een standpunt in te nemen dat indruist tegen een mohammedaan of het mohammedaanse denken. Tijdens het “Ebru Umar” /Turkije debat schitterden de Denk-leden dan ook wederom door afwezigheid. Het vermijden van een standpunt door afwezigheid valt eenvoudig te duiden. Ze zitten gevangen tussen electoraal gewin en de mohammedaanse doctrine van de Hijra, terwijl nadien bij Nieuwsuur Kuzu het “Ebru Umar”-gebeuren afserveert als politieke heisa, en zich verbergt achter ’s lands wet waar ieder zich aan te houden heeft. “Diep beledigen en tot op het bot kwetsen” durft Kuzu bij Nieuwsuur in de mond te nemen. Welnu, heer Kuzu zou eens in zijn mohammedaanse boekjes moeten kijken voordat hij zich op dergelijk glad ijs begeeft. Even één korte Ayat (vers) uit zijn Koran.

Ayat K/8:55 “Voorzeker, in de ogen van Allah zijn zij, die de waarheid (lees; islam) verwerpen erger dan beesten”.

Ook Ayat K/47:12 “Voorwaar, Allah zal degenen die geloven en goede werken verrichten doen binnengaan in Tuinen (het Paradijs) waar onderdoor de rivieren stromen, terwijl degenen die ongelovig zijn (van het wereldse leven) genieten en eten zoals het vee eet. De Hel zal hun verblijfplaats zijn” betitelt de niet-mohammedaan als beesten.

Waar haalt heer Kuzu de gore moed vandaan om van een mede-parlementariër van de PVV te eisen, afstand te nemen aangaande een lid van het kabinet van Netanyahu betreffende een uitspraak richting de Palestijnen als zouden het beesten zijn?

Zonder verdere recitaties staat er bijvoorbeeld ook in Ayat K/5:62 dat de ongelovigen vervloekt zijn door Allah, het zijn apen, zwijnen en duivelsdienaren… Tot zover even uit het boek van de religie van de vrede die heer Kuzu aanhangt… De gehele Tweede Kamer zou eigenlijk in koor moeten roepen: STFU!

Machiel de Graaf beticht Kuzu terecht van taqiyya tijdens een debat over wederzijdse acceptatie in de samenleving en categoriseerde het heel correct onder “parlementaire jihad”.

Wanneer Machiel de Graaf stelt dat een ieder die het hier in ons land niet bevalt vrij is om te gaan ontsteekt Öztürk in woede en zegt dat Machiel de Graaf zelf moet opdonderen. Ook een dergelijke agressie zoals Öztürk hier toont is eenvoudig te duiden met de mohammedaanse doctrine. Elke mohammedaan dient namelijk in elk detail, het voor de islam perfecte voorbeeld en rolmodel te volgen, namelijk Mohammed. De mohammedaanse profeet stond erom bekend, zoals beschreven in de Hadith Sahih Al-Bukhari, dat hij met iedereen ruzie had en het leven voor zovelen in Mekka ondraaglijk maakte dat hem uiteindelijk de deur gewezen werd en hij naar Medina vertrok, alwaar hij zijn jihad praktijken ontwikkelde. Dat korte-lontjes gedrag zit er bij de mohammedanen ingebakken omdat zij hiertoe vanuit hun “liturgie” zijn gesanctioneerd. Immers, altijd dient Mohammed geïmiteerd te worden…

Ook in een debat waarin Kuzu via interruptie aangeeft dat één miljoen mohammedanen gekrenkt worden, vergeet hij dat zeventien minus één miljoen, oftewel zestien miljoen niet-mohammedanen als tweederangs burgers weggezet worden door de mohammedaanse literatuur. Machiel de Graaf heeft gelijk wanneer hij spreekt over de inhoud van mohammedaanse geschriften met betrekking tot genoemde haat jegens de ongelovige kafirs, zoals uit een aantal zojuist genoemde verzen spreekt.

Kuzu spreekt over de angst voor de islam bij Nederlanders,  die veroorzaakt wordt door de media en niet door de feiten, wederom een daad van taqiyya. Die angst is wel degelijk gegrond. Het moet gezegd: die Kuzu heeft wel ballen, durft te spreken over de naastenliefde uit de christen-broederschap, daar waar het om moslims gaat! Nou, heer Kuzu weet zelf als mohammedaan maar al te goed dat een islamitische naastenliefde in het geheel NIET bestaat naar christenen toe, uitsluitend naar de mohammedaanse geloofsbroeders. De islam is tenslotte een volledig dualistische doctrine, ideologie zo u wilt. Waarom is er toch helemaal NIEMAND in die hele Tweede kamer die overeind springt en hem gelijk neerhaalt op dit soort punten. Of zijn ze allemaal onwetend of afwezig?

In alle genoemde links die betrekking hebben op uitspraken, debatten, interrupties, of filmpjes anderszins, kunt u duidelijk afleiden dat de Kuzu-Öztürk combinatie het in alle opzichten telkens opneemt voor de mohammedaanse medelanders. De heren pretenderen er te willen zijn voor alle Nederlanders maar dit is wederom zuivere taqiyya, feitelijk bedoelen ze de mohammedaanse gemeenschap en dat zijn zeker niet alle Nederlanders. Het doel, zoals dat ook als opdracht gesteld wordt in de mohammedaanse geschriften, is middels islamisering te komen tot een mohammedaanse samenleving (kalifaat) waarin de sharia-wetgeving leidend zal zijn.

Mocht ik u niet hebben kunnen overtuigen dan wordt u hier wellicht door getriggered om uw standpunten te heroverwegen. Er is maar één oplossing die leidt tot een omslag in het “denken” binnen onze samenleving en dat is een juiste en eerlijke voorlichting over de ware aard van de islam.

Ik wil u verder niet lastig vallen over de verschillende stadia van het proces van jihad, maar infiltratie in met name politieke geledingen van een samenleving is van wezenlijke betekenis hierin. Ook hier zijn voorbeelden te over zoals Kuzu, Öztürk maar ook een Arib of Aboutaleb, dit alles nog even los van het dienen van twee heren – lees: paspoorten. Een middel van het overnameproces door de islam van een samenleving is het systeem van binnenuit instabiel maken. Infiltratie, immigratie en hoge mohammedaanse geboortecijfers dragen hierin bij, alsook het dhimmie-gedrag dat het merendeel van de Tweede Kamer etaleert. Dhimmie’s schuiven steeds verder op in de grenzen van tolerantie tot er géén weg terug meer blijkt en overheersing een feit is. (onderwerping)

Persoonlijk ga ik nog even na-“Denken” over wat te stemmen in 2017, moge Allah mij in zijn alwetendheid bijstaan…