Dat minister Van der Steur opnieuw niet hoefde af te treden woensdag wist U al. Maar ik voel me genoodzaakt te benadrukken dat dat ik u dat niet eerder meldde, berust op een misverstand.

En ik had betere dingen te doen, dat natuurlijk ook. Dat had zelfs de oppositie, want dat er geen motie van wantrouwen werd ingediend kun je slechts wijten aan onwil om de minister het genoegen van het overleven van weer een motie van onbenul te gunnen. Geheugenverlies leek me niet de juiste omschrijving, eerder was het een kwestie van een goed geheugen: dit kabinet gaat niemand meer verliezen zolang er niet een paar Kamerleden van de VVD overlopen naar VNL.

Dat er vanuit de PvdA iemand ergens heen zal overlopen kunt U gevoeglijk schudden. NIEMAND wil de restjes van deze regeringspartij nog hebben – veel partijen zullen in maart al moeite genoeg hebben om hun electoraat uit te leggen waarom dit kabinet niet door de Eerste Kamer is uitgezwaaid. Het enige argument: Want Wilders…. is nu niet bepaald een principieel punt. En dus leek het maar het beste de minister wat te laten schutteren ten behoeve van het kwartet van VNL. De vier keer dat minister van der Steur had moeten worden weggestuurd, maar door de coalitie overeind gehesen werd.

Dat worden er nog wel acht, voor het kabinet eindelijk zijn biezen pakt op weg naar de ultieme vergetelheid. het enige dat ik me er nog van herinneren zal is Rutte’s uitroep dat dit het beste kabinet sinds de Tweede Wereldoorlog was. Hij maakt het nog waar ook, alleen is dat een kwestie van perspcectief: het kabinet dat het best voor elkaar zorgde.

Wat het land er van vindt hoop ik in maart te zien.