Het vertrouwen in de politie schommelt tegen de 70%, meldde De Telegraaf vandaag. De kop “Toch veel vertrouwen …” Suggereert dat de krant dit percentage zo gek nog niet vindt.

Nederland vertrouwt de politie dus voor maar 70 procent. Als je dat als normaal mens van je huisarts zou zeggen, zouden veel mensen bezorgd informeren wat er met die huisarts dan mis is. Dat lijkt me heel terecht, als een overheidsinstituut als de politie niet voor een heel hoog percentage vertrouwd kan worden, wijst dat op een wantrouwen dat dieper zit dan rancune voor een bekeuring zonder licht. Dat onder politiemensen een vrijwel identiek cijfer (69,9% tegen 68,7% bevolking) wordt gescoord, laat zien dat er wel degelijk iets aan de hand is dat een nadere verklaring behoeft.

Ten eerste is daar de vraag in hoeverre dit als een populariteitspoll van het instituut politie moet worden beschouwd. Ten tweede, wat er door de respondenten allemaal aan de politie toe gerekend wordt en ten derde, in hoeverre er sprake is van ‘vervuiling’ door recente zaken waarbij de politie er niet goed af kwam.

• Het eerste punt heb ik hierboven eigenlijk al aangestipt. Ik geloof niet in een lichtvaardig debunken van een zo belangrijk maatschappelijk instituut als de politie nu eenmaal is en zijn moet.
• Dit is in feite het grootste probleem bij deze poll. Veel mensen zullen geneigd zijn zaken die zij tot de algemene ordehandhaving vinden horen in het oordeel mee te nemen. Waarmee ik zeggen wil dat ook justitiële blunders en zaken die als zodanig worden ervaren in het oordeel een rol zullen spelen.
• Alle commotie rond het ministerie van V&J in de afgelopen maanden zal evenmin hebben geholpen.

Dat gezegd hebbend is er toch onvoldoende reden om dit onderzoek af te doe als een onbetekenend incident. 70% vertrouwen is gewoon echt veel te laag. Een beter argument wordt geleverd door politievakbond ACP. Nu heb ik de voorzitter daarvan vroeger bij P&W veel te vaak gehoord over zaken horen die door de politietop zouden moeten worden besloten, maar terugkijkend bekruipt je het gevoel dat hij daarvoor toch wel enige redenen had. Dat de recherche in de staat verkeert die op TPO wordt beschreven is een hemeltergend voorbeeld van bijna crimineel mismanagement. Dat allerhande hulpkrachten met volledige bevoegdheid intussen nog niet door de bevoegde instantie zijn gescreend op geschiktheid en mogelijke onwenselijke connecties is evenzeer een schandaal. Dit wijst op incompetentie van juist die mensen die de prioriteiten op orde dienen te hebben. Heel vaak is al geroepen dat er teveel mensen aan de top van de politie zijn benoemd die van het vak geen verstand hebben, en de huidige discussie illustreert dat dat klopte.

Het is een deprimerende conclusie. Dat vakbond ACP dan aankondigt dat zij dan maar zelf beleid gaat ontwikkelen als de politietop dat niet doet, lijkt daarentegen weer een herhaling van zetten van die aanwezigheid bij P&W. Dit soort solisme helpt niet, maar kan wel in de contacten tussen bond en leiding weer als struikelblok gaan functioneren. Dat moeten we niet hebben.

Er is genoeg dat fout gaat bij de politie. Daaraan is niets vreemd; het blijft mensenwerk. Wat wel een probleem lijkt is de fixatie op het financiële aspect van de wetshandhaving, en het stellen van prioriteiten dienaangaande. Dat is iets dat zowel de politietop als de verantwoordelijke politici in hun zak kunnen steken.