Geert Wilders ontmaskerd
Het kan heel handig zijn om een boek jaren na verschijning te lezen. De hype is voorbij, je weet al ongeveer waar het over gaat, maar je kunt het rustig lezen. Je oordeel vormen. En zo stuitte ik laatst op Geert Wilders ontmaskerd door Marcial Hernandez.
Wie was dat ook alweer? Ik moest zelf ook eerst even denken. O ja, dat PVV-kamerlid dat in 2012 samen met Wim Kortenoeven uit de PVV-Kamerfractie stapte.
Bij boeken van mensen die uit de school klappen heb ik gemengde gevoelens. Soms is hun verhaal erg gefrustreerd, soms kun je je afvragen of het moreel wel kan. Aan de andere kant is het wel een prachtige manier om inside informatie te krijgen. Zoals de boeken van spijtoptanten uit het wielrennen. Zonder Tyler Hamilton en David Millar bijvoorbeeld, hadden we niet zoveel geweten over de medische begeleiding van de wielrenners, en vooral: over het systeem.
En zo werkt het ook bij het boek van Hernandez. Zo lees ik erin dat Wilders een conflictMIJDER (intern dus) is. Een vrij slap leider, die het moeilijk vindt keuzes te maken. Die zijn oren laat hangen naar de onderzoeken van Maurice de Hond en daar de onderwerpen waarop hij zich profileert, van laat afhangen. Die tegelijkertijd met militaire precisie zijn fractie leidt. Als een Noord-Koreaanse leider er de wind onder houdt. Aan verdeel- en heerspolitiek doet. Wilders overlegt zelden met zijn fractie. “Vertrouw je me niet?” is zijn reactie, bij vragen van binnen uit.
Geert Wilders ontmaskerd is natuurlijk ook een heerlijk roddelboek. Je leest er over slappe ruggengraat van een deel van de fractie. Mensen die altijd lopen te slijmen. Over Fleur Agema, die echt een ramp schijnt te zijn en ook nog eens geen visie heeft. Over knallende ruzies tussen Hero Brinkman en Martin Bosma.
Een prachthoofdstuk is dat over Dion Graus, die zichzelf Ridder Dionysius noemt. Graus kan alles maken, wat andere Kamerleden niet wordt toegestaan: minutenlang aan het woord zijn, zonder dat Wilders hem onderbreekt. Graus is aartslui en lomp. Hij zou tijdens vergaderingen ‘gillend, schuimbekkend en als een waanzinnige’ op tafels slaan. Hij roddelt over Wilders. Maar deze neemt zelfs een cadeau – een knuffel – voor hem mee en gaat langs bij Graus’ moeder. “Niemand begrijpt waarom. Het kon bijna niet anders of Graus moest over explosief materiaal beschikken waarmee hij Wilders kon chanteren of onder druk kon zetten”, aldus Hernandez. En zo gaat het boek verder: van Wilders die de PVV dreigt te verlaten tot ridder Dionysius die dat ook wil en denkt goed te zijn voor 4 zetels.
Toen lag ik in een appelflauwte.
Net als bij dit: kort na de kabinetsbreuk stuurt Wilders de hele fractie plus medewerkers een mail dat de Efteling jarig is. “Wie gaat er mee?” Hernandez is geschokt door die mail. Hij had informatie gewild over het nieuwe verkiezingsprogramma en de lijn van de partij. Al tijden reageerde Wilders op geen enkele mail of sms. En dan hoort Hernandez eindelijk wat… is het een nieuwtje over de Efteling. En de leider wil dan in de attractie Droomvlucht, het liefst 6x achter elkaar.”Wie gaat ermee?”
Hernandez vertelt ook over de inconsistenties van de PVV. Over het botsen van dierenrechten en joodse rechten. Of dat Nederland van de PVV de EU moet verlaten, op defensie moet bezuinigen en dus de eigen grenzen niet bewaken wil. Het verbijstert Hernandez dat geen enkele partij de PVV hierop heeft aangevallen.
Wat nu leren we?
- De PVV is in bepaalde opzichten een partij als andere partijen. Geen leden, maar wel betrokkenen met een eigen mening, die ook duidelijk hun agenda proberen door te drijven (Graus, Agema);
- De PVV zit ook vol met slijmerds, mensen die de baas naar de mond praten. Ik vraag me sterk af of dat anders is bij andere partijen …;
- De PVV komt, zeker na al die verhalen, over als een stelletje clowns, maar ook daarin verschillen ze niet echt van bepaalde andere partijen. GroenLinks heeft genoeg interne problemen, met personeel (Singh Varma), met de stekkerdoos van Sap en het BAM! Van Dibi. Ik denk dat er over elke partij wel een saillant boek te schrijven is;
- De PVV is een partij die ideeën heeft, maar waar de uitwerking en de praktijk nogal eens mislopen. Ook dat hebben we bij meer partijen gezien. Waarschijnlijk bij de extreme partijen wat vaker?
Hoe dan ook, Hernandez’ boek is interessant voor PVV-fans èn haters.
Geert Wilders ontmaskerd: van messias tot politieke klaploper – Marcial Hernandez.
Uitgeverij Aspekt, 2012
€16,95
——————————————————————————————————————–
Deze recensie verscheen eerder op het Blog van Renzo Verwer
——————————————————————————————————————–
Renzo Verwer is auteur van “Vrijheid van meningsuiting voor beginners“
Smeuiig dus, maar eigenlijk geenszins opvallend. Voordat ik echt geïnteresseerd zou raken in het lezen van dit boekje zou ik willen weten of meneer Hernandez ook nog aan zelfreflectie doet. Schrijft hij überhaupt over zijn eigen rol? Waarom liep hij zo lang mee? Wat heeft hij gedaan om de fractie te sturen in een – al was het alleen maar in zijn eigen ogen – betere richting?
Staat er allemaal in Frans. Maar daar heb ik het accent niet opgelegd. Kijk het boek eens in zou ik zeggen. Dat helpt enorm, een boek lezen, zodat je weet wat er exact in staat 😉
Geert wilders is niet de ideale politicus, ik ken er überhaupt geen. Hij is wel de meest principiële met ongewild een kolonne aan hyenas om hem heen.40 zetels scoren zegt genoeg over de standpunten van de pvv,en dat zonder een politburo en Eussr spinteam,sterk en veelzeggend voor een politieke partij.
Het verzet tegen de EUssr-dictatuur, tegen de onbeperkte, illegale immigratie en vooral tegen de islamisering,
is het belangrijkste, dat nu speelt. Daar in is de PVV de enige, die compromis-loos
volhoudt.
De PVV is niet mijn ideale partij, maar op de hoofdzaken nu: onmisbaar.
Bedankt voor de aanvulling @Renzo
Als ik het boekje eens tegenkom zal ik er zeker even in bladeren.
Overigens ben ik zelf decennialang lid van politieke partijen geweest.
Carthago : ‘Geert Wilders is niet de ideale politicus’.
Het is een verbitterd man die jaar in jaar uit al geen stap kan doen zonder beveiliging. Dat maakt hem rechtstreeks zonder mooie woordjes om het wat milder te laten overkomen. En Wilders praat te langzaam om woorden door te laten dringen (neem ik aan). Eer dat hij bij het einde van de zin is, ben ik het begin al vergeten.Zelf zou mijn keuze ook eerder naar Martin Bosma gaan. Het is een man die snel praat maar zijn woorden maken toch indruk.
Maar toch ben ik blij met zijn bestaan en zijn partij. Hij maakt het mogelijk dat de burger tenminste een politieke keuze krijgt.
Belachelijk zijn de stellingen:
*hij weigert compromissen te maken (ik denk aan AWO 66 jaar ipv 65…of 67 = is toch compromis?)
*hij komt zijn beloften niet na (dat heb je met compromissen maken)
*niemand wil met hem samenwerken (dus ik moet toegeven aan chantage?)
*hij kan niet regeren (zolang hij dit nog niet heb kunnen bewijzen kan dit niet gezegd worden)
Tsja, Kopstoot & co. heb ik ooit afgeserveerd toen ze een comeback wilden maken. http://verenoflood.nu/kopstoot-co-weer-terug-in-de-politiek/
@Karina. Ter verduidelijking :Geert is de enige politicus met een ideaal,nml het terug winnen van soevereiniteit en zelfbeschikking onder verwerping en hopelijk verdrijving van de islam. Ronduit een held,maar voor vele (politieke) hyenas echter geen ideale politicus,in afwachting van hun waterloo.
@Carthago,
Mee eens. Onze enige mogelijkheid is de PVV. Wilders heeft de belangrijke zaken
altijd juist gezien. Vooral de gevaren door de islamisering. Ik steun en stem ze.
Precies Carthago en Cool Pete.
Wat ik al hierboven schreef: dat ik blij ben met hem en zijn partij omdat hij de enige is die de burger een keuze geeft.