Terwijl ik op de TV de Egyptische revolutie vorm zie krijgen speelt er maar één naam door mijn hoofd. Niet die van ElBaradei, onze nobele winnaar van een hooggeachte prijs. Ongetwijfeld is het een man van eer, met goede bedoelingen die de democratie hoog in het vaandel heeft staan. Het zal wel.

Evenmin heb ik pogingen gedaan achter de naam van de huidige leider van de Moslimbroederschap te komen. Dat deze man nog geen stap naar voren heeft gedaan, maar alle eer van het leiden van de democratische oppositie tegen Hosni Mubarak overlaat aan ElBaradei, is niet eens een teken van kwaadwillendheid, omdat de Moslimbroederschap er zeker van kan zijn vrije en democratische parlementsverkiezingen met overweldigende meerderheid te gaan winnen. Maar wel is het een teken aan de wand dat deze naam geen enkele rol speelt in de huidige berichtgeving van het NOS-journaal, dat met haar hosannageroep over de aanstaande machtswisseling zoals gewoonlijk laat zien niet verder te kijken dan de horizon van een asteroïde van pakweg een kubieke kilometer.

De naam die mij slecht doet slapen is Shapur Bakhtiar. Een keurige Iraniër die een jaar of twintig geleden met een messteek werd omgebracht in Parijs, als sluitstuk van de Iraanse machtswisseling in 1979. Bakhtiar was de keurige man, die door de Iraanse oppositie in eerste instantie naar voren werd geschoven, om als premier onder de shah te dienen (gekroonde hoofden verwijderen is praktisch iets moeilijker dan een president, al is het niet veel).

Na de vlucht van de shah was Bakhtiar de volgende die na verkiezingen, glansrijk gewonnen door de coalitie van Khomeiny, snel zijn boeltje pakken moest, waarna de Iraanse revolutie pas goed losbarstte.

ElBaradei is de volgende Bakhtiar. Wie dat niet beseft is een naïeve, simpele ziel.

Met circa 40% analfabeten is Egypte, toch een tamelijk verwesterd islamitisch land, helemaal rijp voor de volgende islamitische revolutie.