Het begint allemaal wat verwarrend te worden. Ik ben opgevoed met het idee dat alle Duitsers slecht zijn, want die hadden Rotterdam platgebombardeerd. Mijn oma wist er alles van, want die was er zelf bij. Later, op school, werd ons begin mei altijd voorgehouden, dat oorlog slecht was, en dat mensen als ene meneer Hitler daar de oorzaak van waren. Gelukkig bleek die meneer Hitler al een hele tijd dood te zijn, waar iedereen dan ook erg tevreden over was.

Later werd het ingewikkelder. Eerst kregen we meneer Janmaat, die volgens velen, en speciaal de meester op school, de nieuwe Hitler was. Terwijl ik dacht dat die nu juist dood was. Daarna kwam er een geestverwant (?) in de vorm van meneer Fortuyn, die op televisie weer een minderwaardig mens werd genoemd. Door iemand die door de mensen op de televisie duidelijk als goed mens werd beschouwd. Ik begreep het allemaal niet meer zo goed, maar bleef trouw begin mei Dodenherdenking bezoeken.

Nadat meneer Fortuyn was vermoord, en zijn volgelingen er in de regering een bende van maakten, heb ik mijn krant opgezegd. Het heeft dan ook jaren geduurd voor ik doorkreeg dat er intussen een meneer Wilders was, die ook al met die dode meneer van vroeger wordt geassocieerd. Ik kreeg niet alleen een hekel aan dode mensen, maar ook aan mensen die met doodmaken dreigden. Dat waren er nog best veel eigenlijk, en dat maakt me bang. Maar ook woedend.

Langzamerhand begin ik zelf boos genoeg te worden om mensen dood te willen maken. Ik weet nog helemaal niet wie, maar als ik op internet filmpjes zie van rotjochies die voetballen met de kransen die wij op 4 mei hebben geplaatst bij de monumenten uit de oorlog kookt mijn Nederlandse bloed. Want dat ben ik, een echte Nederlander. Mag niet, begreep ik van iedereen met wie ik erover praatte. Vanuit heel Europa wordt op mensen zoals ik gelet. Maar wat wel en niet mag wordt steeds minder duidelijk. Voor mij in ieder geval.

Vanmorgen stond in de krant die ik in de trein vond een stuk van een generaal, die de inzet van strijders in Syrië bewonderde. Terwijl zijn zoon was gesneuveld in Afghanistan! Dat zijn toch dezelfden die nu in Syrië tegen andere Arabieren vechten? Had die generaal zijn eigen zoon helpen vermoorden? Of was hij zo bang geworden voor zichzelf, dat hij maar liever vergat dat hij een Nederlandse generaal was, vroeger? Iemand zou zo’n man eens een stevig lesje moeten leren. Ik denk dat ik wel weet hoe ik dat zou aanpakken.

Oh wacht, er wordt gebeld…..

 

 

Eerder verschenen op Dutch Free Press.