De CU vraagt om een minister die speciaal verantwoordelijk is voor gezinsbeleid en wil een jaarlijks onderzoek of verlofregelingen, kinderopvang en jeugdzorg wel goed bij gezinnen terechtkomen.
BBB wil de gezinshulp van vroeger terug “die in gezinnen die dat zelf niet voor elkaar krijgen rust, reinheid en regelmaat brengt”. PVV, SP en JA21 richten zich op de praktische kant, zoals een betaalbaar huis en goedkopere boodschappen.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de wensen waarmee de wokies zouden kunnen komen:

VVD, GL-PvdA, PvdD en D66 willen regelingen voor meerouderschap en draagmoederschap. En het CDA wil een verlofregeling voor grootouders die werken, maar die wel hun kinderen en kleinkinderen willen ondersteunen.

Het klinkt allemaal heel eerbiedwaardig,

In het voorgestelde grondwetsartikel van SGP, CDA, CU en BBB staat samengevat dat ieder recht heeft op “eerbiediging van zijn gezinsleven”. Het gezins- en familieleven krijgt economische, sociale en culturele bescherming. Op wettelijke uitzonderingen na heeft iedereen het recht zijn biologische ouders te kennen. En de regering moet jaarlijks verslag doen aan de Staten-Generaal over de staat van het gezin.

Maar het punt is wat de gevolgen zijn zullen als minder eerbiedwaardige types er mee aan de gang gaan. De ervaring leert dat van de oorspronkelijke goede bedoelingen dan bitter weinig overblijft. En dan de kwestie: is het een acuut probleem? Bij de SGP voelen ze het zo:

“Gelukkig gaat het in heel veel gezinnen goed”, zegt Stoffer (SGP). “Maar in de jeugdzorg zie je dat steeds meer kinderen hulp nodig hebben. Dat komt voor een deel ook omdat we te weinig oog hebben voor de sociale kant van het gezinsleven.”

Maar of je falend beleid via de grondwet moet willen corrigeren? De SGP zou beter moeten weten.

Meer over NL2023 zult u de komende tijd onder deze link kunnen vinden.