GeenStijl en Geen Peil hebben vanmorgen de overheid laten weten af te zien van een ton subsidiegeld. Van de kans er op overigens, want dat men het krijgen zou (als aanjager lijkt me het recht er op onbetwist en logisch) stond nog lang niet vast. Bij een overmaat aan aanvragers kon worden over gegaan tot loting.

De brief en de verklaring van GeenPeil naar aanleiding van de terugtrekking van de subsidie aanvraag staat hier, en mijn eerste vraag was eigenlijk: waarom was het ministerie totaal niet voorbereid op de manier waarop subsidie moest worden verdeeld, zodat men het in goede banen leiden kon? Antwoord: omdat ze niet verwachten dat iemand ooit in staat zou zijn een dergelijk referendum volgens de regels aan te vragen en af te dwingen. Daarom. En dan hoef je dus ook niet voorbereid te zijn op het organiseren nietwaar? De chaos rond de hoeveelheid al dan niet beschikbaar komende stemlokalen toont in extremis de totale onverwachtheid van het slagen van voldoen aan de eisen voor het referendum. En er zijn meer van dit soort voorbeelden beschikbaar, maar je blijft aan de gang. Terwijl ook zonder dat overtuigend bewezen is dat de regering met de handen in haar schoot gewrongen de avond van 6 april tegemoet gaat.

Dat GeenStijl door deze terugtrekking van de subsidieaanvraag niet alleen toont ruggegraat te bezitten, maar bovendien de regering in het gezicht spuugt door zich totaal onafhankelijk op te stellen is van grote klasse. Als de uitslag vervolgens een grote overwinning wordt voor de democratische mening zoals die al maanden in het vat zit – zoveel te beter. Maar zelfs in het vrij moeilijk voorstelbare geval dat die twee miljoen campagnegeld zo terecht komen dat het JA-kamp tijdens het referendum het pleit zou winnen, is de zege van GeenPeil onomstreden. Met een dergelijke uitslag zou opnieuw bewezen worden hoe de verhoudingen in dit land zijn komen te liggen. Wat het nog moeilijker maken zou die uitslag te negeren. Allemaal winst.

Hoe ook de uitslag zal zijn, er is opnieuw een geest uit de fles. Ik heb niet bijgehouden hoeveel wetten sinds de succesvolle aanvraag voor GeenPeil buiten de mogelijkheid van een referendumaanvraag gehouden zijn, maar ik stel me zo voor dat dat steeds vaker het geval zal blijken. Hoe succesvoller GeenPeil zal blijken, des te herkenbaarder komt de dictatuur van het moderne regentendom achter de mombakkes van een minister van zijn feestPartijtje vandaan. Ome Roon is niet alleen met afstand de zwakste minister van dit kabinet van meebuigers, maar tevens degene met de ruggegraat waarin de slijmerigste sillyputty is verwerkt.