Vandaag sprongen er twee moorddadige berichten uit wat mij betreft. Gaat het te ver om een logisch verband te zien tussen de moord op Els Borst en die op een Marokkaanse moeder vanmiddag in Amsterdam? Lees en oordeel.

De moord op Els Borst in februari 2014 was voor weldenkend Nederland vermoedelijk een schokkender gebeurtenis dan de moord op Pim Fortuyn. De vroegere vice-premier leefde immers vrij teruggetrokken in een fraai deel van het land, en speelde geen werkelijk prominente rol in de nationale politiek meer. Niet dat direct duidelijk was wat de achtergrond van de moord was – zo min als achtergelaten aanwijzingen wilde de uiteindelijk voor deze misdaad opgepakte man toelichten of hij er redenen voor had.

Tot vandaag.

Bart van U. heeft voor de rechter – feitelijk gaande het proces – een bekentenis afgelegd. Hij beging zijn daad uit wraak voor het doorvoeren van de wettelijke mogelijkheid van euthanasie tijdens het ministerschap van Els Borst. Dat Van U. een verwarde man was, werd reeds eerder vastgesteld. Dat hij voor de rechter betoogt dat hij zijn daad beging op basis van een goddelijke opdracht, zal er zorg voor dragen dat hij voor de rest van zijn leven TBS krijgen zal. Maar ondanks dit motief betwijfel ik of je zult kunnen spreken van een politieke moord. De moord op Pim Fortuyn was immers een politiek veel zwaarder geladen daad, en aangezien Volkert al weer vrij rond loopt, kun je niet met droge ogen beweren dat dit méér een politieke moord was.

De moord op Borst is meer een wraakoefening, alhoewel een op politieke gronden. Toch lijkt dat me iets anders dan een politieke moord, die zich immers juist kenmerkt door middels moord de loop van een politiek proces te beïnvloeden. Een vorm van eerwraak lijkt me meer in overeenstemming te zijn met wat hier is gebeurd.

Wat een logisch bruggetje oplevert met de moord vanmiddag op een Marokkaanse vrouw, die voor de school in Amsterdam-Noord waar haar kinderen les kregen met messteken om het leven werd gebracht. Zo’n bekend kort berichtje waarvan er jaarlijks enkele tientallen passeren. Inclusief de politiek-correcte waanzin waarmee het Telegraaf-journaille formuleert om te tonen hoe politiek correct het is (onder).

Een Marokkaanse vrouw die werd vermoord door een Noord-Afrikaanse man.

Als het niet zo’n treurige gebeurtenis was zou je van dit taalgebruik de slappe lach kunnen krijgen. Maar grappig is dit in het geheel niet. Want dit schreeuwt maar één woord, één motief: EERWRAAK. De gruwelijke methode waarmee mannen in een islamitische cultuur hun vrouwen in het gareel houden. Iets wat bekant een sociale verplichting is in bepaalde kringen, vanwege de schande die de familie is aangedaan als een koppel zonder officieel door een shariarechtbank gescheiden te zijn uit elkaar gaat. En het is de vrouw die de schuld draagt. Altijd, en volledig.

Wedden dat die eerwraker er met een kleine straf afkomt? En dat de moordenaar van mevrouw Borst de volle mep over zich heen gaat krijgen? Dat laatste is natuurlijk niet vreemd, meneer Van U. is een gestoorde gek die beter maar niet meer buiten komen mag. Maar in het verschil in straftoemeting tussen deze twee zaken zal de klassejustitie zich herkenbaar maken. Het vooruitzicht doet me nu al huiveren.