Dodenherdenking en Bevrijdingsdag, 4 en 5 mei, zijn nationale rituelen geworden. Schizofreen, ietwat ambigu en in de voorbereiding altijd goed voor ophef.

Echte belangrijke feestdagen zijn het niet meer. Daarvoor is er door de jaren te veel mee gesold, en is de spontane beleving te zeer uitgehold. Zonder een directe band met de gebeurtenissen waarvoor het stond of naar men zegt staat heeft de leegte er van iets beangstigends. Dat is met de Dodenherdenking feitelijk het ergste.

Door de jaren heen zijn de pogingen het te herijken als nationaal bewustzijn waar ook de nieuwe bevolkingsaanwas deel aan hebben moest jammerlijk mislukt. Nochtans heeft men die pogingen nog maat half bevroren, zo bleek dit jaar. Maar doden worden op 4 mei feitelijk niet herdacht. Wat resteert is een wat bizar staatsritueel met specifieke genodigden en boventonen die je er niet verwachten zou.

Bevrijdingsdag is erger. Inhoud heeft het sinds lang niet meer, en met de herintroductie van Bevrijdingsfestivals is het een nabrander van Koningsdag geworden. Een betere erkenning van de leegte die resteerde nadat het geschiedenisonderwijs de strijd om erkenning van moeilijk Multikul-verteerbare feiten door leerlingen had opgegeven was moeilijk denkbaar. Mijn indruk was jarenlang dat het een goedmakertje was voor jonge mensen, voor die twee minuten stilte die op de dag er voor werden gevraagd. Onevenredig, dat zeker. Maar dat een feest meer kan hebben dan een gelegenheid te zijn om je vol te gieten is nooit merkbaar geweest. En wat is dan een feest? Waarom?

Het gemorrel door het Comité 4 en 5 mei aan de rituelen laat zien dat men iets wil dat er niet in zit, en graag iets tot stand zou brengen dat er niet komen gaat. Zeker niet spontaan, als gevolg van jaarlijks terugkerend gedoe. Als zodanig is het wel weer een passend eerbetoon aan de dood van de multiculturele maatschappij, op de fundamenten waarvan het zich ongemakkelijk schommelend bevindt. Je zou bijna bepleiten de zaak liever op te heffen, ware het niet dat het Comité dan ongetwijfeld prompt vervangen zou worden door iets dan nog minder begrijpelijk redeneert, en met nog vreemder rituelen aan zou komen, die door nog minder mensen zouden worden geaccepteerd.

De jaarlijkse pogingen tot vernieuwing zijn daar een overtuigend bewijs van. Niets vernieuwender dan dit soort onzin te staken, misschien? Of is dat al te progressief geredeneerd??