Vannacht zijn er in de USA weer een aantal staten die een primary houden. Trump kan hierbij zijn voorsprong verder uitbreiden, en het zal interessant zijn of een deel van zijn tegenstanders nog bereid is de strijd voort te zetten. Bij de Democraten is de strijd om de gedelegeerden weliswaar beslist, maar de vraag of Hillary Clinton ook daadwerkelijk de nominee zal zijn begint steeds nijpender te worden.

Vorige week verscheen een voor Clinton vernietigend stuk op de site van Politico, waarin de vraag wordt gesteld of Clinton wel de juiste kandidaat is om namens de Democraten president te worden. En het is niet het enige dat Clinton bestrijden moet. Ook het emailgate schandaal is nog steeds een blok aan haar been, en het is niet eens heel onwaarschijnlijk dat zij door haar partij van de nominatie zal worden uitgesloten, omdat geen enkele partij zich kan veroorloven een kandidaat te hebben die nog tijdens de campagne door de FBI in staat van beschuldiging wordt gesteld wegens staatsgevaarlijke onachtzaamheid en het negeren van veiligheidsregels. En dat zijn dan nog alleen de voornaamste problemen. Sinds vorig jaar hangen er nog wat losse eindjes om haar nek waar Donald Trump te zijner tijd wel raad mee weten zal.

Een assistent van Clinton heeft van de Amerikaanse justitie immuniteit verkregen voor zijn rol in het emailserver-schandaal. Dat houdt in dat hij zich niet langer op zijn zwijgrecht kan beroepen, aangezien hijzelf geen gevolgen van zijn uitspraken hierover meer zal hoeven dragen. Ergo, alles wat hij zegt zal tegen Clinton kunnen worden gebruikt, en als hij niet de hele waarheid vertelt en dat komt uit, dan is hij het haasje voor een ontzaglijk lange tijd. Totaal staan acht assistenten van Clinton onder verdenking.

Een deel van die mails is intussen openbaar geworden, en het werpt een verhelderend licht op de politiek van de regering-Obama tijdens de Egyptische lente een paar jaar terug, en hoe ver die regering wilde gaan om het regime-Morsi ter wille te zijn. Vanzelfsprekend, dit is ten dele wijsheid achteraf. Maar het laat ook zien dat een regering die met de mond andere zaken belijdt dan zij in praktijk brengt, niet zeer democratisch controleerbaar te werk gaat. In verkiezingstijd is dat een dodelijke constatering voor iemand die zich laat voorstaan op haar grotere ervaring in de internationale politiek.

Het enige dat op dit moment werkelijk goed gaat in de Clinton-campagne, is het binnenhalen van geld. Geen kandidaat haalt meer geld uit het buitenland dan Hillary, maar ook dat kan weer een scherp randje hebben als sommige donoren in een slecht daglicht komen te staan.

Sanders en Clinton houden beiden staande dat hun voortgaande race geen consequenties zal hebben voor de eenheid van de Democratische partij in november. Dat klinkt allemaal mooi, maar als dat echt waar was had Sanders de race al gestaakt. Zijn winstkansen zijn nog slechts theoretisch, zodat nu de handdoek in de ring gooien die felbegeerde eenheid sneller tot stand zou doen komen.

Maar alles wordt anders als Clinton al voor de conventie in staat van bechuldiging wordt gesteld. Dit wordt het chaos-scenario genoemd. Als Clinton uit de race moet stappen voor Sanders opgeeft, is hij technisch gezien de enige kandidaat op de Democratische conventie deze zomer. De Democraten zullen in zo’n geval weinig anders doen kunnen dan zich rond Sanders verzamelen en er het beste van hopen. Het is het Republikeinse droomscenario.