The Bank of England waarschuwt bij monde van haar voorzitter Mark Carney voor “potentially huge losses” op de financiële markten door stringentere regelgeving op gebied van klimaatverandering. En ik dacht: eindelijk een financial die de gevolgen van twintig jaar klimaatkolder aan de kaak stelt, maar helaas. Carney blijkt een spreekbuis voor het IPCC.

De speech die hij 29 september voor de leden van Loyd’s of London gaf opent met de constatering: “there is a growing international consensus that climate change is unequivocal”. Klimaatverandering is onmiskenbaar zegt Carney. Vanuit puur wetenschappelijk oogpunt een loze constatering omdat het klimaat al vier miljard jaar lang verandert, hierover bestaan geen verschillen van inzicht. Waarom hecht de gouverneur van de centrale bank er dan belang aan dat op dit punt een internationale consensus zou bestaan? Consensus nota bene, iets onwetenschappelijkers dan consensus bestaat haast niet!

Wel, Carey heeft het niet over klimaatverandering, maar over global warming; anthropogenic global warming (AGW) om precies te zijn. Door het gebruik van fossiele brandstoffen warmt de mens de aarde op en dat leidt tot onze ondergang. Zo luidt althans het credo waarmee het IPCC de politiek heeft vergiftigd, wereldwijd. Dat het begrip AGW zeven jaar geleden werd omgedoopt in klimaatverandering, is vanwege het uitblijven van diezelfde global warming: over de afgelopen 18 jaar is de gemiddelde temperatuur op aarde gelijk gebleven. Wie uit wil gaan van het tegendeel heeft daarom niets aan wetenschap, die moet het zoeken in consensus.

Dat de gouverneur van de belangrijkste financiële instelling in Groot-Brittannië zich onderhoudt met één van de grootste verzekeraars ter wereld over de gevolgen van klimaatpolitiek is begrijpelijk. De torenhoge subsidies op duurzame energie heben de markt duchtig verstoord en het rendement op investeringen in deze sector is volledig afhankelijk van overheidsbijdragen. Vallen deze weg dan zou dat een investeerder als Lloyd’s in grote problemen kunnen brengen. Een technisch betoog langs deze lijnen zou passen binnen het mandaat van de Bank of England dat prudentie hoog in het vaandel draagt. Maar daar doelt Carney niet op.

Carney spreekt namens de BoE zijn persoonlijke overtuiging uit en onderbouwt die, getuige de voetnoten, met argumenten uit rapportages van het IPCC en hieraan gelieerde organisaties. Argumenten die hun validiteit ontlenen aan de mate van politieke instemming, en niet aan de wetenschap. Zo houdt hij zijn gehoor op basis van deze vermeende internationale consensus voor dat:

“human drivers are judged extremely likely to have been the dominant cause of global warming since the mid-20th century” en waarschuwt: “climate change could prompt increased morbidity and mortality from disease or pandemics”. “These risks will only increase as the science and evidence of climate change hardens”

Het is bij mijn weten de eerste keer dat een zo invloedrijk persoon uit de financiële wereld, een persoon wiens enige opdracht het is de stabiliteit van de markten te bewaken zich op deze wijze vergaloppeert. Hij roept zijn gehoor op om maatregelen te treffen die straks, bij het grote oordeel, kunnen aantonen dat men aan de goede kant stond. Dat verzekeraars hun maatregelen troffen om de gevolgen van climate change (AGW!) te mitigeren.

Carey doet zijn aanbeveling in de vorm van verholen dreigementen:

[hoewel] “a given physical manifestation of climate change – a flood or storm – may not directly affect a corporate bond’s value” … [but] … “if parties who have suffered loss or damage from the effects of climate change seek compensation from those they hold responsible…“

Dan kun je maar beter aan de goede kant staan lijkt Carey hier te zeggen, dan kun je beter geen Shell of Exxon op boek hebben want zij waren fout in de ‘greenhouse wars’. Het zijn teksten die niet uit de mond van een president van de Centrale Bank horen te komen, deze bijltjesdagpraat hoort thuis op een vrijdagmiddagborrel van de GroenLinks Jugend.

Carey sprak in aanloop naar de VN conferentie over klimaatverandering in Parijs later dit jaar. En had hij zijn gehoor aangeraden eens na te denken over de mogelijk draconische maatregelen die de wereldleiders daar overeen zouden komen, dan had hij gehandeld conform zijn mandaat. In plaats daarvan adviseert hij, mede uit persoonlijke overtuiging, beleid te maken op het onwetenschappelijke en ronduit bedrieglijke IPCC Report for Policy Makers zoals dat vorig jaar verscheen en waarop uit wetenschappelijke hoek veel viel aan te merken.

—————————————————————————————
Ook verschenen op BlogofReason