De moslims integreren, tegen wil en dank, soms toch wel degelijk in het christelijke westen. Niet uit vrije wil, niet uit overtuiging, maar uit concurrentieoverwegingen. Dat ze het zelf niet in de gaten hebben is bijna komisch te noemen.

Mensen in asielcentra krijgen geregeld bezoek van christenen die hen allerhande dingen komen brengen – waaronder soms ook Gods woord. Doch anders dan geïmpliceerd in het stukje uit het Gereformeerd Dagblad, waarop dit artikeltje is gebaseerd, is dat niet om bekeerlingen te maken maar omdat veel mensen dat zien als hun christelijke plicht. Dat dat soms gevolgen heeft voor de manier waarop de migranten de wereld bezien zal wel onvermijdelijk zijn, maar dat zegt immers minstens zoveel over de wereld waaruit zij afkomstig zijn? Ook het gezang van Duitse christenen die de migranten welkom heetten was van ditzelfde wereldbeeld een gevolg.

Maar laat ik eerst even het speelveld duiden. Het bericht in het RD zet uiteen dat Nederlandse moslims in beweging zijn gekomen omdat ze denken dat christenen misbruik maken van de gelegenheid om inkomende mohammedaanse migranten te bekeren. Maar curieus genoeg is dit een misvatting die a) is gebaseerd op een afwijkende levenshouding tegenover behoeftigen in de islamitische cultuur, en b) een duidelijk signaal dat de integratie van moslims binnen onze cultuur nog nauwelijks de eerste stapjes heeft gezet. Het feit dat iemand een acceptabele handtekening kan zetten bij de aanvraag van zijn uitkering is geen teken dat de integratie al enigszins op streek is geraakt.

Naastenliefde
Wat dus gebeurt is dat mohammedanen, daartoe aangezet door de meer extreme islam in Nederland, een heftige concurrentie denken aan te gaan met de christenen die in de migratiecentra op bezoek komen. Met alle agressie van dien. Ongelukkig genoeg begrijpen de christenen niet waaraan ze deze plotselinge weerstand te danken hebben

Wijlen Hans Jansen mocht graag uitleggen, dat het begrip naastenliefde in de islam niet bestaat. Dat het een christelijke plicht is die in onze cultuur zit ingebakken, is voor een moslim klaarblijkelijk niet te behappen. Ook weer niet zo heel vreemd, want het is een fundamenteel verschillende invulling van hulp aan je naasten dan het islamitische begrip ‘barmhartigheid’ omvat.

Christenen moeten oog hebben voor de kwetsbare positie van vluchtelingen en daar geen misbruik van maken. Maar tegelijk kunnen we de rijkdom van het Evangelie delen. Eenvoudig een medemens zijn in de geest van Mattheüs 25, door de naakte te kleden en de hongerige te voeden, is wel het minste wat het Evangelie van ons vraagt.”

Barmhartigheid
Barmhartigheid is wel een goede daad, maar niet automatisch een daad van naastenliefde. Vaak verwacht men voor wat onder die barmhartigheid is overgedragen iets terug, nu of in de toekomst. Mogelijk is het het best te beschouwen als het uitzetten van een verplichting. De ontvanger komt in de schuld te staan.

Dat ook binnen het christendom mensen zich verplicht voelen tegenover de schenker van een goede gift, heeft dan ook meer te maken met ons ingebakken verlangen liever zelf iets te geven, dan het te ontvangen. Dit kun je een mohammedaan niet uitleggen.

Met boven uitgelegd conceptueel verschil in denken is het niet moeilijk te begrijpen waarom de moslims nu plots in het geweer komen. In hun perceptie zijn christenen bezig verplichtingen uit te zetten die uiteindelijk zullen leiden tot geloofsafval.
Dat sommige christelijke organisaties in hun ijver bijbels gaan uitdelen is in dat verband een ongelukkige zet, die voor de moslims bewijst hoezeer ze het bij het rechte eind hebben – vanuit hun perceptie. Hetzelfde idee is nu dus ook ontstaan bij de migranten zelf, hoogstvermoedelijk onder invloed van de vaak fundamentalistisch geïnspireerde mohammedanen die met christenen komen concurreren bij de AZC’s.

Hoe meer christenen hun naastenliefde wensen te bedrijven, hoe heftiger de moslims zouden kunnen gaan reageren. Dit zijn de ongelukken die in een multiculturele maatschappij bijna automatisch ontstaan. En een uitstekend argument waarom integratie geen sinecure is.