In de aanloop naar de zoveelste Eurotop (ik ben de tel kwijt, 22e?) in twee en een half jaar – op 18 en 19 oktober – vliegen de geruchten zoals gebruikelijk weer in het rond. Duitsland zegt iets over Griekenland, Spanje mompelt iets over een bailout aanvragen, stevig kauwend op de verwachte voorwaarden. Maar de grote gemene deler blijft: Zuid-Europa wil geld, en vlot een beetje.

Duitsland sluit een nieuwe haircut voor Griekenland uit – ondanks aandringen van het IMF – overigens. Niet zo heel vreemd, als u beseft dat ditmaal niet de banken de rekening zullen moeten betalen, maar de landen der Eurozone, waarvan Duitsland dan bijna een kwart zou moeten bijdragen. Met volgend jaar verkiezingen is dat lastig uit te leggen aan de Duitse bevolking, die zijn kuilen net zo lief graaft aan de stranden van Spanje, Italië en Portugal. Turkije desnoods.

Het lijkt mij ook geen pretje om op vakantie een drankje te bestellen en dat voor je neus gekwakt te krijgen met de kreet: Sie mal, Schweinhund! Griekenland, wat moet je ermee? De Duitse regering wil ze er bij houden (de EU), maar de steun in Duitsland ervoor slinkt, naarmate meer en meer mensen beseffen wat zij daar zelf aan moeten bijdragen.

Griekenland heeft al laten weten dat er voor 18 oktober geen akkoord klaar kan zijn, zodat een uiteindelijke beslissing wordt doorgeschoven naar de volgende (23e?) top. Een farce van hilarische proporties, aangezien het Trojka-rapport na enig uitstel al in de eerste week van september werd verwacht, en iedereen weet dat de inhoud negatief is voor de Grieken. Maar desalniettemin moeten en zullen we Griekenland steunen.

Spanje gaat in november eindelijk noodhulp aanvragen bij Europa, waarna de Europese Centrale Bank via het noodfonds ESM Spaanse staatsobligaties op kan kopen en zo de rente omlaag drukt.

Aldus een bericht in De Telegraaf, gisterochtend. Dat kan leuk worden. De laatste weken doet Duitsland niets anders dan Spanje aanmoedigen met de klassieke kreet waarmee ouders hun kinderen plegen op te jutten: Vooruit! Je kunt het! Als Spanje namelijk echt een bailout aanvraagt heeft Duitsland een probleem. Zelfs verscheidene, mogelijk.

In de eerste plaats is daar de huidige omvang van het ESM. Dat is te klein. Voor Spanje is meer nodig. Helaas zullen extra bijdragen van de andere lidstaten tot gevolg hebben dat zowel Italie als Frankrijk vervolgens ook een bailout nodig heeft, aangezien ze de benodigde pecunia niet op kunnen brengen in hun huidige belabberde financiële situatie. En dat betekent…

Precies: de Duitsers, de Finnen, en WIJ. Of Duitsland dat nog wel behappen kan is een vraag die in de MSM nooit wordt gesteld, maar het antwoord is: mogelijk niet.

Tweede probleem is dat het BVG in Karlsruhe nog steeds nadenkt over de rechtmatigheid van ECB-steunaankopen van staatsleningen op de secundaire markt. Daarover is in november beslist nog geen uitspraak gedaan, en tot dusver is de regering-Merkel hoogst voorzichtig geweest de autoriteit van het BVG te respecteren. Overigens iets waar de rest van Europa een voorbeeld aan kan nemen. Het is niet voor niets dat de Duitsers de Spanjaarden zo enthousiast aanmoedigen te laten zien wat zij kunnen.

Dat donderdag en vrijdag ook het plan-Van Rompuy besproken zal worden sneeuwt bij het andere ietwat onder, terwijl het eigenlijk het belangrijkste agendapunt is. Maar van zulke vergaande plannen als die van Van Rompuy staat eigenlijk vast dat men die zal bespreken, maar nog niets over besluiten zal. Soms is het gewoon fijn te kunnen rekenen op de incompetente traagheid van de regeringsleiders.

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard