Er moet voortaan politie mensen mee op ambulances, die naar een AZC rijden. Misschien betekent dat uit efficiency overwegingen wel dat er permanent politie komt op alle ambulances, of dat we ambulancepersoneel een politie opleiding gaan geven.

Dat personeel op die ambulances wordt duizenden keren per jaar bedreigd of aangevallen door de bewoners. Hoeveel keren precies kunt U bijhouden op Twitter. En het getal groeit indrukwekkend. Wat mij persoonlijk nog meer interesseert is de poging van onze overheid om dit verschijnsel, dat niet van vandaag of gisteren is, buiten de publiciteit te houden. De incidenten in Oranje, Steenbergen, Beverwaard en Geldermalsen zijn in de publiciteit gekomen, omdat die tegen de asielopvang waren gericht. Maar de incidenten die door hun frequentie en omvang dit soort onrust bij het publiek hebben veroorzaakt, die worden bewust verdonkeremaand. Waarom?

Het effect ervan is averechts. Het verbetert de stemming tegenover de AZC ’s niet, maar het ondermijnt wel het vertrouwen in de overheid en de media. Wij welgestelden, die in de rijkere buurten wonen in dit land, merken weinig van de onrust. Maar in de volkswijken merken ze het wel. Vooral op de scholen is het geweld de laatste jaren sterk. Net als ik zult U zich misschien afvragen wat nu precies de agressie van de bewoners van de AZC ’s tegen ambulances opwekt. Die komen er toch alleen in noodgevallen zou je zeggen en juist om die bewoners te helpen.

Dat schijnt verschillende oorzaken te hebben. Men maakt weinig onderscheid tussen politieauto’s en ambulances, misschien wel omdat ze allebei sirenes aan hebben staan in noodgevallen. Daarnaast zijn de bewoners, als de ambulance komt, meestal toch al over hun toeren omdat ze menen dat het allemaal veel te lang duurt. En tenslotte is de ambulance een vertegenwoordiger van de overheid waar ze van nature vanuit de landen waar ze vandaan komen een hekel hebben. Dat is een instinct dat naar boven komt in stress situaties.

Een van mijn kinderen moest een dezer dagen een lezing houden in een van de Gulf States. Hij was daarmee halverwege toen de emir of een andere gezagsdrager van het staatje, omringd door een grote lijfwacht binnenkwam om hem en de andere sprekers welkom te heten. De zaak stond prompt stil en de draad werd weer opgepakt toen de hotemetoot een half uur later weer verdween. Mijn zoon merkte op dat in het westen de zaak zo georganiseerd zou zijn dat de emir op tijd aanwezig was om het congres te openen en dat desnoods even met de opening gewacht zou worden tot de plichtplegingen achter de rug waren. Maar niet in de Gulf. De emir is er niet voor de bevolking en ook niet voor de gasten, het is andersom. Daarom is onbegonnen werk om democratie te brengen naar Arabië en het verklaart ook waarom mensen uit dat soort landen een ingebouwde afkeer hebben van overheid in welke vorm dan ook.

Het verband is ingewikkeld maar de relatie tussen deze emir en het gewelddadige gedrag van de azc bewoners is er wel. Het wijst erop dat we de moslimbevolking zo snel als dat kan Europa weer uit moeten zien te werken en dat dit het politieke programma hoort te wezen voor de komende decennia.

Om te beginnen zullen we het mensenrecht van de vrijheid van godsdienst zo aan moeten zien te passen dat de islam daar niet langer onder valt. Een godsdienst die geweld tegen andersdenkenden toestaat lijkt mij een contradictio in terminis te zijn, zeker vanuit een oogpunt van mensenrechten.

Verder zullen we onze verdragen met moslimlanden moeten gaan herzien. Om te beginnen denk ik dat het hoge urgentie heeft om het NATO verdrag jegens Turkije op te zeggen. Als Amerika daar niet aan mee wil werken zou het aanbeveling verdienen om als Europese landen collectief uit de NATO te treden. Dat zou ons verplichten een Europees leger op te zetten en om dat goed te trainen en te bewapenen. Als straks Donald Trump of Hillary Clinton president is in de VS is dat sowieso een verstandige gedachte. Je moet er niet aan denken van dat soort lieden afhankelijk te worden.

——————————————————————————————-

Dit stuk verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp