Een vervolging voor aanzetten tot haat en discriminatie en voor groepsbelediging, vanwege de vergelijkingen die hij gemaakt had tussen de islam en het nazisme. Dat is wat Wilders in zijn eerste rechtszaak overkwam.

Die vervolging en de gang van zaken tijdens het proces heeft zich uiteindelijk tegen Schalken, het Amsterdamse Hof en de Nederlandse rechtsspraak gekeerd. In de ogen van zijn aanhang en van het publiek in het algemeen was Wilders de morele winnaar. Toch kan men zich afvragen of ook Schalken niet in grote lijnen heeft bereikt waar het hem om te doen was.

Hij was nogal overtuigd van de kwaliteit van de beschikking die hij geconcipieerd had, zoals bleek tijdens zijn eigen getuigenverhoor. Hij liet daarbij ook merken dat het rechtsgevoel van hem zelf en de klagers al bevredigd werd door de vervolging als zodanig. De kwaliteit van de artikel 12 uitspraak[1] was in de ogen van anderen misschien wat minder dan in zijn eigen ogen, maar vervolgd is er wel en daar ging het hem om.

Wat in zijn getuigenverhoor niet aan de orde kwam maar toch een interessante vraag lijkt te zijn, is of Schalken daarbij het feit van de vervolging als zodanig al als een soort straf heeft gezien. Een vervolging is namelijk inderdaad voor een verdachte zeer bezwaarlijk, ongeacht de uitspraak van de rechtbank. Maar het is niet alleen de procedure voor de rechtbank, maar ook het daaropvolgende en praktisch onvermijdelijke hoger beroep. En tenslotte cassatieprocedure bij de Hoge Raad, een en ander wel of niet onderweg nog onderbroken door incidenten en Europese vragen. De procedure zelf is inderdaad al een straf.

Niet alleen de kans dat men veroordeeld wordt zal in het vervolg islam critici afschrikken, zou de redenering van Schalken kunnen zijn geweest , maar ook de kolossale kosten van een verdediging[2] en de hoeveelheid tijd en inspanning die een vervolging van een verdachte vraagt. Plus natuurlijk al die mensen die vinden dat geen koe bont zal worden genoemd of er zit een vlekje aan.

Weliswaar leek Wilders in politieke zin garen te spinnen bij zijn vervolging, wat niet de bedoeling van Schalken kan zijn geweest, maar zoiets heeft toch zijn grenzen. Bovendien, de ernst van de bedreigingen tegen hem, zowel hier als in het buitenland, werd er door verhoogd. Het aantal mensen dat zich door de beschikking van het Hof en de ambiance er omheen gelegitimeerd voelde om geweld te gebruiken tegen het Kamerlid nam toe.

Het effect van het besluit van het Hof op mensen die menen dat de islam of bepaalde dominante richtingen in de islam een gevaar vormen zou kunnen zijn dat zij zich in die zin niet langer zullen uiten. Niet in het openbaar in elk geval. Dat mogelijk doel van Schalken zou dan zijn bereikt en je kunt je afvragen of dat een middel is dat in een rechtsstaat past.

——————————————————————————–

[1] Van 21/1/09

[2] Ik heb horen zeggen dat het uurtarief van Moskowicz 900 euro bedroeg, wat beduidend meer is dan dat van een eerste klas advocaat op een van de grote kantoren.

——————————————————————————–

Eerder verschenen op het Blog van Ton Kasdorp