In de aanloop naar de verkiezingen op 24 juni, waarbij Erdogan hoopt te worden bevestigd als de officiële Turkse autocraat wordt niets aan het toeval overgelaten. Verscherping van de censuur in Turkije was een bijna logisch gevolg.

Langzaam lijkt in Nederland door te dringen hoe erg het al gesteld is met Turkije, en hoe snel het gaat:

Turkije gaat ook op het internet censureren. De regering van president Erdogan voert een wet door die bepaalt dat voor het plaatsen van online-video’s een vergunning nodig is.

President Erdogan laat niets aan het toeval over: alles wat zijn aanstaande positie eventueel zou kunnen bedreigen is de afgelopen jaren gefnuikt, monddood gemaakt of in de verdachtenbank geplaatst.

Series, livestreams van evenementen, nieuws: in de toekomst moet het eerst langs de media-waakhond. En wat zonder vergunning online staat, kan worden geblokkeerd.
Gisteren riep Erdogan vervroegde verkiezingen uit. Die stonden gepland voor eind 2019, maar zijn nu over twee maanden, op 24 juni. Erdogans nagenoeg totale grip op de media wordt beschouwd als een grote troef in de campagne.

Tja:

Met de nieuwe mediawet voor online content dicht hij het laatste gat in de dijk. Het web is de enige vrijplaats voor ongecensureerde informatie, de laatste jaren veel gebruikt door Turken die van andere media zijn geweerd. De regering ziet het probleem niet. “Deze wet is slechts bedoeld om toezicht te kunnen houden.”

Gaan we weer: toezicht is goed want controle is beter. Gaat dat lukken?

“Dit is onze studio voor online uitzendingen”, zegt Sabiha Temizkan. Ze is journalist en was anderhalf jaar geleden plotseling werkloos toen het tv-station waarvoor ze werkte werd verboden. Een groepje collega’s besloot online door te gaan. “Maar het is duidelijk dat ze ook proberen de stemmen die uit deze ruimte komen de mond te snoeren.”

Inderdaad is het vrijwel onmogelijk om internet volledig buiten te sluiten. In de praktijk is dat ook niet nodig. Zo lang het gros der bevolking voldoende tevreden is bedreigen enige dissidenten een regering onvoldoende om effect te hebben. Slechts een goede hefboom zou kunnen werken.

En natuurlijk is het mogelijk via bijvoorbeeld de USA een site op te zetten die het Turkse nieuws nauwkeurig bijhoudt en benoemt. Alleen is het twee maanden voor de verkiezingen ondoenlijk daar nog voldoende bekend voor te krijgen om iets te bewerkstelligen waarvan Erdogan wakker ligt.

In Ankara staat het kantoor van de RTÜK, de Hoge Raad voor radio en televisie. Hier bepaalt een negenkoppige commissie wat geschikt is voor uitzending. De leden in de RTÜK worden gekozen door het Turkse parlement, waardoor zeven leden pro-regering zijn.

Ilhan Tasci is een van de twee mannen die namens de oppositie in de raad zitten. Bij een stemming delft hij dus altijd het onderspit, maar hij ziet wel van binnenuit wat er gebeurt. “Ze willen hetzelfde doen met internet als ze hebben gedaan met televisie en kranten.”

En aks de NOS het ziet, dan zouden EU en EP het moeten beseffen. Maar daar wordt lustig door gesnurkt, angstig als men is iets te moeten doen als de immigratiedeal weg zou vallen (haha) of Erdogan zijn Turkse landgenoten binnen de EU in stelling brengt. Dat we dat in de aanloop naar 24 juni naar alle waarschijnlijkheid toch al zullen zien gebeuren wil men nog even niet weten. Een herhaling van maart 2017 zit in de lucht. Op zijn best.