Het meest bizarre bericht van afgelopen week heeft tot op heden minder aandacht gekregen dan het verdient. Turkije dat op de bres staat voor journalisten. Dàt zou breeduit in de kant mogen.

Die ironie zal aan de MSM niet besteed zijn, gezien de moeite die zij voortdurend doet Ome Erdo uit de wind te houden die als een orkaan zijn land belaagt. Heeft niet een aanzienlijk deel van de Nederlandse paspoorthouders niet ook een Turks paspoort? De goden verzoeken doet men alleen als Donald Trump een negatieve hoofdrol kan worden aangesmeerd zonder andere belanghebbenden te kwetsen. Maar Saudische misdragingen zijn een rok die verder weg hangt dan het hemd van Ome Erdo, dus zondag al ging  de NOS voluit en zondagavond volgde ook NieuwsUur:

Turkse vrienden van de verdwenen Saudische journalist Jamal #Khashoggi zeggen dat hij in het Saudische consulaat in Istanbul is vermoord. Ryad ontkent. Wat zit er achter de mysterieuze #verdwijning? #nieuwsuur pic.twitter.com/dGJWsZZGkH

— Nieuwsuur (@Nieuwsuur) October 7, 2018

Nu speelt Trump hierin een (voorzichtig) rolletje (via Vicepresident Pence), maar tot dusver niet op zodanige wijze dat hem veel te verwijten valt door media die de zaak niet anders benaderen. Het hele feitenverhaal valt overzichtelijk terug te vinden in de Telegraaf, van de 15 Saudische geheim agenten, tot de zoektocht die men nog niet opgegeven heeft. Jamal Khashoggi verdween nadat hij het Saudische consulaat in Istanboel bezocht om zijn scheidingspapieren op te halen.

Dat Khashoggi het consulaat bezocht staat buiten kijf, en dat het personeel een onverwacht dagje vrij kreeg maakt de zaak hoogst verdacht, natuurlijk. Of hij er ook werd vermoord?

Daarover rijzen nu vragen. De VS hebben vragen gesteld, aangezien de USA niet geamuseerd is dat na ‘vriend’ Erdogan ook de Saudische bondgenoot zich misdraagt tegen over buitenlands verblijvende eigen burgers als zij de kans krijgt. Zoals de Britse Guardian droog in herinnering brengt:

The scale of Saudi Arabia’s ambition for total control – both inside and beyond its own borders – was spelled out for the rest of the world at the end of 2017 when the democratically elected leader of another country went missing on an official visit to Riyadh.   (..) The Lebanese prime minister, Saad Hariri, had apparently frustrated Saudi authorities with his policy of accommodation towards Iran-backed Hezbollah.

De Guardian wijst ook op de factor waarom president Trump niet al te luid gehoord zal worden voorlopig:

The heightened response to criticism, internally and abroad, is widely considered the work of Saudi Arabia’s de facto ruler, crown prince Mohammed bin Salman.

Kroonprins Salman is de zogenaamde gematigde kracht die Saudi-Arabië wereldwijd iets salonfähiger maken moet. En dat is waarom we hier nog wel eens een moeilijk te overkomen probleem zouden kunnen ontmoeten. Want Salman is al een tijdje bezig ’s binnenlands andere conservatieve prinsen in het gareel te dwingen. Vanuit westers perspectief zijn het allemaal keiharde reactionairen – als we het vriendelijk willen uitdrukken – maar binnen Saudi-Arabië onderscheidt men nuances die voor een buitenstaander totaal irrelevant zijn. En nu die keiharde reactionairen enige aanzienlijke tegenslagen hebben moeten verwerken, zijn zij aan de beurt een hapklare brok toegeworpen te krijgen, als uiting van een verondersteld evenwichtsstreven.

Alle kans dat Jamal Khashoggi in een Saudische gevangenis zal opduiken als onbekende gevangene XRT-3046 – of zoiets. Als de Turken niet kunnen bewijzen dat Khashoggi door de Saudi’s hun land uit gesmokkeld is, bestaat nu alle kans dat we nooit meer iets van hem zullen horen. Want dat is de keerzijde van al deze publiciteit: nu Saudi-Arabië heeft aangegeven niets met zijn verdwijning te maken te hebben, is dat voor het land het logische verhaal om vol te blijven houden. Dat het lot van Kashoggi niemand van de koninklijke prinsen in Riyad ook maar iets schelen kan stond al bij voorbaat vast.

Voor Ome Erdo een mooie kans naar het buitenland toe te tonen hoezeer hij begaan is met journalisten. Heel opvallend ook is hoe de Erdogan-gezinde pers plotseling bericht over de Saudische omgang met de pers. Je zou dat een gotspe kunnen noemen, mits dat geen taalgebruik was dat men in Turkije niet wil horen.