Om goed te begrijpen waarom Donald Trump zulke heftige reacties oproept in de USA is het noodzakelijk de man in perspectief te zetten. Waar we gewend zijn hem in perspectief te krijgen als iemand met verwerpelijke ideeën die het niet waard zou zijn om de USA als president te vertegenwoordigen, moet je hem eens bekijken in het perspectief van wat zijn tegenstanders vooral niet bevalt. Dat vereist een kanteling van 180′!

Het is alweer drie weken geleden dat de conservatief-christelijke analist Pat Buchanan precies dat deed, en het is verbazingwekkend leesvoer. Buchanan noemt Trump een Middle American Radical, en dat is een beschrijving die de president past als een handschoen. Buchanan citeert:

Trump would more accurately be described as a ‘radical anti-progressive’” who is “at war with the progressives who have co-opted American civil society.” Moreover, Trump “is willing to go further than any other previous conservative to defeat them.”

Dat liegt er niet om. Dat Trump ook een aantal jaren lid was van de Democratische partij – die overigens niet alleen progressieven kent – illustreert dat het hem meer om ideeën gaat dan om nestgeur. En nestgeur is nu juist wat voor veel mensen het belangrijkste is dat een politieke partij kan verspreiden: als je er aan gewend bent is het uiterst moeilijk je er nog van los te maken. De Nederlandse politiek kent voorbeelden genoeg.

Deep State
Het Amerikaanse politieke spectrum is beter dan het Nederlandse weer te geven als een lijn van links naar rechts, maar er zijn externe factoren die het compliceren. Zoals de al eens eerder genoemde Deep State. Door mij ook wel betiteld als neoneocons, hoewel dat niet helemaal samenvalt. De keus voor Obama maakte de Deep State niets uit: Obama paste zich aan aan de wensen van zijn overheidsapparaat op het gebied van de buitenlandse politiek en er ontstond nooit een conflict. Het Benghazi-schandaal liet al zien dat Hillary Clinton de gedroomde kandidaat van de Deep State was. Als Secretary of State kende men haar van haver tot gort, maar veel van waarover Trump campagne voerde was tegen het zere been van de Deep State. En dat was het probleem waar de hysterie van de feministische HRC-supporters en de Deep State elkaar vonden.

Dat zien we na een jaar presidentschap van Trump ook heel duidelijk. De president is veel minder vijandig tegenover delen van de Democratische partij in het Congres dan je verwachten zou. Als het niet was vanwege figuren als Democratisch minderheidsvoorzitster Nancy Pelosi dan zou de samenwerking zelfs hartelijk kunnen zijn. Maar de verhoudingen met de Republikeinen in het Congres zijn soms al evenzeer ijziger dan logisch lijkt. Waarom? Hierom:

“Radical anti-progressives” recognize that many institutions — the academy, media, entertainment and the courts — have been co-opted and corrupted by the left. And as these institutions are not what they once were, they no longer deserve the respect they once had.
Yet most conservatives will only go so far in criticizing these institutions. We see this in how cradle Catholics find it difficult to criticize the Church in which they were birthed and raised, despite scandals and alterations in the liturgy and doctrine.

Kort samengevat: veel Republikeinen bestrijden niet de principes achter Democratische en ‘liberal’ waanzin, maar schipperen om zo min mogelijk aanstoot te geven. Voor een Middle American Radical is dat geen optie. Wie door voortgaand gewurm en obstructie de structuur van het land aantast, moet worden bestreden, ook al liggen de formele standpunten maar weinig uiteen.

Principes stellen in plaats van accomoderen.. Het is het oude verhaal van de mensen die het voeren van de krokodil heilig verklaren, en dan te hopen dat deze komt te overlijden eer ze zelf aan de beurt zijn. Trumps confrontatie met de Deep State kent hetzelfde patroon: de Deep State ontleent haar belang aan het bestrijden van een grote buitenlandse vijand – traditioneel is dat sinds 1945 Rusland. Door te erkennen dat de Deep State daarin te ver gaat bedreigt Trump haar (reden van) bestaan en zo vond via HRC de Deep State hysterisch links als bondgenoot.

Media
De Deep State en hysterisch links beheersen tezamen vrijwel de gehele traditionele media, juist omdat de meningen van Trump politiek gezien niet erg extreem zijn, maar wel radicaal. Radicaal betekent hier weinig anders dan dat je niet genegen bent veel concessies te doen aan je diepste overtuigingen. Oók niet als het veronderstelde geestverwanten betreft. Daarom zie je nu wel dat zaken die Trump verkondigt worden verketterd, terwijl ze in hem voorgaande generatie vaak al vele malen zijn uitgesproken – maar niet verwezenlijkt. Kijk bijvoorbeeld hier over het onderwerp immigratie.

Na twee jaar anti-Trump hysterie kwam vorige week op de CPAC een soort van ommekeer. Binnen zijn partij, althans. Niet alleen erkenden een aantal belangrijke Republikeinen dat ze Trump verkeerd hadden ingeschat, maar ook waren de waarderingscijfers voor wat hij afgelopen jaar heeft bereikt hoger dan van welke president ook sinds Ronald Reagan. Als deze meewind aanhoudt wordt Donald Trump in 2020 fluitend herkozen. Politiek is voor die veronderstelling in ieder geval steeds meer reden. Hoe de Nederlandse pers dat dan verklaren gaat? Wie kan het wat schelen??