De PVV leed gisteren in de Senaat een pijnlijke politieke nederlaag over de nagestreefde enkele nationaliteit voor mensen die dienst kunnen nemen in het Nederlandse leger. Maar het – in ieder geval theoretische – gelijk van de partij werd door journalisten weggemoffeld.

De Telegraaf was erg onaardig over het voorstel van de PVV:

De PVV (..) wilde aan een dienstverband bij defensie of een veiligheidsdienst de voorwaarde van één nationaliteit verbinden, de Nederlandse. Ze bleef er helemaal alleen in staan.
Sprekers van andere partijen wezen er stuk voor stuk en in niet mis te verstane stemverklaringen op dat dit in strijd is met de Grondwet. De SP wees er zelfs op dat er alleen in 1940 een dergelijk voorstel was gedaan, namelijk om Joden uit te zonderen van banen als ambtenaar.

En:

D66 noemde het voorstel ongepast en kwaadaardig, het CDA smakeloos. De PvdA en de Partij voor de Dieren namen het woord discriminatie in de mond.
Verschillende partijen betreurden het dat de kwestie besproken moest worden in de Eerste Kamer. Ze hadden er liever over gezwegen om de PVV er geen aandacht mee te bezorgen. Maar omdat andere partijen van hun hart geen moordkuil wilden maken, legden ze toch maar allemaal een stemverklaring af.

Dat het hier een in eerste aanleg een ideologische aanvaring betrof wordt het best duidelijk als we de verdediging van het voorstel door de PVV bekijken:

In het voorstel stelde de PVV ,,dat een meerderheid van de Nederlandse Turken aanhanger van Erdogan en zijn islamiseringspolitiek” is. Ze vermeldde dat ,,bij Marokkaanse Nederlanders de autoriteit van de Marokkaanse consul zwaarder weegt dan de autoriteit van de Nederlandse overheid”.

Zodra nationaliteiten als Turks en Marokkaans worden genoemd krijg je bij andere partijen een automatisch hysterische reactie. Dat is erger dan ideologisch, het is een reflex geworden. Een reflex die het zicht op de onderliggende rechtvaardiging er van kennelijk op voorhand onmogelijk maakt.

De sneer van de SP is vanzelfsprekend onder de gordel. Bovendien is het een groteske verdraaiing van de waarheid die grenst aan anti-semitisme: het ging hier vanzelfsprekend over een NSB-voorstel dat joden uit het publieke leven wilde weren. Is dat hetzelfde? Nee. Ik kom daar een stukje verder uitgebreider op terug, maar houd om te beginnen in gedachten dat het bij dat NSB-voorstel waarom het hier ging, om mensen ging die uitsluitend Nederlander waren, en dat hun families dat vaak al honderden jaren ook waren.

Waar zit de hypocrisie van dit hele spektakel van senatoren die alleen om wille van hun democratische gezindheid accepteerden er over te spreken? Dat zit namelijk in de geest van de grondwet, die feitelijk door negeren van wet en regelgeving de afgelopen veertig jaar in toenemende mate is ondergraven. Wat is het geval?

De militaire dienst staat open voor alle Nederlanders mits zij voor de gevraagde diensten fysiek geschikt zijn. Als de discussie was geweest dat mensen op geestelijke gronden zouden moeten worden uitgesloten met een beroep op vanuit traditioneel Nederlands perspectief excentrische religieuze overtuigingen, was het inderdaad ietwat duister geworden. Maar dat was de kwestie niet: het ging om dubbele nationaliteiten die de PVV uit wilde sluiten van werving voor de krijgsdienst en verantwoordelijke posities. Een eenvoudige kwestie: dat een dubbele nationaliteit een enkelvoudige loyaliteit aan ons land vrijwel uitsluit is moeilijk bestrijdbaar. En dit is nu juist wat in de geest van de grondwet altijd de essentie is geweest.

Want dat Nederlanderschap werd verder bij wet geregeld. En in die wet staat uitdrukkelijk dat het hebben van meerdere nationaliteiten onverenigbaar is met het hebben van de Nederlandse!!

Hier komt de crux van het verhaal boven tafel: van oorsprong was het dus wettelijk niet mogelijk om naast de Nederlandse nationaliteit nog een andere nationaliteit te bezitten. Daarmee werd automatisch gegarandeerd dat er geen gedeelde loyaliteit kon zijn. Het was derhalve onmogelijk dienst in het leger te nemen met een andere nationaliteit dan de Nederlandse! En dat betekent dus het voorstel van de PVV direct en onvervreemdbaar logisch voortvloeit uit de Nederlandse wetgeving en de oorspronkelijke bedoelingen van de wetgever.

Slechts door de hand te lichten met de handhaving van het wetsartikel dat het hebben van een andere nationaliteit verbiedt naast de Nederlandse, kon dit achterdeurtje ontstaan. Dat de PVV eigenlijk niet anders vroeg dan een naleving van de wet en haar geest kun je mijns inziens niet betitelen op een wijze als de andere partijen gisteren in de Senaat deden. Dat is dom en kwaadaardig. Dat de PVV met dit voorstel alleen bleef staan, zegt heel veel over de erosie van het grondwettelijk besef in de Nederlandse volksvertegenwoordiging.