We hebben het er hier al vaker over gehad bij beschouwingen over de Nederlandse politiek. Het systeem staat op omvallen, maar zal ongetwijfeld nog een laatste kunstje proberen om uit te stellen wat onvermijdelijk komen moet. Dat is de kortzichtigheid die regenteske klassen eigen is.

Het systeem dat de huidige regerende klasse heeft voortgebracht is zo oud als de geschreven geschiedenis. Een regerende elite kwam onder druk, en besloot de leiders van de opstandigheid van onderdrukte klassen tot haar eigen rangen toe te laten. Is dit een Marxistische analyse? Het voelt zo, maar het werkt wel degelijk op deze manier. De vermenging van de nieuwe en oude elite garandeert een voortzetting van het heersende systeem. Als je het zo bekijkt is het niet ingewikkeld om te zien wat de revolutie van 68 voor gevolgen heeft gehad. Maar het addertje onder het gras komt nu te voorschijn. De nieuwe elite heeft de pretentie gekregen dat zijzelf niet de elite is. De elite, dat zijn die anderen. Nu na vijftig jaar is iedereen duidelijk dat er niets is veranderd – behalve die goed geïntegreerde nieuwe onderdelen van de elite snapt iedereen dat. Onze oude elite heeft wel erg ruim baan gegeven aan de ideeën van de nieuwe aanwas, en blijkt daarmee haar eigen graf te hebben gegraven.

Maken we een sprong naar de huidige politiek, dan zien we een steeds verder afkalvende steun voor de facties die ik tezamen aanduid met De Regentenpartij. Het systeem dat nu aan het einde van haar cyclus gekomen is, schreef voor dat verschillende facties gezamenlijk mochten regeren, maar nooit allemaal tegelijk. Zodat er bij verkiezingen voor de bevolking altijd een alternatief was dat de gewenste gematigdheid garandeerde. Het is dat systeem dat nu op instorten staat:

Het AD schreef een paar weken terug, dat het volgende kabinet in ieder geval (mede) zal worden gevormd door VVD, CDA en D66. Helemaal mee eens, en laat ik daar de PvdA nog aan toevoegen, waarvan ik nu al voorspel dat die partij de volgende minister van Financiën gaat leveren: Jeroen Dijsselbloem. Als de Dijs uit het kabinet wegvallen zou, verliest Nederland immers de prestigieuze post van voorzitter van de ministers van Financiën der EU? Dat nooit! Dus noteert u dat maar alvast als de enige zekerheid voor na 15 maart 2017. Zekerder nog dan premier Rutte.

Getalsmatig zit je dan overigens pas op 67 zetels in de Tweede Kamer. Ik verwacht dat er nog wel een paar zeteltjes bij zullen komen tot 15 maart, maar of het er 9 zullen zijn? Dat hoeft ook niet, want net als in 2006 zal de ChristenUnie graag bereid zijn zich voor het karretje van de topregenten te laten spannen. 50Plus is het dreigende alternatief waarmee de CU aan boord zal worden gehesen, zodat men de soms waarlijk onhandelbare kinderen van GroenLinks verder negeren kan. Hoezeer ook de GroenLinkse instincten die van regenten zijn, de anderen bekijken hen nog steeds met gepast wantrouwen. En zullen het risico niet nemen.

Voor de PVV zie ik geen regeringsverantwoordelijkheid ditmaal. Ook niet als gedoger. De ellende die daarvan komt is intussen bekend (binnen een jaar worden de dino’s binnen het noodzakelijke CDA moordzuchtig), evenals de weigerachtigheid van regentesk Nederland daadwerkelijk te hervormen. Er is immers altijd wel iets dat de EU de zetbaasjes van de Brusselse moloch verbiedt? Voor de PVV resteert wat mij betreft niet meer dan mijn advies van vier jaar geleden: breidt je werkterrein uit zodat je meer pijn gaat doen. Nu beklijft teveel het beeld van een partij die alleen in de Kamer zit, en nauwelijks in de maatschappij. Uiteindelijk is dat schadelijk voor alle aspiraties.

Politiek staat het systeem in Nederland op omvallen, en niets is beter dan een kabinet met de volledige Regentenpartij voor het laatste zetje. Dan kan in de verkiezingen er na met de hele zwik in één keer worden afgerekend.