Gisteravond keek ik zoals vaak naar de BBC. Ook niet langer het pretje dat het ooit was.

Zeker als het aankomt op internationale nieuwsduiding zie je bij de BBC een sluwere misleiding dan de NOS ons dagelijks voorschotelt, en de actualiteitenprogramma’s hebben interessanter gasten. Maar in de grond is ook deze omroep geen haartje beter dan welke gelijkgeschakelde gutmenschomroep in Europa ook. Soms wordt je er echt gek van, hoezeer het virus van politieke correctheid de maatschappij heeft vergiftigd. Vrij naar Fawlty Towers werd gisteravond deel MDCCLXXXIV van de continuing story “Don’t mention the moslims” opgevoerd.

In de luwte van het drama in Brussel werd een rapport uitgebracht over de South Yorkshire Police. Over hoe het toch gekomen was dat die politie in South Yorkshire wel meer dan 15 jaar lang de andere kant op keek als meisjes kwamen klagen dat ze werden geslagen, misbruikt, verkracht en als seksslavin werden ingezet door Pakistaanse moslims in een huis-aan-huisservice van onwaarschijnlijke omvang. Blanke meisjes, christelijke meisjes, maar onder geen beding Pakistaanse moslima’s. Wie de persverslagen er van doorleest walmt het racisme van die Pakistaanse daders in het gezicht. Maar de onderzoekers hadden het gepresteerd om het cruciale feit – dat het ging om wegkijken van zich misdragende moslimimmigranten – weg te laten. Gewoon, compleet.

De BBC deed dus op passend ernstige toon verslag van een politiecommissaris die aangaf dat hij in november met pensioen zou gaan, nadat hij de cultuur van fixatie op vastgesteld beleid had doorbroken. Die fixatie van vastgesteld beleid was onder andere een focus op kleine overvallen en dergelijke. Dat was net zo’n walgelijke drogreden als het slim was, want ook in dit type criminaliteit zijn Pakistanen in die regio oververtegenwoordigd. Dat werkelijk elke autochtone Brit die zich beklagen kwam over het seksuele misbruik van dochters of andere familieleden stelselmatig was genegeerd, onderdrukt en gemarginaliseerd werd aldus teruggebracht tot een fixatie op een ander beleid. Ik heb dat wel eens op kleine schaal als excuus zien gebruiken (politie die op weg gestuurd naar een nachtelijke vechtpartij uitgebreid mensen ging bekeuren wegens fietsen zonder licht), maar op deze schaal is het gewoon wanstaltig. Iets als:

Sorry mevrouw. We hebben geen tijd voor de verkrachting van uw dochter gisteravond, want vanmorgen werd iemand van haar handtas beroofd, en dat is ook erg. U hoort nog van ons.

Eigenlijk heb ik er geen woorden voor. Mensen die zulke rapporten uitbrengen èn denken er mee weg te komen mag je van mij aandoen wat je wil, want ze zijn net zo erg als de daders. Mogelijk erger. Hieronder geef ik een stukje Pat Condell die de achtergronden eenvoudiger uitlegt dan ik het kan. Bovendien ben ik te boos om er verder heel coherent over te (willen) zijn.