Voor diegenen die de term moslinks voor het eerst lezen, moslinks is een samentrekking tussen moslims en links. Het is de eeneiige tweeling die er alles aan doet een wereld te scheppen waarin een gelijkheid heerst waar Pol Pot zijn vingers bij zou aflikken. Dat, tenminste, is het “progressieve” deel van moslinks,

De mohammedanen binnen moslinks willen ook gelijkheid. Daarbij gebruiken zij de progressieve moslinksen als useful idiots, De mohammedaanse gelijkheid is er een waarbij Mohammed kwijlend naar zijn Aisha zou kijken. Deze mohammedaanse gelijkheid maakt dat alleen hetero’s niet van flats worden afgedonderd, dat alle vrouwen gelijk zijn na het dragen van een kopvod in welke vorm dan ook, dat Joden gelijkmatig zullen zijn uitgeroeid en alle andere dhimmies tot slaaf zijn gemaakt. De Animal Farm-gelijkheid van de moslinkse medemens houdt in dat iedereen gelijk is naar hun evenbeeld. Dus u en uw volkse mening worden weg-gegoelagd, of door de mohammedanen op een andere creatieve wijze gesmoord.

Het monddood maken wordt nu al op grote schaal toegepast. Neemt u de talkshows op radio en tv, het Staatsjournaal of RTL-Soros eens. Via deze propagandakanalen van moslinks propageert men alleen gelijkgeschakelde, deugende meningen. Herinner u dat moment bij Jinek Live, waar Geert Dales het waagde Trump niet te bashen. Een moment waar men bij dit Staatspropagandakanaal geen rekening mee had gehouden. Ik kan u wel verzekeren dat Geert Dales uit de Rolodex van deugende mensen is verdwenen; bij de Staatsomroep zult u hem niet meer zien.

Rechts heeft in de gelijkgeschakelde media gewoonweg geen stem. Neem de Telegraafgroep. Sinds de Belgen van Mediahuis deze groep hebben overgenomen, willen ze het enige zelfstandige geluid uit die groep – te weten GeenStijl – monddood maken door deze onafhankelijke meningensite te verpatsen. U zult tevens merken dat de Telegraaf langzaam maar zeker een draai naar links zal gaan maken.

Moslinks heeft in Nederland de macht in handen. Het bepaalt het media-aanbod, een groot deel van de politieke manifesten (hoi  Stef Blok) en zelfs het bedrijfsleven. Moslinks hoeft de stem maar te verheffen en Nederland reageert zowel hysterisch als slaafs. Een meisje met een pop in een advertentie bij de Blokker? Moslinkse ophef en excuses van Blokker. Een minister van Buitenlandse Zaken die een discussie wil aanzwengelen? Moslinkse ophef en een minister die met zijn moslinkse (voor 98,7% witte) ambtenaren in gesprek moet. Het woord ‘moslimjurk’ gebezigd door de Amsterdamse politie? Vragen in de Amsterdamse raad, en een burgemeester (toen nog Van der Laan) die toezegt het met de hoofdcommissaris op te nemen. Van der Laan had er ook voor kunnen kiezen de vragensteller hard in zijn gezicht uit te lachen, maar koos ervoor het moslinkse raadslid vooral niet te “schofferen”.

Ook op social media is moslinks hard op weg op hun mening door te drammen. Voorbeelden te over van te shadow bans op Twitter (iets dat Twitter tegenspreekt, LOL), of het tot zwijgen brengen van conservatieve meningen op FaceBook, daar waar moslinks alle ruimte krijgt hun stem te laten horen.

Of neem mijn eigen, niet zo actieve, pagina IsraNed. Tot mijn verbazing kreeg ik van AdSense, de advertentiepoot van Google het bericht dat de advertenties zijn uitgezet omdat er schendingen waren aangetroffen die in strijd waren met het beleid van Google. Ik zou zeggen: klik de link en kijkt u even rustig rond. Google neemt waarschijnlijk aanstoot aan een pagina die pro-Israël is en die tegen links ageert en niet eens op een agressieve of vulgaire wijze. Nu waren de advertentie-inkomsten nihil, dus mag Google wat mij betreft in de grond zakken, maar stelt u zich nu eens voor dat ik afhankelijk ben van deze inkomsten. De gedachtepolitie van moslinks bepaalt dus wat u wel en niet mag denken.

Er is een fluwelen dictatoriale revolutie gaande die u en uw rechtse mening monddood wil maken ten faveure van de grote moslinkse gelijkschakeling. Het grote probleem is dat Nederlanders er onverschillig op reageren. De meeste mensen blijven naar de Staatszenders of RTL-Soros kijken, blijven de “grote kranten” lezen en blijven op ondemocratische partijen stemmen oftewel: op partijen die het partijkartel voorstaan.

Geert Wilders riep een tijdje terug terecht: “Kom in verzet‘. Het antwoord van de Nederlanders was: een grote stilte.