De Dierenbescherming is gestopt met het maken van video-opnamen op paardenmarkten. De “agressie” en het “geweld” van handelaren zijn haar teveel geworden. De organisatie klaagt haar nood in de MSM, maar doet geen aangifte. Ik las het met gemengde gevoelens. Geen aangifte?

Medewerkers en vrijwilligers van de organisatie reisden met de markten mee en filmden de afgelopen jaren tientallen tot honderden gevallen van “mishandeling” van paarden. Paardenhandelaren waren daar niet zo blij mee en lieten dat duidelijk blijken. Steeds vaker iets te duidelijk, als we de Dierenbescherming mogen geloven. Filmende DB’ers werden geïntimideerd en kregen “klappen”.

In het begin vonden mensen het niet fijn dat we filmden, dan krijg je vooral te maken met verbale agressie. Later sloeg dat om naar duwen, spugen of bijvoorbeeld een klap op je rug. Dat zijn geen fijne dingen.

De vereniging is er nu maar mee gestopt, omdat de “agressie” tegen haar mensen de spuigaten uitliep. Hoor, wederhoor, achtergronden en de agenda van de Dierenbescherming vindt u hier, hierr en hierrr.

In een interview met de NOS (bij het schrijven van dit blog helaas niet online) liet Piko Fieggen van de Dierenbescherming weten geen aangifte te doen tegen paardenhandelaren die zich tegen filmende activisten zouden hebben misdragen.

We hebben helaas geen onomstotelijk bewijs. Aangifte doen heeft dan helaas geen zin. Voor de politie is dat zonde van hun tijd.

Wat is het nu, Piko Fieggen? Denkt u dat een sterke zaak hebt, of roept u maar wat?

Mag ik twee minuten van uw tijd om uit leggen wat een groot nadeel is van geen aangifte doen? Komt-ie:

Het gaat goed met de criminaliteitscijfers in Nederland: ze blijven maar dalen. In 2015 alweer voor de negende keer op rij, blijkt uit nieuwe cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek‎ (CBS).

U weet zeker dat er misdrijven zijn gepleegd tegen uw medewerkers? Ga dan gewoon naar het politiebureau. U denkt dat de kans klein is dat er ook maar iemand veroordeeld wordt? Dat denk ik misschien ook wel. Maar met uw besluit is de kans sowieso nihil.

Ik begrijp heel goed de problemen rond bewijsvoering, de frustrerende lengte van strafprocessen en de dodelijk vermoeiende ondoelmatigheid van de politie voor burgers die aangifte willen (moeten) doen. Op dat punt vind ik dat de rechtsstaat ook een beetje kapot is. Rotterdam gaat nu politiegegevens gebruiken om tuig uit wijken op achterstand (!) te weren — je vraagt je af: waar moeten ze dán naartoe? Bestaat er ook zoiets als ‘achterstander, achterstandst’? Er zitten uiteraard, uiteraard nog veel meer kanten aan deze Rotterdamse doorpak. Echter, daarbij gaat het kennelijk alleen nog maar om lieden tegen wie justitie een concrete zaak heeft gehad. There’s more scum than meets the eye, zullen we maar zeggen, tot groot verdriet van de vredelievende bewoners in hun omgeving.

Toch zet ik grote vraagtekens bij uw besluit om geen aangifte te doen van intimidatie, geweld en mishandeling. Bestrijden, oplossen en voorkomen van misdrijven (klein en groot) en handhaving van de openbare orde vormen overheidskerntaak nummer 1 met stip. Voor zoiets essentieels is het ongezond dat het CBS jaar op jaar officiële cijfers uitspuugt die geflatteerd zijn. Politici met een dubieuze moraal maken er vervolgens goede sier mee om kiezers te paaien. Nogmaals: u bent ervan overtuigd dat de misdrijven tegen uw mensen werkelijk zijn gepleegd? Wees dan niet zo wijs om zelf poortwachter van het parket te spelen. Om diverse redenen is het netjes om wél aangifte te doen. Wat er verder mee gebeurt en hoe druk de politie het ermee heeft, is uw zaak niet.

UPDATE (6 september):
Een paar jaar geleden wilde ik aangifte doen van een strafbaar feit. Dat was gepleegd in Nijmegen, maar de zaak leek me duidelijk, op grond van berichten in verschillende media waarvan ik de betrouwbaarheid wel moest aannemen. Om diverse redenen besloot ik eerst maar eens een brief aan justitie te schrijven. Antwoord: u bent geen belanghebbende; u woont niet in de Gemeente Nijmegen.

Op dit moment circuleren in de media foto’s met opschriften op winkelruiten respectievelijk muren: “PVV’ers niet welkom” en “Voor Joden verboden”. In mijn eigen woonplaats kom ik dit fraais niet tegen, dus ik kan het wel weer vergeten…

Het zou prettig zijn als de wet meer mogelijkheden bood om toch aangifte te doen. Dat ik geen belanghebbende ben, is onzin. Als tegen mijn medeburgers haat wordt gezaaid omdat ze Jood zijn, of worden uitgesloten van het recht om te kopen en te verkopen, trek ik me dat aan. Ik ben belanghebbende, omdat wij hetzelfde soort paspoort dragen en een gemeenschappelijk landsbelang delen. Zij en ik zijn dus de dupe van juridische scherpslijperij, die in strijd is met de moraal.

Merk op dat er verschil is tussen “PVV’ers niet welkom” en “Sterf PVV”. Het eerste is strafbaar, het tweede beslist niet. Idem dito voor “Joden verboden” en “Ik heb de pest aan de staat Israël”. Zoals er ook een duidelijk verschil is tussen moslimhaat en islamkritiek.

Verder blijft de strekking van wat ik hierboven op 1 september schreef: als ik van dit soort zaken aangifte doe, realiseer ik me dat de dader in het tweede delict (de muur, niet de winkelruit) vermoedelijk op het kerkhof ligt. Dat is dan jammer — ik zie een strafbaar feit en wil het laten registreren, zodat het voor de autoriteiten bestaat, en daarmee een krachtig signaal afgeven.

UPDATE (op de eerste vrijdag de dertiende van 2017):
“Burgers signaleren al veel langer dat er veel meer aan de hand is dan wat gemeten wordt en dat wordt nu pijnlijk duidelijk.” (Gerrit van de Kamp, politievakbond ACP)