Gisteren was er bij Nieuwsuur weer een reportage van Jan Eikelboom te zien.

De man van Nieuwsuur ondervroeg een zielige migrant uit Ghana, die impliciet werd betiteld als slaaf van onze moderne maatschappij, die wel behoefte zou hebben aan arbeidskrachten, maar niet aan immigranten. Wat daaraan schandalig is is me een raadsel, wellicht dat hij met terugwerkende kracht wil verdedigen dat we de arbeidsmigranten in de jaren zestig en zeventig toestonden hun familie te laten overkomen, in plaats van hen na gedane arbeid met een zak geld terug te doen keren? Zoals in Zwitserland nog steeds heel gebruikelijk is met werknemers uit de hele EU – Duitsland inbegrepen.

Maar enfin, dat interview dus. Men had iemand gevonden die met een strak gezicht in heel behoorlijk Engels verkondigde dat het in Italië zo vreselijk was. Erger dan in Afrika. Mensen leefden in hutjes van plastic en stro – dat dat zo maar kon in de EU.

Wat de gemiddelde schizofreen doormaakt sinds de inrichting waar hij thuishoort hem om bezuinigingsoverwegingen meedeelde dat hij de maatschappij wel weer aan kon om vervolgens de deuren te sluiten, dat willen ze bij Nieuwsuur niet weten. Nooit. Eigen mensen zijn minder zielig. Altijd.

Dat zwatelde zo nog een tijdje door over al het vreselijks dat die arme man in Italië doormaakte. Dat de plaatselijke seizoensarbeid van het plukken van citrusfruit zo weinig opleverde, maar dat de lokale boeren ook niet meer betalen kunnen. Oh oh oh! Nou, het was me wat.

Wat dan volledig, maar dan ook volledig ontbreekt is de vraag, of men dan niet terug kon naar Afrika. Het was daar toch beter minder erg??? Dan wil zo’n Eikelboom misschien niet flauw doen, maar dat is niet flauw. Het is een pertinente vraag die beantwoording behoeft, omdat wie haar niet stelt zich verdacht maakt als onderdeel van de zielenpotenindustrie. De ondervraagde jongeman was eerst in Nederland geweest, maar mocht bij ons niet blijven. Schande? Nou, wie beseft dat Nederland circa 70% van de asielaanvragen honoreert, snapt dat hij hier in het tranentrekkende ootje genomen wordt. Wie terug wil zit namelijk meestal nog de volgende dag in het vliegtuig terug naar huis.

Niet voor het eerst, en zo lang Nieuwsuur gebruik blijft maken van de diensten van Jan Eikelboom en zijn contacten, ook zeker niet voor het laatst. De vraag wie die contacten van Eikelboom zijn is mij formeel volmaakt onbekend, maar ik vermoed sterk iets met de initialen TC. Of de onderknuppels van deze dame.

De manier waarop we door mensen met een agenda voortdurend worden gemanipuleerd is misselijkmakend. Door de manier waarop, en de gevolgen er van. Als de Eikelbomen van deze wereld het allemaal zo belangrijk vinden dat alles eerlijk verdeeld wordt, moet hij zijn huis verkopen en in een plaggenhut op Nieuw-Guinea gaan wonen. Of zoiets. Maar dat zullen ze wel niet doen, want hun huis en hypotheek zijn nu juist te danken aan het maken van jankprogramma’s over opgeblazen of eenvoudig niet-bestaande problemen.