Het IQ-debat zoals dat thans woedt kent maar twee standpunten. 1) Er bestaan verschillen en die hebben een etnische basis, dat is wetenschappelijk bewezen. En 2) Er bestaan geen verschillen want elk mens is gelijk en bovendien niet illegaal.

Die laatste zin uit de inleiding gaf u wellicht het idee dat dat ik meer voel voor het verdedigen van stelling 1, maar ik moet u teleurstellen. Mijn positie is dat dit debat zinloos is, en nooit op een verstandige manier zal worden gevoerd. De oprispingen van afgelopen weken hebben mijn gelijk al bewezen, en de resulterende loopgravenoorlog lijkt eerder een gezocht vervolg dan een zinvol einde. Alsof er niet meer dan voldoende is om verdeeld over te zijn in onze huidige maatschappij; minstens zo interessant en oneindig veel belangrijker.

Desalniettemin lijken diverse mensen waarvan je dat niet verwachten zou zich verplicht te voelen zich in dit debat te storten. Uit ongemak, of uit de diep gevoelde overtuiging dat deze discussie onzindelijk is. Onzindelijk is zij, maar vooral geworden. Het is voor extreemlinks al een taboe dat objectief over rechts bericht wordt. Gematigd links en het midden hopen dat objectieve waarheden niet verkondigd mogen worden, en tot en met gematigd centrumrechts houdt men zich aan die oekaze. Dus wat er gebeurt als er iets ter sprake komt dat men wenst te zien als een extreemrechts onderwerp laat zich raden. Daarmee bewijst dit een debat te zijn dat niet in de volle openbaarheid thuis hoort, omdat er teveel mee is gemoeid dat we voor heilig houden, en niet via een omweg ter discussie willen zien worden gesteld.

Dat ik me er nu – via deze omweg mijnerzijds – in meng betekent niet dat ik er geen mening over heb, maar dat ik er geen brood in zie daarover in debat te gaan. Waarom zou je er over in debat willen gaan? Discussie is prima, maar je moet weten waarheen je wilt als je een debat opent. Indien je beseft dat het emoties losmaakt die op hun beurt weer zullen worden ingezet voor een tot hysterie leidende laaghartige framing, graaf je je eigen graf. En een diep graf voor het onderwerp.

Veel discussies die op dit moment gaande zijn zijn uitermate provocerend, en daarom ook heel geschikt voor framing. Als je die zuiver wilt houden is enige terughoudendheid aan te bevelen. Maar het besef vooraf wat je met een discussie wilt moet leidend zijn. De SJW’s die zich uitputten in hysterie voeren een belangrijker discussie dan het IQ-debat dat is gerelateerd aan raciale eigenschappen. De genderhysterie raakt de grondvesten van onze maatschappelijke omgang, en is daardoor extreem schadelijk. Dat is de reden dat je het voeren moet: de schade dient geminimaliseerd te worden.

Het IQ-debat is iets dat slechts op een hoog abstractieniveau zinvol kan zijn. Hoogstens zou je het ‘het klasje van BuZa’ moeten uitleggen voor degenen die ooit in Afrika, met name Zuid-Afrika terecht komen. De hysterische reacties van zowel pers als van politici op lagere bestuurlijke niveaus laten zien wat de gevolgen nu kunnen zijn. Eerst worden de emoties aangesproken, maar al te vaak zonder enige kennis van zaken. Aan een werkelijk debat kom je vervolgens nooit toe.

Dat hier voor een belangrijk deel sprake is van framing betekent niet dat het debat daarom toch maar gevoerd moet worden. Domme mensen tot hysterie (laten) drijven heeft nog nooit een debat bevorderd, voor geen van beide zijden. Uiteindelijk is een debat een gedachtewisseling met als ultieme oogmerk de andere zijde te overtuigen. Als dat op voorhand onmogelijk blijkt, zou de enige reden zijn het toch aan te gaan jezelf te offeren op het altaar van je eigen gelijk.

Om die reden is de discussie rond het FvD ook zo weinig intelligent. Dat men zich bij het FvD geroepen voelde uitspraken in deze context te gaan verdedigen was zowel dom als gevaarlijk. Dat besef ontbrak enige tijd, en probeer nu de geest maar eens terug in de fles te stoppen.

Domme witten die het hysterisch krijsend opnemen voor slimme zwarten die dat over het algemeen helemaal niet nodig hebben? U ziet hoe eenvoudig het is een frame te vinden waarover (bijna) iedereen zich boos kan maken.

Mij boeit het verder niet heel erg, hoewel het onderwerp wel degelijk onverwacht interessant kan zijn. Maar de wijze waarop diverse mensen zich in dit gevecht opstellen vind ik belangrijker. Op de mensen die zichzelf excuserend wegduiken zul je nooit kunnen bouwen, wie het tegen beter weten in verdedigen gaat is ongeschikt als politiek voorman. Het hysterische gekrijs van mensen die beter zouden kunnen èn moeten weten verraadt hen als de politieke agitatoren die ze zijn. Veel meer zal er uit deze ophef niet te halen blijken.

En het belang van IQ voor daadwerkelijke intelligentie is ook nog eens heel beperkt. Niemand van de mensen die zich in dit IQ-debat luidruchtig roeren kan zich beroepen op een grote sociale intelligentie. Terwijl de behoefte daaraan steeds groter wordt.