Toen mijn oom in dienst moest hadden ze de twee bekendste legermaten nog gewoon: te groot of te klein voor iedereen. Ik begreep dat ze in zijn tijd nog met die omgekeerde Britse soepborden op hun hoofd rondliepen, dus om nu te zeggen dat een helm noodzaak was? verzekerd waren ze immers ook al niet.

Defensie heeft voor ons leger te weinig helmen aangeschaft. 18.000 secretaresses en andere pennenlikkers krijgen nu geen officieel goedgekeurde communicatiehelm. Want het zijn toch wel machtig mooie dingen, die helmen. Ingebouwde speakertjes en microfoontjes, je bedenkt het niet. Met de jaren schept dat de kans om bij oefeningen ook een virtuele vijand op het binnenvizier te projecteren. Dan hoeft de Nederlandse soldaat voor oefeningen niets een zijn bed meer uit.

De vakbond staat op haar achterste poten. Niet in het minst omdat er over een half jaar verkiezingen zijn, en ze hun wensenlijstje nog niet hadden ingeleverd. En wie niets te wensen heeft wordt in Den Haag niet alleen genegeerd, maar op termijn gegarandeerd ook wegbezuinigd.

Resteert de vraag hoe de Duitse commandant van ons veldleger er op reageren zal? We hebben er nog niets van gehoord, dus kunnen we veilig aannemen dat die het geen groot probleem vond. Of de troepen die bij hem vanuit Nederland werden ingekwartierd sowieso niet al te serieus nam.

Dat zou ik ook niet doen.

Het ergste aan die helmen is nog wel dat het klassieke Duitse model dat tussen 1939 en 1945 gangbaar was weer helemaal terug is. In geheel West-Europa. De Amerikanen lieten het een aantal jaren terug aan een computer over om te berekenen welk model het beste beschermde tegen allerlei onaagenaamheden, en wat er uit kwam was heel herkenbaar.

Dat je er zoals bekend geen oorlogen mee wint doet in dat geval kennelijk niet ter zake. Terecht, een helm is ter bescherming. En zoals ieder meisje de pennenlikkers zonder helm zou moeten kunnen vertellen: het veiligste antwoord is: Nee, we gaan niet mee op oefening.