Drie jaar geleden[1] stond in Der Spiegel een artikel van een Afro-Duitse die zich er over beklaagde dat er in Duitsland nog steeds boeken waren waar woorden als moor of negertje in voorkwamen, wat ze als onduldbaar beledigend ervaren had. Ze was niet eens een volbloed zwarte, want haar moeder was Duits en blank.

Dat gevoel en die uitspraak duidden op een minderwaardigheidsgevoel waarvan je zou verwachten dat het zo langzamerhand verdwenen zou zijn in West Europa. In de VS met zijn getto’s en geschiedenis van slavernij en zwarte misdaad ligt dat misschien anders, maar wat zou hier de reden kunnen zijn voor dat gevoel van achterstand? Stel U even het omgekeerde voor. Een boek in een Afrikaans land waar wat neerbuigend over blanken wordt gesproken. Zou het U iets kunnen schelen? Ik denk het niet. Is er een reden voor dat hardnekkige minderwaardigheidsgevoel bij zwarte mensen?

Onder de zwarte bevolking van Zwart Afrika en Amerika worden mensen aangetroffen die talentvoller en beschaafder zijn dan het merendeel van de mensen uit het westen. Ofschoon ze in hun geboorteland misschien minder kansen hebben dan ze in West Europa of op andere plaatsten in de wereld zouden krijgen, zijn er toch ook in Afrika nog genoeg die overal boven uitsteken. Er zijn weinig mensen van zijn generatie die over de hele wereld zoveel eerbewijzen ontvangen hebben als Nelson Mandela. Kofi Annan is een van de beste secretarissen-generaal geweest die we bij de UN hebben gehad, ondanks de problemen die hij op het laatst kreeg met het optreden van een van zijn kinderen bij het Olie-voor-Voedsel-Programma in Irak. Hij heeft niet voor niets de Nobelprijs voor de Vrede gekregen.

Dat Barack Obama gedeeltelijk van Keniaanse afkomst is heeft hem niet belet om eerst president van de Harvard Law Review en later van de VS te worden[2].
Dat neemt allemaal niet weg dat de opvolger van Mandela als president van de Zuid Afrikaanse Republiek niet heeft hoeven aftreden vanwege zijn bizarre opvattingen over de ziekte aids en haar verspreiding in zijn land, maar omdat hij voor zijn partijgenoten te weinig ruim baan maakte bij hun corrupte praktijken. Het buurland van Zuid Afrika, Zimbabwe, wordt sinds jaar en dag geregeerd door een notoire crimineel. Het ANC heeft altijd geweigerd om Mugabe te laten vallen en veroordeelde daarmee de bevolking van het op een na rijkste land van zwart Afrika tot een bodemloze val in armoede en geweld.

De plunderingen in New Orleans na de orkaan Katrina weet De Volkskrant[3] aan het gebrek aan vertrouwen onder de bevolking. In Japan waren er geen plunderingen na de aardbeving en de Tsunami en dat geldt ook voor Nieuw Zeeland na de aardbeving in Christchurch. Dat zou volgens de Volkskrant te maken hebben met een grotere mate van onderling vertrouwen bij de mensen, iets dat de krant kennelijk houdt voor een veranderlijk en manipuleerbaar sociologisch verschijnsel. Verder is de krant van mening dat er een samenhang bestaat tussen een egale inkomensverdeling en het benodigde vertrouwen en ook dat een dergelijke inkomensverdeling goed is voor de volksgezondheid, de welvaart en het geluk van de mensen. Die opvatting getuigt van optimisme en menslievendheid, maar is zij juist?

In Singapore en Hongkong is de inkomensverdeling al meer dan een mensenleven lang ongelijk, onder meer door een hoog niveau van immigratie uit omringende armere gebieden. De welvaartstoename is er niettemin groot geweest en dat gold ook voor alle uiterlijke kenmerken ervan als de verbetering van de volksgezondheid, het groeiende niveau van het onderwijs, de lagere criminaliteit en de kwaliteit van de huisvesting. Een dergelijke ontwikkeling kon men in Duitsland zien in de periode van het Wirtschaftswunder. De welvaart nam er veel sneller toe dan in buurland Nederland, terwijl er toch veel minder werd gedaan aan herverdeling van het inkomen.

Zaken als de plunderingen in New Orleans na Katrina, in New York in 1977 na de black-out, of die in Los Angeles bij een reeks gelegenheden, waaronder het behalen van een kampioenschap door de Lakers, de arrestatie van de parole breaker Rodney King en de vrijspraak van de politiemensen die hem arresteerden en daarbij mishandelden, de rellen in Ferguson in 2014. Ze hebben allemaal een ding gemeen: ze vinden plaats in de zwarte wijken.

De aardbeving op Haïti had een kracht die een factor duizend lager lag dan die in Japan. De sociale gevolgen waren er veel groter en nu, zeven jaar later wonen de mensen in Haïti nog steeds op de puinhopen en is er weinig tot niets gebeurd om het land weer op te bouwen. Ik citeer uit Wikipedia naar aanleiding van de black-out plunderingen in NY NY:

Looting and vandalism were widespread, especially in the African American and Puerto Rican communities, hitting 31 neighborhoods, including every poor neighborhood in the city. Possibly the hardest hit were Crown Heights, where 75 stores on a five-block stretch were looted, and Bushwick where arson was rampant with some 25 fires still burning the next morning. At one point two blocks of Broadway, which separates Bushwick from Bedford-Stuyvesant in Brooklyn, were on fire. Thirty-five blocks of Broadway were destroyed: 134 stores looted, 45 of them set ablaze. Thieves stole 50 new Pontiacs from a Bronx car dealership.[1] In Brooklyn, youths were seen backing up cars to targeted stores, tying ropes around the stores’ grates, and using their cars to pull the grates away before looting the store.[1] While 550 police officers were injured in the mayhem, 4,500 looters were arrested.

En uit dezelfde bron naar aanleiding van de Rodney King riots:

The riots, beginning in the evening after the verdicts, peaked in intensity over the next two days, but ultimately continued for several days. A curfew and deployment of the National Guard began to control the situation; eventually U.S. Army soldiers and United States Marines were ordered to the city to quell disorder as well. Fifty-three people died during the riots[22] with as many as 2,000 people injured. Estimates of the material losses vary between about $800 million and $1 billion. Approximately 3,600 fires were set, destroying 1,100 buildings, with fire calls coming once every minute at some points; widespread looting also occurred. Stores owned by Korean and other Asian immigrants were widely targeted,[23] although stores owned by Caucasians and African Americans were targeted by rioters as well.Many of the disturbances were concentrated in South Central Los Angeles, which was primarily composed of African American and Hispanic residents. Half of all riot arrestees and more than a third of those killed during the violence were Hispanic.

Wat in Wikipedia onvermeld blijft is dat de Hispanic arrestanten en slachtoffers alleen tijdelijke bewoners waren van dezelfde buurten en zij zich in hoofdzaak verdedigd hebben tegen de aanvallen van de zwarten. De Mexicaanse immigranten werken zich in snel tempo uit de getto’s en hetzelfde geldt voor de Koreanen, die de belangrijkste targets waren tijdens de eerdere rellen. Die getto’s zijn meer dan honderd jaar oud en hun permanente bewoning is zwart. Niet dat er geen zwarte mensen zijn die carrière maken, maar ook die verlaten het getto en worden deel van de reguliere Amerikaanse samenleving. Wat achter blijft is arm, heeft een laag IQ, is gewelddadig en zwart.

Ik denk dat de Volkskrant in dit soort rellen een bevestiging in ziet van haar theorie, omdat de wijken waar de plunderingen en andere gewelddadigheden plaats vonden allemaal underprivileged waren. Maar ze zijn ook allemaal in hoofdzaak zwart.

Haïti is onafhankelijk sinds 1804, maar heeft in de ruim twee honderd jaar sindsdien geen kans gezien de welvaart van haar inwoners op het peil te brengen van de Dominicaanse Republiek, het Spaans sprekende en blankere deel van het eiland, dat zich in 1844 van het buurland los maakte. In West en Centraal Afrika, waar de voorouders van de meeste Afro-Amerikanen vandaan komen, is er geen enkele postkoloniale staat te vinden waar het levenspeil sinds de onafhankelijkheid vooruit gegaan is, met misschien een uitzondering voor het Ghana van Kofi Annan. Daar gaat het in elk geval de laatste dertig jaar vooruit.

Dat in de Verenigde Staten getto’s en zwarte buurten twee verschillende namen voor dezelfde wijken zijn en dat ze overal tot de armste plekken van het land behoren is geen toeval. De officiële leer is dat het een vertraagd gevolg is van de slavernij. Maar Cote d’Ivoire is geen slavenstaat, nooit geweest ook. Na haar onafhankelijkheid was het een van de rijkste gebieden in de regio. Op het ogenblik stroomt het land leeg en vluchten de bewoners naar de buurlanden, waar het trouwens niet veel beter gesteld is. Geweld en armoede zijn kenmerken van alle West en Centraal Afrikaanse staten en van de wijken in Noord en Zuid Amerika waar de nakomelingen van West Afrikanen[3] wonen. Ook Somalië en Zimbawe in Oost Afrika hebben op dit punt een verdiend slechte reputatie. Het lijkt erg voor de hand te liggen om een verband te zoeken en een etnische verklaring te veronderstellen voor het verschijnsel, al is de genetische verwantschap tussen Somaliërs en Bantoe’s uit West Afrika niet groter dan tussen Bantoe’s en blanken.

Dat alleen die veronderstelling al als racistisch of discriminatoir wordt aangemerkt weerhoudt er de meeste mensen van om haar hardop uit te spreken, maar het is evident dat niemand gebaat is met struisvogelpolitiek. Als de zwarte gemeenschappen in Amerika en Afrika met een genetische handicap te maken hebben, die hen zowel minder sociaal als gewelddadiger maakt, dan is het zaak die te onderkennen en er rekening meer te houden. Het zou dan bijvoorbeeld officiële policy kunnen worden in Amerika om het ontstaan van zwarte wijken in de grote steden tegen te gaan en de bestaande in omvang terug te dringen. Nog beter zou het in mijn ogen zijn om de zwarten een eigen land met een eigen overheid te geven in een strook gebied tussen de VS en Mexico in.

In zwart Afrika zou men de voorkeur moeten geven aan het ontstaan en handhaven van rechtsstaten, het uitbannen van corruptie en nepotisme boven het bevorderen van democratie. One man one vote blijkt daar voorshands te leiden tot een onaangenaam soort dictatuur van de meerderheid. Ruanda in Centraal Afrika wordt heel wat beter geregeerd sinds de democratie die tot de genocide leidde is vervangen door een streng gehandhaafde rechtsstaat.

Daarbij zal men er rekening mee moeten houden dat individuen niet gedetermineerd worden door hun genetische achtergrond, maar dat dit wel geldt voor grote groepen, waarin de individuele verschillen niet, maar de gemeenschappelijke aanleg wel een doorslaggevende rol speelt. De cultuur wordt gedetermineerd door de aanleg van de grote meerderheid, daar helpen individuele verschillen niet tegen.

---

1. 21/1/13
2. Het eerste is misschien nog eervoller dan het tweede
3. 29/3/11
4. Het is nodig om van West- en Oost Afrikanen te spreken en niet van Sub Sahara Afrikanen omdat de genetische verschillen tussen Bantoes ( in hoofdzaak West en Centraal Afrikanen) en Niloten ( voor het merendeel Oost Afrikanen)relatief groot zijn omdat hun gemeenschappelijke voorouder veel verder in het verleden ligt dan die van de meeste Europeanen en Aziaten. Mensen op een hoop gooien vanwege hun huidskleur is in meer dan een opzicht oppervlakkig. Dat neemt niet weg dat de gewelddadigheid in Oost Afrika nauwelijks minder lijkt te zijn dan aan de andere kant van het continent.

---

Dit essay verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp